Meliefste in Wolphaartsdijk

Op de zondag van het ‘werkgroepweekend’ gingen we en petit comité lunchen bij Meliefste. Zoals bekend een restaurant wat zeer in opkomst is en daar wilde ik natuurlijk heen. Tafelgenoten wonen in de nabijheid en waren er al een aantal keren geweest, voor ons was het de eerste keer.

Na een vriendelijke ontvangst kregen we een tafel voor zes in het begin van het restaurant, tegenover de keuken. Een bank bij het raam met kussens en stoelen. Geen linnen op tafel. De tafels verderop in het restaurant, waar je ook het leukste uitzicht hebt volgens tafelgenote, zijn wel gedekt met linnen. Het is een jong echtpaar, zij huren het pand en de aankleding gaat elke keer een stukje verder. Wel hadden we stoffen servetten gelukkig.

Een aperitief wilden we natuurlijk graag. Viermaal een champagne, van Francis Boulard hier en die beviel. Een der tafelgenoten drinkt geen alcohol en hield het bij bruisend water. Een karaf ijswater is hier ook mogelijk, altijd een pluspuntje. Ik wilde graag een gin-tonic en dat werd een Hernö Gin uit Zweden, gestookt in het kleine dorpje Dala, net buiten de stad Härnösand in het noordelijkste deel van Zweden. Een mij volslagen onbekende gin, die me zeer beviel.

Erbij direct een hapje. Een koekje van oude kaas met crème van mimolette en Jalapeño pepers. Op het dubbele koekje een tipje gelei van ingedikte sherry-azijn. Een bijzonder smakelijk hapje met fijne diepe smaken.

Op tafel stonden standaardjes met de menukaart, je kunt hier kiezen tussen 4, 5, 6 of 7 gangen, de gerechten zijn aangeduid met sterretjes om aan te geven wat je bij welk menu krijgt. Prijzen oplopend van 40€ voor 4 gangen tot 70€ voor 7 gangen. Kaas in plaats van dessert is +5€, kaas als extra gang is 15€. Bijpassend wijnarrangement per glas 6.50.

Wij kozen voor drie van ons voor een fles wit en eventueel een glas rood, echtgenoot en ik wilden graag het arrangement en de zesde tafelgenoot hield het bij water. Dat was allemaal mogelijk. Ik mocht de wijnkaart bekijken en na overleg koos ik als witte wijn de Pasji Rep, Samo Premm, Slovenië 2011, een blend van Zelen, Malvasia en Rebula. Ik vond hem bijzonder smakelijk, helaas viel hij geloof ik bij de tafelgenoten iets minder in de smaak. Voortaan hou ik het dus bij de wat bekendere wijnen.

Dat allemaal geregeld hebbend gingen we verder met een hapje wat ik al op diverse foto’s had gezien: koolrabi, witte druif. Gepresenteerd op koolrabi een pakketje gemaakt van gepekelde koolrabi gevuld met gel van peer, witte druif en een kruidje wat huacatay bleek te zijn. Ook dit was een verrassend lekker hapje. Fris, fruitig en licht.

Het volgende hapje was eigenlijk veel te mooi om op te eten. Het was een tartelette waarin haring en gefermenteerde asperge verstopt zaten onder bloemetjes, kruidjes en plakjes radijs. Het tarteletje was gemaakt van filodeeg, de kruiden kwamen uit eigen tuin en de gefermenteerde asperge had de vorm van gel gekregen. Ik vond het erg jammer dat ik de haring nauwelijks proefde. Vreemd genoeg was ik de enige, de anderen proefden de haring allemaal wel.

Het volgende en laatste hapje werd gepresenteerd op/in een vochtige peer. Een cornetje met kippenlever, gel algen, foreleitjes. Precies dat kregen we, met de aantekening dat de foreleitjes huisgerookt waren. Ook dit was een smakelijk hapje, vooral door de gelaagdheid van het hapje. Onderin de gel van algen, erop de kippenlevermousse en het geheel was afgedekt door de foreleitjes die licht rokerig smaakten.  

Zuurdesembrood kwam op tafel met erbij een plakje gerookte boter. Niet iedereen was te spreken over de gerookte boter. Ik heb het niet geproefd, dus ik heb er geen mening over. 

Waarmee we toe waren gekomen aan het ‘echte’ werk, het eerste gerecht van het menu. De uitstekende sommelier schonk voor ons een glas Grüner Veltliner, Dockner Tom, Theyener Berg in met een korte toelichting waarom hij juist deze wijn bij het gerecht had gekozen. Dat deed hij bij elke wijn en dat was prettig. To the point en volledig gericht op het gerecht.

Het gerecht was mossel, gefermenteerde rettich, dille, peer. Op het bord een kleurrijke compositie van rauwe en gefermenteerde rettich met mosselen, peer, gel van peer, dille, mayonaise van groene kruiden en een aan tafel erbij geschonken vinaigrette van lavas. Een verrassend en bijzonder smakelijk gerecht. Schitterend bij elkaar passend en wederom prettig licht.

De tweede wijn was een Griekse wijn met een Grieks etiket, dus ik kan wel op de foto kijken, maar daar schiet ik niets mee op. Over het algemeen ben ik niet kapot van Griekse wijn, deze vond ik wel kunnen. Hij paste goed bij het gerecht. Krab, gepekelde cantharelle.

Op of liever in het bord Noordzee-krab met een saus en een gelei van cantharellen, as van prei, enoki, duizendblad en tipjes gelei van Trompette de la Mort. De krab lag helemaal onderop, in de saus van cantharellen. Dat werd afgedekt door de gelei van cantharellen en daarop lagen dan de andere genoemde ingrediënten. Ik proefde ook nog een hele lichte citrustoets, waarschijnlijk bracht het duizendblad dat mee. Ook dit vond ik een elegant, aards, verfijnd en licht gerecht.

In het glas kwam vervolgens een Pflüger Cuvée Weiss, Pfalz 2015, een fijne wijn. Het gerecht was heilbot, gebrande prei, lente-ui. Geserveerd op een donker bord kregen we een flink stuk op lage temperatuur gestoomde heilbot met erbij een crème van lente-ui en een saus van gebrande prei. Dat alles lag op een ‘bedje’ van spinazie en een gegrilde groene asperge gaf kleur aan het gerecht. Het geheel werd afgedekt door een blad van savooiekool bedekt met poeder van dille. Hoewel natuurlijk smaakvol had ik wat moeite met dit gerecht. Op de een of andere manier werden de smaken niet één geheel. Alle onderdelen waren perfect in orde, maar samen vond ik ze niet erg spannend. 

We stapten over op rode wijn en dat werd een Dockner Tom, Kirchweg 2015 Zweigelt. Erg lekker! Erbij varkenswang, romesco, Aceto Balsamico. In het midden van het bord lag de getrancheerde varkenswang. Die was eerst 12 gepekeld en daarna 12 uur op lage temperatuur gegaard. Hij was dan ook botermals. Aan tafel werd de romesco saus op het bord geschept. Hier wordt de romesco saus gemaakt van onder andere puntpaprika’s met amandelen. Verder op het bord kleine blokjes gebakken chorizo, balsamico en blaadjes van huacatay. Op het vlees tenslotte nog wat stukjes gepofte huid van het varken. Dit vond ik een ontzettend lekker gerecht. Mooie, volle smaken, perfect van garing en goed bij elkaar passend (op de balsamico na, ik ben namelijk bepaald geen liefhebber van balsamico, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk). 

Bij het hoofdgerecht, voorzover dat je zo kunt noemen in een menu als dit, kwam een glas Cinsaut, Swartland 2015, Paardeboschfarm. Een bijzonder smakelijke wijn. 

Voordat het gerecht op de borden kwam, kregen we eerst de eend in zijn geheel te zien, leuk! De eend had eerst drie weken gerijpt en was daarna gegaard in hooi op de BGE, waarna hij in de keuken nog heel kort gebakken zou worden. Het gerecht was wilde eend, zwarte bes, warmoes. Op het bord een stukje van de borst van de eend, perfect van garing. Op de eend bloemetjes van radijs en bereidingen van rode biet. Erbij een rolletje warmoes (snijbiet) gevuld met rillette van de eend en rode biet, een jus op basis van de eend en een gelei van blauwe bessen en zwarte knoflook. Ook hier alles smakelijk, goed van garing maar op de een of andere manier niet bijzonder spannend. Nu hoef ik heus niet altijd vreselijk spannend te eten natuurlijk, maar op basis van de hapjes vooraf waren mijn verwachtingen hoog gespannen, wellicht iets te hoog. 

Bij het dessert kwam een glas Jurancon, Lapeyre 2015. Het dessert bestond uit rabarber, aardbei, bessen. Helaas had ik mijn bestek al in het mooi opgemaakte dessert gezet, dus de foto doet geen recht aan de opmaak van het bord. Op het bord een werkelijk prachtige compositie van gepocheerde rabarberstrengen die een heerlijke gel van aardbei en crème van vlierbloesem bedekten. Erbij een sorbet, gel en saus van aardbeien, gepickelde rode bessen en wat sparretakpuntjes die op pickel waren gezet. Een werkelijk heerlijk dessert, heerlijk fris en bewonderenswaardig licht. 

Bij de koffie, espresso en thee komen nog allerlei snoeperijen. Allereerst een merengue van braamboos met een crème van citrus en een crème van rabarber.

Vervolgens in een stenen schaaltje een vloeibare bolus omhuld met witte chocolade en inderdaad als je de witte chocolade doorbeet vloeide het vocht eruit in je mond en dat smaakte precies naar bolus, heerlijk! In een mandje een financiercakeje met amandel, ook geweldig lekker!

Tot slot nog heerlijke churros met kaneelsuiker, een waardige afsluiting van een fijne maaltijd.

We keren terug, dat is een ding wat zeker is. Extra complimenten voor de zeer attente sommelier die ons de hele middag keurig verzorgd heeft zijn hier op zijn plaats.