Héroine in Rotterdam

Als Kerstcadeau hadden we een dinerbon gekregen bij Héroine. Héroine is een redelijk nieuwe hotspot in Rotterdam, gevestigd in het Industriegebouw in een zijstraat van de Mariniersweg, waar nog steeds Due Tonino zit. Het werkt altijd op mijn lachspieren als ik daar voorbij rij, vanwege vooral jeugdsentiment. Parkeren ging makkelijk, eigenlijk pal voor de deur en we wandelden binnen. Je loopt dan direct tegen de bar aan, waar je een drankje kunt drinken met wat oesters of andere bites en die vooral later op de avond flink bezocht wordt. Wij kregen een tafeltje in het lichtjes industrieel ingerichte restaurant. Banken langs de wanden, vierkante tafeltjes ervoor en een paar ronde tafels. Nu zit ik het liefst aan een ronde tafel, maar we kregen zo’n pieptafeltje langs de wand. Natuurlijk vroeg ik of er een ronde tafel voorhanden was, wat niet het geval was, maar even later mochten we toch verkassen naar een ronde tafel wat wel zo prettig was. Een tafel vlak bij de plaats waar de wijnen vandaan komen en ook wel worden ingeschonken en vlak bij de trap. Die trap is overigens lang zo steil niet als in sommige reviews wordt geschreven. Het is gewoon een trap die naar de toiletten leidt. Tot zover de inrichting.

Een aperitief wilden we wel, het werd na overleg een bruisende Weissburgunder voor mij, waarvan ik geen etiket heb gezien, want hij is elders ingeschonken, idem overigens voor de champagne voor echtgenoot.

Water kwam direct op tafel en ook twee soorten brood met wat geklopte boter (hou ik niet van).

Voordat het menu begint kun je wat oesters bestellen. Keurig werd ons verteld dat een van de amuses ook een oester zou zijn, wat ons er niet van weerhield een paar oesters te bestellen. Altijd lekker bij een aperitief. Goede oesters waren het, uit Normandië met de klassieke rode wijnvinaigrette met een sjalotje.

Onderwijl bekeken we de kaart. Die is hier simpel. Men kent een menu in 4 (49), 5 (56) of 7 (67) gangen. Kaas 9€. Bijpassende wijn per glas 7, per half glas 4€, tafelwater onbeperkt 2.50 per persoon, waarvan 0.50 voor de Made Blue Foundation. Geen lunch. De menukaart sluit af met ‘Take memories, not pictures. What happens in Héroine stays in Héroine. Niet iedereen - ook wij niet - stopte direct de mobiele telefoon in zak of tas en een beetje ‘reclame’ op Instagram vinden ze ook geen punt….

We bekeken de wijnkaart, die behoorlijk mooi is en ook nog eens prettig van prijs. We besloten tot wat flessen Francois Villard le Grand Vallon Condrieu 2016 en die bevielen uitstekend. We hadden inmiddels al tot het 7 gangenmenu besloten.

We begonnen met een oester/umeboshi/mandarijn. Dat was een oester met Japanse, kleine pruimen ingelegd in zout en rode shiso en een yuzuvelletje met mandarijn. Goede smaken, verrassend bij de oester die helaas wel wat gruis had.

Vervolgens sesam/yakon/yuzu/dashi/limoenkaviaar: een krokantje van sesam met gefermenteerde yakon (een wortelknol), marshmallow van yuzu en een doorzichtig velletje van dashi waarop wat limoenparels lagen.  Fris en licht.

Het laatste hapje was bloedworst/perensorbet/feuille de brique, hetgeen een hoorntje van briquedeeg met bloedworst en perensorbet opleverde, zeer verrassend van smaak.

Onze eerste gerecht was baby kale/koolrabi/zuring/bouyguette/bloedsinaasappel/cavolo nero. In een ring van crème van bloedsinaasappel kregen we gefrituurde boerenkool, mousse van cavolo nero met sap van koolrabi, een pakketje gemaakt van rettich gevuld met een geitenkaasje uit het Tarn-gebied (Bouyguette), afgemaakt met wat poeder van zuring en krokantjes van de groenten. Een smakelijk en licht gerecht.

Vervolgens kregen we 62° eidooier/hazelnoot/kastanje/champignon/winterpostelein. Op het bord gebrande aardpeer met een crumble en crème van hazelnoot met erop de 62° eidooier. Verder wat rauwe champignon, schuim van kastanje en hazelnoot, een vinaigrette met beurre noisette met hazelnoot en her en der wat winterpostelein. Een prima combinatie en een lekker gerecht.

Na dit vegetarische geweld kwam er eendenlever/schorseneren/sumak/sambai/hooi/trevise op tafel. Dat betekende dat we een mousseline van schorseneren met sambai, sumak en sinaasappel kregen. De sambai was geïnfuseerd met hooi. Hierop lag een perfect gebakken stukje eendenlever (wel een beetje heel klein). Het geheel werd omgeven door een botersaus met sambaihooi en de trevise (tardive), wat roodlof is, lag erbij. Ook dit was een goed gerecht.

We gingen verder met gamba roja/mandarijn/verveine/rettich. Op het bord op een cremeux van gamba roja, sushi-azijn en een vinaigrette met mandarijn en verveine kregen we een gamba. De gamba was afgedekt met miniplakjes rettich en een velletje gelei gemaakt van de bouillon van de gamba’s. Een uitstekend gerecht dit, vol van smaak en goed in balans.

We waren aan het vleesgerecht toegekomen. Het vleesgerecht was BBQ Iberico/zoete aardappel/kool/zwarte knoflook/togarashi. Togarashi is zevenkruidenpoeder uit Japan. Op het bord een flink stuk gepekelde en daarna gebbq-de lende van het Iberico-varken aan. Het vlees was gelakt met zwarte knoflook en erbij zat een jus met sake en Japanse kruiden. Bij het vlees, wat geweldig hoog op smaak was en perfect van garing, een crème van zoete aardappel met wat bonenkruid en wat knoflook. Ook dit gerecht was prima op smaak.

Het eerste dessert was mole negro/zwarte wintertruffel/bosbiet. Mole negro wordt gemaakt van onder meer de Ancho Poblano pepers, pure ongezoete chocolade, gedroogde pruimen en amandelen en wordt meestal als saus over gestoofde kip gegeten. Hier was de interpretatie anders. Wij kregen, geserveerd in een cirkel, allereerst een laagje mole negro. Hierop lag wat Maldonzout, wat poeder van biet, flink wat plakjes truffel en een quenelle ijs van biet. Een zeer verrassend gerecht vond ik dit. Hoog op smaak qua kruiding, veel smaken, maar wel goed bij elkaar passend, prettig aards en een gerecht om te onthouden.

Het laatste gerecht was pompoen/appel/gember/mango/passievrucht/kumquat. We kregen custard met pompoen, chutney van pompoen, appel geïnfuseerd met gember, gekonfijte kumquat en mango en het geheel werd afgedekt met een krokant van pompoen. Ook dit was een prettig dessert met goede smaken.

Inmiddels begon de muziek me helaas wat te storen, ik vond het te hard en te aanwezig. Nog een woord over de bediening: die is hier goed. Op de hoogte van wat er uit de keuken komt, vriendelijk, attent en ze nemen de tijd voor gasten, ook als - zoals deze avond - het restaurant én de bar geheel gevuld zijn.

We sloten af met een goede espresso, waarbij nog madeleines en een bonbon met bosbessen kwamen.

Héroine is een aanwinst voor Rotterdam. Niet helemaal mijn stijl op de een of andere manier, maar dat ligt volledig aan mij. Het doet wat vergezocht aan wat mij betreft, maar de gerechten waren allemaal prima in orde. Of ik terugkeer weet ik nog niet.

Excuses voor de vreemde belichting van de foto's, het was vrij duister in het restaurant en het gelige licht krijg ik er niet uit helaas.