Ross Lovell in Ridderkerk-Rijsoord

Ik wist nog wel     hoe de Hermitage - inmiddels al weer enige tijd overgenomen door een jong enthousiast stel en de naam (en de hele opzet trouwens ook) is veranderd in Ross Lovell - er van binnen uitzag, maar of het nu echt rolstoeltoegankelijk was, dat wist ik niet meer. Daar let je namelijk niet op als je niet in een rolstoel zit (althans ik niet). Dus belde ik maar weer eventjes om te vragen of het mogelijk was met een rolstoel te komen eten. Wat het geval was. Parkeerruimte genoeg en we wandelden, althans echtgenoot wandelde, mij al duwend, naar het restaurant. De ingang zit nog steeds naast de keuken. Binnen moesten we een paar flinke afstappen nemen, maar in het restaurant zelf zaten we gewoon op de begane grond om zomaar te zeggen, er is namelijk nog een vide-achtig stuk achterin. Nieuwe tafels. (stoelen weet ik niet zeker). Tafels van Franse populieren, afgewerkt met een keiharde coating. Normaliter zijn we niet zo kapot van tafels zonder linnen, maar  hier past het eigenlijk gewoon wel goed. Op tafel al wat zout, boter en een soort dubbel oliebolletje, met zowel pompoenpitolie als olijfolie. Brood (lekker brood) kwam in een plastic handtasje.

 

Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot champagne, van Devaux hier, de Veuve à Devaux en die beviel hem. Voor mij een gin/tonic. Gin en tonic van Loopuyt en ook die beviel me.

 

 

Het menu stond vast, want we aten hier via een Diningcitydeal, 4 gangen voor 44 euro, inclusief amuses.

 

 

De amuses kwamen op een plaatje. Twee. In een glaasje een geweldig zalvige crème van bloemkool met er op stukjes runderlende en amandelschaafsel en in een leuk schaaltje een rijstcracker met ijs van paprika, salami en een flinter rode peper. Heerlijke amuses. Mooie zachte smaakjes in het glaasje met de bloemkoolcrème en fijne pittige smaken van het paprika-ijs met de peper en de salami. Een leuk begin!

 

 

Water kwam, ijswater hier, prima, altijd een pluspuntje wat mij betreft en we bekeken de wijnkaart. Die is erg leuk, interessant en geweldig prettig van prijs ook nog eens. We wisten natuurlijk niet wat we zouden krijgen. We aarzelden tussen twee wijnen en vroegen advies aan de maître-sommelier (Isabella Windtham) en zij vertelde dat ze zelf nogal weg was van de Annabel. Het werd dus de Annabel. Om precies te zijn de Staete Landt Annabel, Marlborough Nieuw Zeeland en die was heerlijk.

 

 

Het eerste gerecht kwam op tafel. Rode mul. Rode mul met crème van pompoen, witlof, Trompette de la Mort, pikante gamba, saus van champagne en een kletskop met maanzaad en sesam. De mul was perfect gegrild, de repen witlof waren heerlijk fris, de crème van pompoen had een leuke kerrietoets en de pikante gamba was gewoon lekker. De saus en het schuim van champagne waren vol van smaak en ook erg smakelijk. Een geslaagd gerecht wat mij betreft.

 

 

Het tweede gerecht was grietfilet. Grietfilet met risotto, kreeft, pata negra, een salade van venkel en een saus en schuim van kreeft. Onderin het bord allereerst de geweldig lekkere risotto, omgeven door de saus van de kreeft. Perfect van garing en heerlijk van smaak. Op de risotto een mooi stuk perfect gebakken grietfilet. Op de griet wat plakjes pata negra en een heerlijk stuk perfect gegaarde kreeft. Het geheel werd afgemaakt door de salade van venkel, die prettig fris was. Naast dit geheel lag nog perfect schuim van kreeft, wat ook zeer veel smaak had. Een elegant gerecht dit.

 

 

Bij het hoofdgerecht kwam een glas Chianti Classico Casa Nuova di San Donato 2007. Een heerlijke Chianti.

 

 

Het hoofdgerecht was kwartel. Borst en poot van de kwartel met gebakken eendenlever, aardappelmousseline met koriander, paddestoelen, linzen, tomaat en jus van het kwarteltje. Op zich vond ik het al bijzonder leuk om gewoon weer eens een kwartel te krijgen. En wat voor kwartel. Het pootje was ongelofelijk gaar, het vlees viel gewoon van het bot af en was mooi mals en perfect van kruiding. De borst was heerlijk gepeperd en ook nog mooi mals. De eendenlever was smeltend, erop nog een stukje gebakken appel en ook de genoemde groenten, inclusief de zalvende aardappelmousseline waren erg lekker. De jus was mooi sterk van smaak en verbond de diverse smaken. Alweer een uitstekend gerecht.

 

 

We besloten om het dessert te wisselen voor kaas. Men heeft hier kaas van Bourgondisch Lifestyle en onze ervaring leert dat die altijd erg goed is. Bij de kaas wilden we graag een leuk glas witte wijn (zoals gebruikelijk). De uitstekende sommelier bracht ons een Winkler-Hermaden, Sauvignon Blanc 2011, Weingut Schloss Kapfenstein, Sudost Steiermark, Oostenrijk. (Ross Lovell organiseert ook wijnreizen naar Oostenrijk, zie hun website). Een fijne verrassing vonden we deze wijn, want hij is bijzonder lekker.

 

 

Bij de kaasjes nog wat bijgerechtjes. Getoast brood, druiven, appelstroop, bleekselderij en radijs (helaas niet de perensorbet die je wel krijgt als je van de kaart eet). Maar liefst 6 stukjes kaas kregen we, waarvan ik me een geit, Vacherin en Stilton herinner, maar ook de andere drie waren allemaal even lekker. Weer genieten dus.

 

 

Bij de uitstekende espresso kwam nog een verrassing (althans dat denk ik). Gebracht door de chef: in een groot glas onderin huisgemaakte muesli, ijs van steranijs, mango, een koekje met chocolade en aan tafel erop geschonken custard. Onnodig eigenlijk te zeggen dat ook dit geweldig lekker was.

 

 

Ook het stukje boterkoek was precies zoals boterkoek hoort te zijn: stevig van buiten en binnen heerlijk vettig-boterig, zon smaak die lekker lang blijft hangen.

 

 

Erg tevreden verlieten we Ross Lovell. Heerlijke gerechten, fijne wijnen, zeer prettige zwarte brigade en je zit er heerlijk. Om vaak naar terug te keren!