De Ertepeller in Papendrecht

Op deze wat troosteloze dinsdag reden we naar Papendrecht, naar De Ertepeller, want het was alweer een tijdje geleden dat we er waren. Een viergangenmenu via Heerlijk deze keer. De ontvangst door maître-sommelier/gastheer Mark van den Berg was zeer hartelijk en we kregen een fijne ronde tafel voor ons tweeën. Direct kregen we een glas Steenbergen, Sparkling Sauvignon Blanc uit Zuid-Afrika en die was prettig. Erbij de bekende gezouten zonnebloempitten en heerlijk gemarineerde Taggiasche olijfjes. Ook kwamen er twee hapjes. Op een servet een roomsoesje, gevuld met Comté, heerlijk en zeer vol van smaak en op een zwart schoteltje een ontveld kerstomaatje met kalamansi, ook erg smakelijk.

Boter, gezouten en geitenboter, olie en zout werd op tafel gezet voor bij het brood en we kregen nog twee hapjes.

Steak tartare met kippenlever in filodeeg, leuk rechtop staand gepresenteerd en een ware smaakbom. Geweldig lekker vond ik dit.

Tot slot een bekend hapje, maar daarom niet minder smakelijk: een oester met duindoornbes en melkvel, ook erg lekker.

We bekeken de mooie en vriendelijk geprijsde wijnkaart en kozen een Meyer Näkel, Blanc de Noir Illusion 2016 en die beviel zeer goed.

Mark vroeg ons of we het menu wilden uitbreiden met een gang, want er was iets wat hij ons heel graag wilde laten proeven en natuurlijk vonden we dat prima.

Het eerste gerecht was langoustine. Kort gegrild met eronder tartaar van langoustine, poeder en crumble van gedroogd zeewier, jelly op basis van bouillon van dashi, zeekraal en Salty Fingers. Een heerlijk gerechtje. De langoustine had een goede grilsmaak, de tartaar was heerlijk zoet/zilt, het zeewier paste er prima bij en ook de zilte groenten deden het prima. De jelly van dashibouillon maakte het gerecht af. Het geheel was erg prettig hoog op smaak.

Het tweede gerecht werd gepresenteerd op een omgekeerde glazen schaal die over schelpen op een bord heen lag. Het was een rouleau van kabeljauw. Zachtgegaarde kabeljauw, gegrilde inktvis, iberico ham, tomaat, kropsla, mini-olijfjes en poeder van olijf troffen we aan. Hele zachte smaken, wel goed op elkaar afgestemd en bij elkaar passend en een relatief klein gerechtje. Lichtelijk lastig te eten op het glas eerlijk gezegd.

We gingen verder met het extra gerechtje. Ertesoep & Paling. Op het bord allereerst een rechthoek rillette van varkenswang. Daarop plakjes huisgerookte paling, brunoise van diverse groenten, wat paprika en een zilverui. Aan tafel werd daar huisgemaakte erwtensoep bij geschonken. Het kannetje bleef op tafel. Heel kunstig hoe verfijnd dit gerecht was. De kleur van de erwtensoep was donkergroen, wat mooi kleurde bij de gele bloemetjes. De smaken waren fantastisch bij elkaar. De paling en de varkenswang kwamen prima uit de verf, terwijl de erwtensoep die heerlijke ouderwetse ‘oma’-smaak had. Werkelijk heerlijk! Bij het brengen van de rekening vertelde Mark dat dit gerecht voor zijn rekening was, wat een verrassing was en waarvoor nogmaals mijn dank!

Ik was het vergeten, maar toen Mark het op tafel zette wist ik het weer, men doet hier aan een soort spoom-achtig hapje tussendoor. Zo leuk! Deze keer een gelei van Chai zwarte thee met een sorbet van gember en vanille-zout. Heerlijke smaken en een zeer verrassende combinatie. En heerlijk fris!

Bij het hoofdgerecht wilden we wel een glaasje rood en dat werd een La Joya, Carménère Gran Reserva 2014, Chili, een erg fijne wijn.

Het hoofdgerecht was wilde eend. Wilde eend uit Groot-Ammers. Bij de eend granaatappel, wat ook in de saus was verwerkt, aardpeermousseline, gefrituurde aardpeerschil, schorseneren ingelegd in as van prei, het gekonfijte boutje van de eend, crumble van hazelnoot en wat stengels van snijbiet. De mooie paarse blaadjes bleken rode kool te zijn. Het was een geweldige, boterzachte eend met een fijne saus met een fris accent door de granaatappel. De groenten vond ik allemaal erg smakelijk, op de schorseneren na, die hadden een flinke bittere smaak en dat heeft niet mijn voorkeur. Maar verder was het weer een heerlijk gerecht.

Het dessert tenslotte bestond uit sorbet van rode kool, chocolade in de vorm van spongecake, brosjes en poeder, een cremeux van witte chocolade, gezoete pijnboompitten, gekonfijte kumquats en het handje was gemaakt van chocolade met wat bladgoud. Ik vond dit een apart dessert. De smaak van de rode kool was zeer aanwezig op een frisse en lichte manier en op de een of andere manier deed het geheel herfstig aan. Uitstekende smaken bij elkaar en een waardige afsluiter van een mooie maaltijd.

Bij de espresso en thee kwamen nog snoepjes. In een glaasje mascarpone van koffie met een granité van thee en diverse erg lekkere snoepjes.

Meer dan tevreden verlieten we de Ertepeller, wederom heb ik hier enorm genoten. Fijne ambiance, heel prettige zwarte brigade, heerlijk eten, heerlijke wijn, kortom: alles prima. Uiteraard keren we terug! Ik ben benieuwd wat Michelin dit jaar doet met De Ertepeller.....