Op deze donderdagavond van de DWTS-periode reden echtgenoot en ik naar Den Haag. HanTing was ons doel. Het was al weer een hele tijd geleden dat we er geweest waren en we wilden wel weer eens zien hoe de keuken zich ontwikkeld had.
De ontvangst was vriendelijk en we kregen een klein tweetje in de omgeving van de bar. Dat mensen het nodig vonden om via de hele smalle ruimte tussen ons tafeltje en een scheidingswandje richting het toilet te lopen kon het restaurant niets aan doen, maar raar vond ik het wel.
We kregen direct een aperitief, wat ik jammer vond, want ik herinnerde me een leuk glas schuimwijn uit Moldavië en die had ik nog weleens willen proeven. Men schonk deze avond een drankje wat ik niet kende, Long Fossic als ik het goed heb: limoncello, vlierbloesem en mousserende witte wijn. Aardig, maar niet helemaal mijn smaak vanwege te zoet.
Erbij drie hapjes. Een macadamianoot in tempura, een makaron van rode biet met o.a. wasabi en een crostini met crème van tonijn en gefrituurde kappertjes.
Het DWTS-menu stond op tafel met wijnsuggesties per glas/per gang en met flessen wijn als suggestie. Ook hier deed men mee aan de speciale selectie Rieslingweek, waar wij 
voor een deel gebruik van maakten, omdat we sinds kort weer helemaal fan zijn van Riesling.
Speciale wensen of allergieën hebben we niet en het menu sprak ons aan.
Water werd ingeschonken en een mandje met gestoomd Chinees brood met sjalotjes kwam op tafel.
Een amuse verscheen. 
Zalm gemarineerd in rode biet, aspic met wasabi en groentjes, ijs van sojaboontjes en een schuimpje van radijs. Eronder wat sojasaus. Lekker!
De eerste wijn werd ingeschonken. Domaine des Maels, Pays d'Oc. Een aardige, typische Pays d'Oc wijn, dus breed inzetbaar.
Het gerecht was kingkrab. Kingkrab - mais - truffel - kokos, garnaal, limoen.
Een flinke truffellucht waaide ons tegemoet toen het bord werd neergezet en daar word ik altijd achterdochtig van, want ik heb dit jaar nog geen truffel mogen proeven met gigantisch veel smaak en geur. De krab alleen was lekker en mooi zacht, maar viel helemaal weg tegen het geweld van de andere ingrediënten. Die overigens wel leuk bij elkaar pasten. De kokos was gebrand wat een soort seroendeng-effect gaf en wat ik erg lekker vond. De truffelolie had wat mij betreft er niet bij gehoeven. * De heer Han heeft mij via mail uitgelegd dat datgene wat ik meende te ruiken geen truffelolie was, maar zomertruffel met gefermenteerde eidooier van eend; een onmisbaar ingrediënt in de Chinese keuken.
Voor we verder gingen kwam er een bakje met rijst.
Een soort Chinese spoom noemde de bediening het. Rijst aangemaakt met azijn, munt en andere kruidjes, een beetje sushirijst-achtig dus. Op zich lekker.
De volgende wijn in het arrangement zou een rosé zijn en er zijn heus wel goede rosé-wijnen, maar ik drink ze toch liever niet. We schakelden dus over naar de speciale Riesling, een Weingut Hain, Piesporter Goldtröpchen *** Trocken, Mosel. Een fijne wijn, mooi droog, geen restzoetje, lekker benzine, kortom goed. En toch krijg ik de pest in als ik al googelend zie dat een fles maximaal 11.50 kost (consument, dus voor restaurants minder) en wij per glas 9.50 hebben betaald. Dat gaat me te ver en ik ben heus geen zeurneus wat dat betreft, want ik begrijp best dat er verdiend moet worden. Maar wel graag binnen normale grenzen.....
*aanvulling: na een sympathieke mailwisseling met de heer Han heb ik begrepen dat het restaurant de wijnen niet direct van het huis Hain betrekt, maar elders koopt. Voor een prijs die een stuk hoger ligt dan ik hier noem, waarmee een deel van de kritiek dus vervalt.
Het tweede gerecht was coquille & tonijn. Coquille & tonijn - oestersaus met Chinese azijn - bloemkool - soja. Een kort met peper aangeschroeid stukje tonijn kregen we. Twee coquilles met erop gedroogde tonijn en coquille, een bitterbal van schaaldier en gember, een pastille van bloemkool en jelly van bloemkool en sojaboontjes en dat alles omgeven door een XO-saus. Een goed gerecht. Alles mooi uitgevoerd en prima van smaak.
We vervolgden met nog een glas van de Riesling en na enige tijd kwam het laatste tussengerecht. 
Kabeljauw - selderij - augurk - tomaat en schaaldieren - wakame. Een mooi stukje kabeljauw, gelakt met oestersaus en gember kregen we met erbij een salade met onder andere knolselderij, rivierkreeft en radijs. Erbij nog een saus van tomaat en schaaldieren. De wakame is me ontgaan, maar dat kan volledig aan mij liggen, waarschijnlijk was het verwerkt in de bitterbal. De augurkstukjes gaven een frisse toets, zo ook het friemeltje botersla. Door de saus kreeg de kabeljauw een lichte toets van babi pangan wat natuurlijk helemaal niet kan, maar dat was meer het idee. Of ik daar nu zo kapot van ben, weet ik eerlijk gezegd niet. Apart was het in ieder geval wel en dat is positief bedoeld.
Bij het hoofdgerecht schonk de kundige sommelier een Barbera d'Asti, La Vigna Vecchia, Piemonte, een hele aardige rode wijn.
Het hoofdgerecht was ossenhaas.
Ossenhaas - kalfssukade - pistache - kikkererwten - gefermenteerde tofu. Twee mooie plakken prima ossenhaas kregen we, erbij schuim van komkommer, stoof van kalfshaas, een koekje van ui, kikkererwt en crème van ui en kikkererwt met een saus van gefermenteerde tofu. Verder nog diverse groentjes, pistachenootjes en wat paddestoelen.
Mooie ossenhaas! De combinatie overtuigde me niet helemaal, maar ik vond het zeker smakelijk genoeg.
Als dessertwijn kwam er een glaasje Bimbadgen, Botrytus Semillon, Hunter Valley. Een lekkere dessertwijn. 
Het dessert deze avond bestond uit aardbei - granité - aalbes - rijst - yoghurt - citrus. Op het bord zagen we groene rolletjes Thaise rijstcake, pareltjes van witte chocolade, ijs van rijst en granité van aalbessen en van aardbeien, yoghurt en citrus, bolletjes van meloen, poeder van koffie en kokos. Een lekker fris dessert vond ik het. 
We sloten af met goede espresso waarbij nog wat snoepjes kwamen en na het betalen van de rekening - die zeer meeviel omdat de maaltijd vooraf al betaald was met 10% korting vanwege dat vooraf betalen, wat me overigens zeer bevalt (een prima idee dus van Bert van Buschbach van De Compagnon in Amsterdam) - verlieten we HanTing.
Zeker een goed restaurant, maar ik miste de (eerdere) verrassing op deze avond.
