Compartir in Cadaqués

Een van de restaurants die ik graag wilde bezoeken toen we op reis waren naar Valencia was Compartir in Cadaqués. Grappig vond ik het dat ze ook drie appartementen hebben, dus alles was vrij soepeltjes gereserveerd.

Nadat we uitgebreid geborreld hadden in het behoorlijk toeristische plaatsje liepen we tegen 22.00 het restaurant in. Een deel van het restaurant ligt in de open lucht, een ander deel is afgesloten en dus iets warmer. Het was een vrij koele avond, wij kozen er voor om binnen te gaan zitten. Veel banken langs de muur en veel tweetjes, die makkelijk tot viertjes zijn om te bouwen.

We begonnen met een Cava, een la Cuvee Reserva Brut 2014 Gramona en die beviel ons goed.

We bekeken de kaart. Zoals wellicht bekend, Compartir betekent delen, zijn alle gerechten hier om te delen. Men kent 14 entrees (10 - 19.95), 3 rijstgerechten voor 2 personen (19.95 - 30.00), 5 visgerechten (19.00 - 26.50), 4 vleesgerechten (16.50 - 41.00), 3 oesters (4.95 per stuk) en desserts. Ook kent men het menu Compartir voor 70€. Wij besloten het menu te nemen.Voordat het menu begon kwam er een welkomstdrankje, gemaakt van appel, gepofte rijst en een pepertje. Zeer smakelijk. Uit de uitgebreide en zeer vriendelijke wijnkaart kozen we een Vina Tondonia Reserva 2004, bodega R. López de Heredia en die beviel uitstekend zoals altijd.

Het eerste gerecht waren gemarineerde artisjokharten met een salade van rozijnen en een sorbet van horchata en vanille. In het midden een flinke quenelle sorbet. Horchata is een Spaans drankje uit de regio Valencia. Het is een melkachtige substantie, gemaakt van aardamandelen, water en suiker. De artisjokharten waren fris gemarineerd en pasten uitstekend bij de sorbet. Een bijzondere combinatie vond ik het. Ook de rozijntjes, die gedrenkt waren in iets alcoholisch pasten goed bij het geheel. Het vocht waarin de rozijntjes waren gedrenkt was ook over de artisjokharten gesprenkeld.

Het tweede gerecht waren gemarineerde sardines met een salade van mandarijn en wortel met schuim van sinaasappel en venkel en wat basilicumolie. Ook dit was een bijzondere combinatie. De sardines pasten wonderwel bij de wortel en de basilicumolie en de mandarijn en sinaasappel gaven een fijne frisse toets aan het geheel. De venkel, die in de verte te proeven was, gaf een leuke anijstoets, waardoor het smakenpallet volledig werd.

We gingen verder met een cannelloni van rode tonijn met Mediterrane smaken. Op het bord een rol rode tonijn gevuld en omgeven met stukjes tomaat, amandel, kappertjes en vloeibare bolletjes van groene olijf. In de saus/olie was ook duidelijk wat fruit te proeven. De vis was zoals alle vis hier werkelijk spartelvers en van uitstekende kwaliteit. Ook dit gerechtje was weer zeer bijzonder van combinatie en smaken. Tot in perfectie uitgewerkt eigenlijk.

Het volgende gerechtje was wat minder opzienbarend, maar daarom niet minder smakelijk. Zoetzure makreel met cornichons, olijven, avocado, rode ui en pepertjes. Precies dat kregen we. De olijven overigens weer in vloeibare vorm in een balletje, wat zo leuk openplopt in je mond. Een heerlijk fris gerechtje vond ik dit.

Het vijfde gerechtje kwam in tweeën. Allereerst twee toastjes met zeer zoute ansjovis. Op een ander bordje in vetvrij papier een plak mató met truffel, pijnboomhoning en pijnboompitten. Mató is verse kaas, zacht en fris en minder vet dan de meeste soorten kaas. Hij wordt voornamelijk gemaakt van koeienmelk, maar tegenwoordig ook steeds meer van schapen- of geitenmelk. De mató was hier licht bevroren, zodat het net ijs leek. Door de toevoeging van de honing, truffel en pitten kreeg de kaas iets licht zoetigs. Het was de bedoeling een hapje van het toastje met ansjovis te nemen en dan direct erna een hapje van de mató. Dat leidde tot een opmerkelijke smaakexplosie, ik vond het geweldig lekker en zeer bijzonder. Gezien de hoeveelheid mató had ik twee toastjes met ansjovis per persoon prettig gevonden.

We gingen verder met de Russische salade. Op een langwerpig glazen schaaltje troffen we fantastisch rauwe langoustines aan met een ‘salade’ van groenten. Het geheel was afgewerkt met halve gekookte kwarteleitjes, mosterdzaad en schuim van aardappel. Dat schuim van aardappel had een opmerkelijk volle smaak en paste perfect bij de langoustines. Een lichte vinaigrette verbond het geheel. Ook dit vond ik weer een zeer opmerkelijk gerechtje.

Het zevende gerechtje was heerlijk simpel. We kregen namelijk scheermessen met asperges en salsa verde. In de schelp van de scheermessen kregen we stukjes lauwe scheermessen en stukjes asperges (groen en wit), bedekt met de salsa verde.De salsa verde was heel simpeltjes gemaakt van knoflook en peterselie en het geheel smaakte werkelijk fantastisch. Een beetje jammer dat er ook wat zand was achtergebleven in de schelpen.

Het volgende gerecht was opzienbarend. Carbonara met paddenstoelen van de streek. Wat kregen we? Een gedeconstrueerde versie van spaghetti carbonara. In het midden een soort bolletje gemaakt van eigeel, waarin ook wat stukjes speck verwerkt waren. Daarover heen wat vocht gemaakt van paddenstoelen met wat truffel. Her en der een losse, gebakken paddenstoel en drie bolletjes schuim gemaakt van parmezaanse kaas, ei, pasta en speck. Dat schuim was wel zo onwerkelijk intens van smaak dat ik het bij wijze van spreken nu nog kan proeven (3 weken later). Dit was nu een gerecht waar ik stil van viel. Geweldig lekker, zeer onverwacht en ontzettend leuk.

Vervolgens kregen we coquilles Saint Jacques op Catalaanse wijze. Dat betekent hier kort aangeschroeide coquilles bedekt met flink wat heel kort gebakken spinazie, pijnboompitten, wat citroenzeste en een gekruid zeer hartig sausje. Lauw opgediend, wat zoals zo vaak ertoe leidt dat het gerecht veel meer smaak heeft. Een geweldig lekkere combinatie weer. Simpel, maar doeltreffend.

Voordat we aan de desserts begonnen kwam er een vleesgerecht. Opgediend in een kleine wok de eendenborst Oriental style. Dat betekent hier perfect gebraden plakjes eendenborst met sesamzaad, paksoi, paddenstoelen en een Oosterse saus. Een voor ons behoorlijk bekend gerecht, maar ook dit was weer zeer smakelijk.

Het eerste dessert was tiramisu op de wijze van Compartir. We kregen crème van mascarpone, bedekt met heel veel crunch van chocolade en twee quenelles sorbet van koffie. Een heerlijk dessert met een duidelijke smaak van tiramisu.

Het volgende dessert was geweldig fris. Cheesecake. Hier in de uitvoering dat we een flinke hoeveelheid ongebakken kaas gekregen waarop allerlei rood fruit lag gespreid. Erbij een heerlijke sorbet van aardbei en we waren meer dan tevreden over dit heerlijke dessertje.

Nog waren we er niet…..we kregen nog een dessert, voor mij persoonlijk net iets te veel, maar wel weer ongelofelijk lekker. We kregen namelijk een lopend taartje van hazelnoot, waarbij een ijsje van ricotta en mango lag. Prachtig in combinatie en geweldig van smaak. Een waardige afsluiter van een zeer memorabele maaltijd.

Na een uitstekende espresso liepen we naar ons appartement. Compartir is absoluut een aanrader wat mij betreft. Prachtige gerechten en uitstekende bediening.