Ook nog in oktober kwam er een mail van restaurant Valuas dat zij op 1 november 2015 tijdens een unieke samenwerking van restaurant Valuas, restaurant Zarzo en Epicure Wines een fantastische lunch zouden verzorgen. En wel een heerlijk uitgebreide 4-gangen lunch, begeleidt met Spaanse topwijnen van Franck Massard van Epicure Wijnen die speciaal voor deze lunch naar Nederland komt om zijn wijnen te presenteren.
Normaliter ben ik niet zo van dit soort bijeenkomsten, maar omdat we zo genoten hadden van onze lunch bij Valuas, wat voor ons niet echt dicht in de buurt ligt en omdat ik dringend weer naar Zarzo wilde, besloot ik dat we er naar toe zouden gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Parkeren ging bijzonder makkelijk, eigenlijk bijna op de stoep bij Zarzo en we wandelden binnen. Een zeer hartelijke ontvangst door Marcel Swaghoven met een glas heerlijke Cava. Flink wat andere gasten waren er al en na enige tijd werden we aan tafel genood door Adrian Zarzo en Randy Bouwer, de begeesterde sommelier van Zarzo. Ik begreep van Adrian dat ik net Jimmy Szalai had gemist, hij had de dag ervoor afscheid genomen van Zarzo en zou gaan beginnen bij Avant Garde van Groeningen, ook in Eindhoven.
De opzet van de lunch was iets anders dan ik in eerste instantie had begrepen. Zo zat het hele gezelschap aan een lange tafel aan het begin van het restaurant. Valuas verzorgde niet de gerechten, maar nam een deel van de wijnen voor zijn rekening en Zarzo verzorgde alle gerechten van de lunch. Franck Massard zou telkens kort de geschonken wijnen toelichten. Nadat we hadden plaatsgenomen viel me allereerst op hoe een andere gast, Maikel Ginsheumeris, inmiddels sommelier bij Amarone in Rotterdam, leek op Marcel Swaghoven. Zoveel zelfs dat het op mijn lachspieren ging werken, vooral ook toen bleek dat het regelmatig voorkwam dat als ze samen ergens waren men ervan uitgaat dat ze broers zijn.
In het glas kwam een Herbis DO Verdejo, een prettige lichte Verdejo, waarbij Adrian de balletjes gevuld met ham van zijn grootmoeder presenteerde. Heerlijke balletjes, een mooi dun krokant 
laagje met een lopende binnenkant van Bellota ham! Verder op tafel op een bordje met op een crumble gepresenteerde tacootjes met rode peper en kaas, ook zeer smakelijk en leuk gepresenteerd.
Tot slot van deze ronde koolrabi-rolletjes gevuld met appel en feta en ook dit hapje was bijzonder 
smakelijk. Fris en een leuke combinatie zo met zijn drieën.
In het glas kwam vervolgens een Cava Mas Sardana Brut Nature, een Cava zonder toegevoegde suiker en ook dit was een bijzonder aangenaam glas.
Bij de Cava een eitje met onderin gepofte quinoa, erop een sabayon van sinaasappel met erin een bevroren pastille van wortel. Ook dit was weer een uitstekend gevonden en erg smakelijk hapje.
Brood kwam op tafel, gepresenteerd in ruige kommen en alvast voorgesneden, boter 
gepresenteerd in een soort lange lepel, zout en olie stonden al op tafel.
Per persoon verscheen verder zo'n heerlijk verse, nog warme brioche, net uit de oven en even besprenkeld met wat zeezout...ontzettend lekker altijd!
Gepresenteerd in een mooie lange schelp kwam vervolgens een gerechtje met scheermes, mosselen, Espelette, tomaat, appelkappertjes, chorizo, een emulsie van 
peterselie met yoghurt en haringkuit. Iets meer ingrediënten dan Zarzo gewoonlijk gebruikt, wat niet wegneemt dat ook dit gerechtje bijzonder lekker was en de diverse smaken kwamen behoorlijk elegant samen.
Als tussendoorwijntje kwam vervolgens een glas El Mago DO Terra Alta, een lichte Garnacha, verrassend zijde-achtig. Op het etiket een tekeningetje van het zoontje van Frank.
Bij het volgende gerecht werd een glas Humilitat DO Priorat, Decanter Bronzen Medaille geschonken, vrij hoog in het alcoholpercentage, namelijk 14.9 %. Erbij een gerechtje met paling, cassoulet met spek, gerookte bietjes, bacon, zachtgegaard buikspek en afgemaakt met schuim van spek. Ook dit was weer een uiterst smaakvol gerechtje, de combinatie 
buikspek/paling is redelijk onovertroffen en het schuim van spek was verrassend vol van smaak. Erg lekker dus.
In het glas kwam vervolgens Finca el Romero DO Montsant 2011, 100% Carinena (Carignan), een erg mooie wijn.
Erbij entrecote Rubia Gallega met kaantjes, artisjok en een aan tafel geschonken jus met haringkuit. De combinatie van het werkelijk boterzachte en perfect gebakken 
vlees met de haringkuit vond ik opzienbarend lekker. De jus was heerlijk en ook de artisjokken pasten er goed bij.
Ergens tussendoor kwam er ook nog een glas Licis, Franck Massard, Ribera Sacra op tafel, ook al een uiterst prettige wijn...
Toen kreeg iedereen maar liefst vier glazen voor zich. In die glazen kwamen onder andere uit de kelder van Valuas zelf Huellas, DO Priorat, Decanter Bronzen Medaille. Vier jaargangen gingen we proeven. 2009, 2011, 2012 en 2013. Duidelijke verschillen waren er te proeven, interessant en grappig om mee te maken.
Op het bord verscheen wilde eendfilet, toffee van pompoen, eigen jus, paksoi en pompoen. Ernaast op een plank voor iedereen een flensje gevuld met het haasje van de eend met mierikswortel. Het flensje vond ik ronduit 
heerlijk, de vulling was vol van smaak en het flensje zelf was mooi dun. Het gerecht was net als voorgaande gerechten alweer een schot in de roos. Mooie malse eendenfilet, een heerlijke jus, een zeer smakelijk toffee 
van pompoen en fijne beetgare groenten, wat wil een mens nog meer. Erbij die opzienbarende glazen wijn.....Overigens mocht Franck Massard in het begin van zijn carrière de Huellas (2009) niet zo noemen en dit heeft hij toen opgelost door zijn vingerafdruk op het etiket te laten drukken. Geestig vind ik dat.
Op tafel kwam vervolgens een plank met stukjes Reypenaer, omdat die zo uitstekend bij de Huellas zou passen en inderdaad was dat werkelijk een uitstekende combinatie.
De buiken waren na deze zeer wijnige middag meer dan gevuld, waarmee we waren aangeland bij de uitstekende espresso.
Bij die espresso kwamen nog marshmallows met pindakaas, die jezelf kon branden aan de vuurtjes die op tafel waren gezet. Astrid Schreuders, ook aanwezig met partner, heeft hierover op de social media geschreven. Verder nog een lolly met witte chocolade, fudge die ongelofelijk heerlijk was en een crunchy ijsbonbon.
Het was allang avond toen deze langdurige, wijnige, gezellige en zeer smakelijk lunch was afgelopen.
Nadat we afscheid hadden genomen reden we zeer tevreden huiswaarts. Mooie wijnen, heerlijke gerechten en de ster die Zarzo niet lang erna kreeg van Michelin is natuurlijk zeer verdiend. Van mij had die ster er al veel eerder mogen komen.
Carla van Schelven
