Pure C in Cadzand

Na een zonnige rit bereikten we Cadzand-Bad. Ons doel was Pure C, waar we deze avond zouden dineren. We fristen ons op op de kamer en wandelden het restaurant op de tweede verdieping van het Strandhotel binnen. Allereerst ligt dan rechts de vrij grote keuken en dan kom je in een behoorlijk ruime ruimte met zicht op de zee en op het lounge-terras. Wij kregen een fijn tweetje bij het raam. Extra prettig vanwege het uitzicht en vanwege de akoestiek. Men kent hier twee menu’s, Menu Nature € 89 (4 entrees, hoofdgerecht en 1 dessert); Aangepast wijnarrangement: € 54. Pure C Menu € 109 (5 entrees, vis hoofdgerecht, vlees hoofdgerecht en 1 dessert); Aangepast wijnarrangement: € 72. Op zaterdagavond serveert men enkel het Pure C Menu. Op woensdag-, donderdag- en vrijdagmiddag serveert men naast het Menu Nature en Pure C Menu ook een lunchmenu.
De prijs hiervan is € 55 bestaande uit 2 entrees, een hoofdgerecht en een dessert.
De kosten van het aangepast wijnarrangement bij het Lunch menu zijn € 27.
Het Lunch menu is niet beschikbaar op zaterdag, zondag en op feestdagen.

Een tassentafeltje werd neergezet, er werd gevraagd naar onze wensen voor water en aperitief en we kregen een warm doekje om de handen te reinigen. Onze tafel was ovaal, zonder linnen, wel met stoffen servetten. 

Echtgenoot wilde graag champagne en kreeg de huischampagne, speciaal gemaakt voor Sergio Herman. Dehours & Fils, Sergio Herman Champagne Extra Brut Grande Réserve. Ik wilde graag een gin/tonic en kreeg een mij onbekende gin, namelijk een Xoriguer. Een Spaanse gin van Menorca. Lekker! We moesten overigens nogal lang wachten op de aperitieven, wat dan weer jammer was, want er kwamen vrijwel direct hapjes uit de keuken.

We begonnen met een oester, mooi gepresenteerd en gecombineerd met rucola, groene appel en de Hierbas de las Dunas Margarita. De Hierbas de las Dunas is de door de chef (Syrco Bakker) ontwikkelde kruidenlikeur. Een fijne oester met mooie smaken erbij. De oester hield stand tegen de toch flinke smaken.

Vervolgens kwamen er twee servetten waarop Noordzee-charcuterie lag. Gedroogde zeeduivel met poeder van duindoornbes en met poeder van wakame. Bijzonder en zeer smakelijk.

We gingen verder met een tarteletje met buikspek, prei en gedroogde peterselie. Lauw geserveerd en erg lekker! Mooi hoog op smaak.

De hapjes werden afgesloten met een rendang. Chef Syrco heeft Indonesische roots en dat laat hij regelmatig zien gelukkig. Bij de uitstekende rendang gepofte rijst en tempeh en ik vond het werkelijk geweldig lekker!

We bekeken de wijnkaart, die mooi, maar kostbaar is en besloten tot het arrangement bij het menu Pure C.

Brood kwam op tafel. Per persoon een zuurdesembroodje en een apart brood met algen. Erbij gezouten boter en boter met zeewier en chips van wakame. Ook twee potjes met gezond zout...

De maître kwam een menukaartje brengen, wat ik attent vond.

Het bestek werd ingedekt en dat begon met een leren etui, waarin tweemaal een vork en een mes gestoken was en eenmaal een lepel. We konden zelf kijken wat we wilden gebruiken.

Twee glazen begeleidden de eerste twee gerechten; we mochten zelf kiezen welke we waar bij dronken. Allereerst kregen we glas een Riesling trocken 2015, Matthias Müller, Bopparder Hamm Feuerlay en ernaast werd een glas Cour-Cheverny 2015, Domaine Philippe Tessier gezet. 

Het gerecht was heilbot, huacatay, avocado, tomaat. Huacatay is Peruaanse zwarte munt. Een prachtig opgemaakt bord kregen we. Bij de heilbot troffen we zoete aardappel, een vinaigrette van huacatay en limoen aan. Opvallend was de balans in de vinaigrette, werkelijk perfect. Verder krokante kippenhuid en gelei van tomaat. Een heel zacht gerecht met fijne vriendelijke smaken.

Het tweede gerecht was aubergine, meiknol, salie, burrata. Een gerecht in tweeën. Op een schaaltje met stenen twee soufflées van hard deeg gevuld met aubergine en erop plakjes meiknol met room en gelatine van balsamico. Een zeer opvallende combinatie, die het wonderwel deed. In een bakje ernaast dubbelgeslagen plakjes meiknol, waarin een salade van aubergine lag. In het midden dan de burrata. Aan tafel werden kleine ijspastilles van rozenbottel op het gerecht geschept. Ook dit onderdeel was bijzonder. 

Bij het volgende gerecht kwam een flesje Duvel, zoals Duvel bedoeld oorspronkelijk was. Erbij nasi goreng. De chef zelf kwam dit gerecht brengen en toelichten. In het bord de nasi met Zeeuwse schelpje, seroendeng, Aziatische aromaten, jus van schelpdieren en atjar. Flink hoog op smaak en alle onderdelen apart en bij elkaar bijzonder smakelijk.

We gingen verder met een glas Gewurztraminer Nature 2013, Laurent Bannwarth ter begeleiding van zwezerik, garnaal, morielje, spinazie. Wederom in een bakje (ik was erg blij met de lepel) een crunch en bouillon van garnaal, een salade van spinazie, wat aardappelmousseline, een piepklein stukje zwezerik en twee hele dunne plakjes morille. De zwezerik was wel goed klaargemaakt, ook alle andere onderdelen waren goed in balans. De wijn vond ik deze ronde wat vreemd. Op zich jammer want het was best een behoorlijk mooie wijn. 

In het glas kwam een Enate Chardonnay 2015, Somontano. Erbij vlaswijting, paling, venkel, ui. Op het bord onderop een heel zacht stukje vlaswijting. Heel zacht van smaak ook. Op de wijting een raviolo van spelt met een venkelsalade en diverse bereidingen van ui. De paling kregen we op drie manieren: een stukje gerookt, paling in het groen en er was paling verwerkt in de saus. De paling met de kruiden vond ik erg bijzonder en dus ook erg lekker. 

Vanaf nu werd het bestek voor ons beiden in het midden gedekt.

We kregen bij het vleesgerecht een glas Velvet 2015, Ribera del Duoro.  Het vleesgerecht was deze avond lam, asperge, daslook, gezouten citroen.  Een mooi stukje lam troffen we aan. Erbij een soort marbré van aardappel met groene kruiden, groene asperges, daslook. Verder een vinaigrette met gezouten citroen, een jus van lam en onder het lam nog een salade van bonen. Met name de bonen en de jus konden me zeer bekoren, die waren erg bijzonder.

Het volgende gerecht werd zonder enige toelichting neergezet. In het glas kwam in ieder geval een Macvin du Jura, Domaine Dugois. Het gerecht was gorgonzola, vlierbessen, radijs, spruitjes. We kregen een witte lepel met gorgonzola, die werd neergelegd op een plakje brioche met poeder van vlierbessen. In een schaaltje erbij een salade van radijsjes, gefrituurde spruitjes, Japanse aardappeltjes en vlierbessen. Ook nog wat nootjes volgens mij. De gorgonzola was gewoon en de salade maakte niet heel veel indruk. Wat ik overigens wel jammer vind, want juist een creatief kaasgerechtje kan zo ontzettend leuk zijn.

Bij het dessert kwam een glas Madeira Barbeito 10 anos. Het dessert bestond uit chocolade, hazelnoot, biet en kwam in tweeën. In een bord een cirkel in twee delen, waarvan het gouden deel gevuld was met chocolademousse; het witte deel was een chiboust van rode biet. Aan tafel werd een jus van rode biet en hazelnootolie om de cirkel geschonken. Het geheel leverde mooie smaken bij elkaar op en ik vond het verrassend licht.

Het tweede deel was een ronde schaal waarin allerlei leuke dingetjes waren gezet die gemaakt waren van rode biet, hazelnoot en chocolade in diverse samenstellingen. Allemaal erg lekker en erg leuk om te zien.

Bij de espresso tenslotte kwamen nog zoete snoepjes. Ik herinner me een witte chocolademakaron, een cakeje met wortel en geitenkaas en een tarteletje met mandarijn. Allemaal lekker.

We verlieten redelijk tevreden Pure C. Ik denk dat de verwachting wellicht wat te hoog lag, ik vond het op de een of andere manier niet verrassend genoeg, de bediening liet her en der wat steken vallen en sommige gerechten of onderdelen vond ik nogal vergezocht. Ik weet nog niet of ik terugkeer.