Op deze mooie, niet te warme dag checkten we uit bij het hotel in Girona en reden via het ruige noorden van Spanje naar het schattige dorpje Sant Celoni. Mooie pleinen en pleintjes, vriendelijke mensen en ook nog een parkeerplaats voor de huurauto om de hoek van het restaurant.
Can Fabes was ons doel deze middag. De ontvangst in het in een klein straatje gelegen restaurant was allervriendelijkst. De maître vroeg of het ons eerste bezoek was en toen we daarop bevestigend antwoorden vroeg hij of we het leuk vonden een rondleiding door keuken en restaurant te krijgen. Natuurlijk vonden we dat leuk! Zo zagen we de schitterende keuken, de nieuwe moderne kant van het restaurant waarboven ook 5 logeerkamers zijn en de nieuwe heel lange eettafel waar men elke dag een driegangenmenu kan eten (lunch of diner) voor een zeer schappelijke prijs, geplaatst in een erg mooie hoge ruimte. Alles erg mooi en op het culinaire gericht, ingericht. 
Hierna werden we naar het oude deel van het restaurant geleid en we kregen een mooie ronde tafel in de eerste ruimte met muren van oude stenen, gewelven en waarin een - vond ik - mooie rode lamp domineerde. Later tijdens de lunch ontdekten we telkens andere leuke details in deze ruimte.
Men kent hier twee menus, een seizoensmenu en een verrassingsmenu en uiteraard à la carte. Voor alle verdere informatie over restaurant (ook hun nieuwe restaurant in Sant Celoni: Elements), historie, menu en wijnkaart verwijs ik naar de website.
Wij kozen deze middag voor het seizoensmenu met wijnarrangement. Wel bekeken we nog even de wijnkaart en die is hier bijzonder mooi, maar naar mijn indruk wel aan de kostbare kant.
De vriendelijke en goede sommelier schonk een glas Cava voor ons in, van Rimarts hier, een Gran Reserva en die vond ik erg lekker, bijzonder droog en mooi fris. 
Erbij direct twee hapjes. Grissini - soepstengel dus - omwikkeld met lardo di Colonnata (ik blijf het leuk vinden dat we dat leuke dorpje ooit eens bezocht hebben) en een krokantje met ham en crème van kaas.
De tafels zijn ook hier teruggetrokken gedekt, wel stond hier een mooi onderbord met Can Fabes erop, net zoals de plaat boven de deur.
De sommelier schonk de Cava wat bij, schonk ook water in en een tweede hapje verscheen.
Biet met mascarpone. Crème van biet, plakjes biet en romige mascarpone troffen we aan en het was erg lekker zo bij elkaar. We moeten dit vast al tientallen keren hebben gegeten, maar op de een of andere manier was dit wel heel erg lekker.
Ernaast kwam een glaasje met groentjes. 
Een lentesalade als het ware met prei, asperge, witlof, radijs, botersla, rucola met een dressing en onderin een heerlijke olijventapenade. Alweer erg lekker.
We gingen door met nog twee hapjes.
Een blini met zalmkaviaar, zure room en wat dille. In al zijn simpelheid erg lekker, vooral de blini was mooi licht van structuur, prettig. Ernaast een koekje gevuld met peer en gember met erop inktvis en piment d'Espelette.
Hierna kwam er een mand met drie gigantische broden langs, net gebakken, waaruit we konden kiezen. Daarna rouleerden de sneetjes, die telkens werden aangevuld. Een fantastische olie werd in de mooie kommetjes geschonken en met name echtgenoot wist daar wel weg mee. Maar lekker was hij, ook ik vond hem erg lekker.
De goedlachse sommelier schonk de eerste wijn in, een Aidon Nou 12. Celler Laureano Serres Montagut. Een licht gekoelde zeer prettige rode wijn. Een verrassende keus, want het eerste gerecht waren oesters.
Oesters met Bloody Mary. Drie heerlijke oesters kregen we, zonder enkele toevoeging gelukkig, gelegen in heerlijke Bloody Mary, waarin de wodka duidelijk te proeven was.
De volgende wijn was Kaldatz Fi Mahats Berantiarra 11. Een nauwelijks te vinden wijn on line, maar ik weet in ieder geval wel dat het een Txakoli was, een lekkere Txakoli, want lang niet allemaal kunnen ze me bekoren. 
Het gerecht erbij was tartaar van baby-kalfsvlees met sinaasappel. Op een ronde salade van selderij kregen we het gesneden kalfsvlees, waarin een duidelijke sinaasappeltoets te proeven was. De salade vond ik lekker, het vlees ook, alleen vond ik het te grof gesneden naar mijn smaak. Dat vind ik onprettig eten. Erop nog een kruidje, ernaast nog wat druppels sinaasappelessence en dat was het tweede gerecht.
De derde wijn was een wijn uit de Savoie. Een Roussette de Savoie, Marestel Altesse, een fijne vettige wijn. Erbij rivierkreeft in een open ravioli. 
Perfecte pasta kregen we met een heerlijke crème van sjalot, die mooi zoet aansloot bij de perfecte rivierkreeft. Ik denk dat wij dit een langoustine zouden noemen. Alweer een erg mooi gerecht, schitterend op smaak en perfect van cuisson.
De wijn die volgde was er eentje uit San Sebastian. Heel verrassend een cider. Een Malus Mama 09. Mooie friszoete cider. Voor ons des te verrassender, want wij drinken nooit cider en al helemaal niet uit Spanje.
Erbij romige rijst met morilles. Geen risotto, want de rijst was heel anders, veel harder. Maar prettig hard. De smaak van de jus van de morilles was fantastisch en ook de kleingesneden stukjes morille waren heerlijk. Alweer een gerecht waar we erg tevreden over waren.
De vijfde wijn kwam uit dezelfde kelders als de eerste wijn. Een mooie witte deze keer. Berntaxta blanca de la meva comarca Mendall.
Erbij een erg mooi gerechtje. Vis van de markt van Blanes met cannelloni van en met courgette. 
Rode mul was vandaag de vis van de markt en die was perfect gebakken. Erbij de cannelloni van de plakjes courgette, gevuld met gekonfijte knoflook en crème van courgette, dichtgeplakt met een klein streepje deeg. Heerlijk in al zijn eenvoud, wat overigens maar schijn is, maar toch.
We waren toe aan het hoofdgerecht. De sommelier schonk ons een glas Sotorrondero 11, een wijn uit de omgeving van Toledo. Het hoofdgerecht deze middag hadden we moeten kiezen. We konden kiezen uit lam of speenvarken en we kozen allebei voor het speenvarken.
En wat voor speenvarken! Een stukje schouder, perfect van cuisson met een heerlijk krokant velletje erom heen en een stukje nek. Verder heerlijke snijbiet, gevuld met andere groentjes, een gekonfijt sjalotje en een heerlijke jus van varken. Wederom grote tevredenheid bij ons aan tafel.
Bij het heuse kaasplateau schonk de sommelier een wijn uit Madrid, heel attent, want we hadden hem verteld dat we de komende zomer daar in de omgeving zouden rondbrengen. Een Cantocuerdas, Moscatel de Bernabeleva, San Martin de Valdeiglesias, 09. Een fijne Moscatel met verbazingwekkend (vond ik) wat zuren - gelukkig!
Vijf stukjes perfecte kaas - uit de regio - kregen we, erbij nog wat jam van rood fruit en verder gelukkig geen toeters en bellen en we genoten van de fijne kaasjes en de leuke moscatel.
Een nieuw servet werd gebracht en de laatste wijn werd ingeschonken. Eentje volgens de Soleramethode. De Muller Garnacha, Solera 1926. Een zeer hoog in zijn alcohol zittende rode zoete wijn. Mooi in balans!
Erbij een pré-dessert. Chocolade, ijs van passievrucht, framboosjes, karamel, een schuimpje wat men french madam noemt en gekarameliseerde citroenschil. Mooi fris en leuk bij elkaar passend.
Het echte dessert, aardbeien, basilicum en citroengras, verscheen snel erna. 
Op een krokantje vonden we aardbeitjes, crème van basilicum afgedekt met eetbaar zilver. Verder nog mangojelly en ijs van citroengras. Ook heerlijk fris dit en de combinatie aardbei/basilicum is natuurlijk een erg mooie.
We sloten deze gedenkwaardige maaltijd af met uitstekende espresso, waarbij nog een plateau met huisgemaakte heerlijke zoetigheden kwam en het menu, inclusief de genoten wijnen (bijna allemaal dan), heel attent en na het betalen van de rekening en het bedanken van met name de sommelier en de uitstekende maître verlieten we Can Fabes. 
Een uitstekend restaurant waar bijzonder goed gekookt wordt. Om naar terug te keren.
Helaas sluit het restaurant per 31/8/2013. Een groot verlies voor de Spaanse culinaire wereld.
