Derlon in Maastricht

Kerst 2014 kregen we een bijzonder leuk cadeau van iemand met een zeer goede smaak: een overnachting in een Premium kamer in het Derlonhotel in Maastricht, met een champagne-ontbijt en een driegangen lunch. Nu wilde ik dat cadeau graag begin december 2015 verzilveren, maar onvoorziene omstandigheden leidden ertoe dat ik dat moest vervroegen en zo kwam het dat voorafgaand aan ons weekje Frankrijk we op vrijdag 11 september in Maastricht waren. Met het hotel had ik geregeld dat we een kamer met een aparte douche kregen, want douchen in een bad vind ik afgrijselijk en zeker niet meer van deze tijd. Ook maakte ik de afspraak om voordat we zouden inchecken, we van de lunch gebruik zouden maken. Parkeren deden we in de grote parking en we wandelden het charmante Onze Lieve Vrouweplein op, waar alle terrassen flink bezet waren. Inchecken konden we al en we fristen ons even op in de bepaald kleine en zeker niet luxe kamer. Een van de weinig kamers met alleen een douche zo bleek. Een douche met een douchegordijn....Wat van de grandeur van Derlon flink wat afhaalde. Lunchen deden we op het terras, waar een heerlijk zonnetje scheen. Ik moet ook zeggen dat de inrichting van het restaurant binnen - naast de receptie en de kleine lobby - bepaald niet uitnodigend is, dus ik was blij dat we op het terras konden eten. We begonnen met een witte wijn, een Sauvignon blanc, die niet heel veel indruk maakte. De zeer vriendelijke bediening gaf ons een toelichting op het menu en we bekeken de wijnmogelijkheden. Bepaald geen uitgebreide keus, we besloten tot een Laurent Miquel Père et Fils-Viognier, Languedoc en die beviel beter.

 

Het eerste gerecht kwam. Livarham. Met sla, rucola, blokjes peer en peultjes in tempura gefrituurd. De peultjes waren de ster van dit gerechtje, erg lekker en verrassend. Bij de sla nog wat halfgedroogde tomaatjes, waar ik persoonlijk niet van hou. Ik hou helemaal niet van gedroogde tomaten namelijk. De dressing was in orde, de peer vond ik te zoetig en de ham was verder prima. Best een aardig gerecht dus.

 

 

Het hoofdgerecht was entrecote. Entrecote, van varken overigens, die me goed beviel. Mals en sappig. Erbij truffelkroketjes, die gelukkig niet naar truffel smaakten, want dat zou truffelolie geweest zijn en dat blief ik niet. Verder diverse groenten, waaronder flink wat gele biet. Een jus van het beest maakte het gerecht compleet.

 

 

Het dessert bestond uit een crème brûlée met ernaast ijskoffie. De crème brûlée was gemaakt volgens de regels der kunst en de ijskoffie was meer een granita, maar ook die was best smakelijk.

 

 

We besloten koffie elders te drinken, want het mooie weer nodigde uit tot een leuke wandeling in het altijd charmante Maastricht. We namen afscheid van de bediening, die we de volgende ochtend weer zouden treffen bij het ontbijt in het museum van het hotel. Voordat we 's avonds naar ons dineradres gingen maakten we nog even een opmerking tegen de receptie over de wifi, die zeer slecht was, maar daar kon niets aan gedaan worden en hij had er nog nooit klachten over gehad.... Het eten vond ik aardig, de kamer en de bezetting aan het begin van de avond van de receptie vond ik absoluut ondermaats. Derlon is qua inrichting zeer gedateerd en moet het eigenlijk alleen hebben van de fantastische locatie aan het Onze Lieve Vrouweplein. Ik weet dat ik een gegeven paard niet in de mond mag kijken, maar in dit geval doe ik het toch: absoluut niet wat ik - en naar alle waarschijnlijkheid ook de gever - ervan verwacht had. En dat is heel erg jammer. Ook voor Derlon, want er is concurrentie genoeg in Maastricht.

 

 

Carla van Schelven