Vuelve Carolina in Valencia

Nadat we een bezoek hadden gebracht aan Het IVAM, Instituto Valenciano de Arte Moderno, waar een leuke tentoonstelling van Joan Miró te zien was bezochten we wat terrasjes om de heerlijke sfeer van Valencia te proeven, wat een leuke stad is het toch!

Zo tegen 15.00 moest er geluncht worden. Nu zouden we op woensdag het ***restaurant van Quique Dacosta in Denia bezoeken, dus ik had besloten El Poblet* deze reis niet aan te doen. Maar! Hij heeft nog twee andere restaurants, de Mercatbar en Vuelve Carolina. Puur op basis van de kaarten (zo kies ik tenslotte altijd) vond ik Vuelve Carolina net iets aantrekkelijker en dus wandelden we binnen. Zeer vriendelijk was de ontvangst en zeker was er nog wel een tafel voor twee - het was helemaal niet druk (meer). In eerste instantie bracht men ons naar het achterste gedeelte van de lange ruimte, waar nogal psychedelisch paars en groen licht was, maar nadat ik had gevraagd om een wat lichtere plek in het voorste gedeelte konden we daar plaatsnemen.

We begonnen maar eens met een glas Cava, een Perelada Brut Reserva, zeer aangenaam.

De houten tafels zijn hier zeer simpel gedekt, geen linnen, ook de servetten helaas niet, een glazen bord, wat elke gang vervangen wordt en bestek.

We kregen de kaarten uitgereikt. In het kort, voor uitgebreide informatie verwijs ik naar de website, kent men hier behalve à la carte 4 menu’s. Wij kozen voor het Compartir Valencia menu. Zoals bekend betekent compartir delen, dus ook hier moesten alle gerechten gedeeld worden. Nu waren we daar inmiddels al wel een beetje aan gewend, dus dat vonden we geen probleem. Wat overigens niet wil zeggen dat het mijn voorkeur heeft….

Uit de beperkte maar wel mooie wijnkaart kozen we een Louro 2016, D.O. Valdeorrás/Orense O Bolo/Bodega Rafael Palacios, Godello, Treixadura en die beviel uitstekend.

Het menu begon met drie voorgerechtjes. Als eerste kwam de Cubalibre of foie gras op tafel. In een vierkant schaaltje kregen we crème van ganzenlever, afgedekt met gelei van cuba libre (cola met rum). Op de gelei twee bolletjes krokant brood met iets van yuzu en her en der wat kruiden. Ook lagen er in het midden twee rechthoekjes en dat bleek ijs van mango te zijn. Zeer, zeer smakelijk was dit. Zo’n gerechtje waarvan je veel meer wilt eten….

Ernaast kwamen de smoked razor clams. Gerookte scheermessen. De scheermessen, die een duidelijke rooksmaak hadden waren omwikkeld met een flinterdun laagje witvis en afgedekt met wat saus van ponzu en wat koriander. Ook dit was een prima gerechtje, mooi delicaat en complex van smaak.

De Cod fritters, gefrituurde visballetjes, tenslotte konden het voorgaande geweld niet evenaren, maar waren toch best smakelijk. Het prettige was dat ze ondanks het frituren toch licht waren gebleven en doordat ze inmiddels lauw waren, hadden ze behoorlijk veel smaak.

Twee tussengerechtjes volgden. Allereerst het Olive oil bread with smoked sardines, roasted eggplants and sundried tomatoes, Meer een pizza, maar dan gemaakt van brood met olijfolie (zo maken wij thuis trouwens ook een pizza, maar dat terzijde) met gerookte sardientjes, gepelde en geroosterde aubergine en zongedroogde tomaten.Ook nog wat verse tomaten om een licht zuurtje in het gerechtje te brengen en aardig wat rozemarijn. Aanbevolen werd om puntjes te snijden en het te eten als een pizza. Wat we uiteraard deden en het was werkelijk heerlijk. Vol van smaak, prachtig in balans en zeer Mediterraan.

Als tweede tussengerecht kregen we de Rib toast taco, aangekondigd als spicy. Een taco dus, gevuld met pittig gemarineerd rundvlees. Erop mayonaise van kimchi, zoetzure rode ui gemengd met rode kool, waarover we nog wat citroensap moesten druppelen. Het was de bedoeling om de taco op te rollen en dan af te happen. Ook dit was een behoorlijk opzienbarend gerecht, vooral vanwege het zeer zachte rundvlees, wat in de verte leek op pulled pork, maar veel steviger van structuur was en ook veel pittiger. De combinatie met de mayonaise en de groenten was perfect.

Waarmee we toe waren gekomen aan de hoofdgerechten, voorzover daar sprake van is….

Eerst verscheen de steak tartar with crispy potato layer. Op een flinterdunne chips van aardappel lagen hoopjes steak tartare, in de keuken al aangemaakt. De combinatie van de krokante chips met het lekkere vlees was al goed, het sausje wat erbij lag was behoorlijk pittig en ook de mosterdzaadjes lieten van zich spreken, waardoor ook dit gerecht weer uitstekend in balans was. Iets lastiger te eten, want er moesten stukjes afgebroken worden, natuurlijk liefst die stukjes die bedekt waren met vlees en ik ben niet heel handig…Maar erg smakelijk weer!

Het volgende gerecht was A Banda dry rice, A Banda zal slaan op het bakje waarin het werd gepresenteerd. Droge rijst noemt men het omdat ze in Valencia ook natte rijst kennen, die heeft een soort structuur zoals risotto dat heeft, maar wel vaak wat natter is. Deze droge rijst leek heel erg op paella, hoewel de typische vissmaak mij weer erg deed denken aan de door mij zo geliefde fideua. In ieder geval kregen we heerlijke rijst, gekookt in een bouillon van zeevruchten. Op de rijst her en der wat goed gegaarde stukjes zwaardvis en dotjes licht zure mayonaise, die wonderwel combineerde. Ook dit vond ik weer een goed gerecht.

We sloten af met het dessert, wat bestond uit ijs en spongecake van pistache met chocola in diverse vormen. in al zijn eenvoud een lekker dessert. Een goede espresso zorgde ervoor dat we volledig tevreden Vuelve Carolina verlieten. Een aanrader wat mij betreft als je in Valencia bent.