Kaatje bij de Sluis in Blokzijl.

Hoewel ik erg dubbel ben over de overvloed aan aanbiedingen in (top)restaurants, maken we er soms toch gebruik van. Voornamelijk omdat ik toch geen dief van mijn eigen portemonnee wil zijn....Zo kwam het dus dat wij terecht kwamen bij Kaatje bij de Sluis, een restaurant wat al eeuwen een ster heeft, maar wat me nooit echt getrokken heeft. Op deze vrijdagavond had ik toch een keer - met aanbieding - gereserveerd. Als je googelt op Kaatje bij de Sluis krijg je eerst een lading aanbiedingen (vakantieveiligen, heerlijk, groupon en zo nog wat) en daarna pas de website. Voor informatie over het restaurant, de legende van Kaatje en dergelijke verwijs ik naar de website. Vreemd genoeg staat er geen enkele informatie over de kaarten op de website, erg jammer.

Zoals gevraagd kregen we een fijne ronde tafel op de benedenverdieping van het nogal volle restaurant. Heel veel tafeltjes hier (ik telde er 18 beneden, waarvan 4 rond en rond de 4 boven), erg weinig ruimte tussen de tafels. Geen linnen op tafel, wel stoffen servetten. Geen onderzetters onder de waterglazen, wat tot geknoei leidt en daar heb ik een hekel aan.

Een uiterst vriendelijke ontvangst door de maître, die ook direct nadat we zaten ijswater inschonk, waarbij het me opviel dat de ijsblokjes apart geserveerd werden, zeer attent vond ik dat. Een glas champagne wilden we ook wel, van Ruinart hier. Erbij direct twee eitjes. In de eitjes onderin een mousse van Taggiasche olijfjes, erop wat tomaat en daarop een mousse van ei. Niet onaardig, maar erg zout vond ik het en persoonlijk had ik iets meer tomaat prettig gevonden vanwege de frisheid.

De vriendelijke bediening - de maître zagen we verder niet meer deze avond - vroeg of we interesse hadden in een oester als voorafje, maar daar zagen we vanaf.

We bekeken op eigen verzoek de wijnkaart, die uitgebreid is, maar aan de kostbare kant. Omdat we niet wisten wat we konden verwachten besloten we tot een wijnarrangement. Een amuse verscheen. Een panna cotta met oregano en een tomaatje erin, erop een geconcentreerde bouillon van tomaat en op het glaasje een gedroogd tomatenschijfje. Lekker!

Voordat de maaltijd begon kregen we een brioche en dat was gelijk ook het enige broodje van de hele avond. Een lekkere brioche, dat dan weer wel.

De eerste wijn was een simpele Tres Olmos, Verdejo Rueda 2013. Erbij een gerecht waarin drie ingrediënten zaten die absoluut mijn voorkeur niet hebben, maar dat had ik niet gezegd, dus eigen schuld. Het ging om een tartaar van zalm met ansjovis. Op het rondje tartaar waarin ik in ieder geval de ansjovis niet proefde lag wat geprakte avocado en het geheel was afgedekt en dat bedoel ik letterlijk, met een saus van mierikswortel. Buiten de bekende chloorreactie, die ik altijd heb bij wasabi, vond ik het ook gewoon niet lekker. Ik proefde alleen de saus, de zalm en de avocado vielen geheel weg en zoals gezegd, ook de ansjovis, het enige ingrediënt wat ik wel lekker vind, proefde ik niet. Geen succesvol begin.

De volgende wijn kwam uit Argentinië. Patagonia om precies te zijn. Een Chardonnay Reserva del Fin del Mundo 2011. Een aardige wijn. Erbij paté van gevogelte. Twee rondjes gevogeltepaté kregen we. Rechts met koffie en sinaasappel, links met pitten en rauwe cacao. Op het bord verder een gelei van sinaasappel en een dressing van verveine en honing. Een heel aardig gerechtje vond ik dit. De combinatie met koffie en cacao is lekker, de citrus brengt wat frisheid in het geheel.

De wachttijd tussen de gangen is wat lang hier, we kregen erg het gevoel dat de keuken weer eens de boel aan het gelijktrekken was en ook daar heb ik een hekel aan. Maar goed...Het restaurant straalt op de een of andere manier uit dat er erg op de kosten gelet wordt. Nu begrijp ik best dat er een kosten/batenaspect is, maar ik vind dat ik dat als gast niet hoef te merken.

Bij het derde gerecht kwam er een Danielle de L'anse, Sauvignon Blanc, Touraine 2014 in het glas. In het bord - het was weer eens zo'n half diep schaaltjesachtig bord, wat onhandig eet als je geen lepel hebt - zwarte linzen met inktvisinkt, mousse van snoek, gefrituurd inktvisje, basilicumcrème en bloemkoolroosjes. Een piepklein hoopje linzen, die prettig hartig waren, lag onderop. Daarop een vrij stevige, maar lekkere mousse van snoek. Het geheel was afgedekt met minieme bloemkoolroosjes en een gefrituurd inktvisje en wat cressjes. Een aardig gerecht.

We gingen verder met een erg lekkere Gewurztraminer van Trimbach. Het gerechtje erbij was langzaam gegaard buikspek en varkensnek. Twee stukjes Baambrugs big troffen we aan, werkelijke piepkleine stukjes. Eentje was het langzaam gegaarde buikspek, het andere stukje was de nek van het beest. Beide stukjes vlees lagen op een mosterdsaus, waarop dan weer zuurkool met crème fraîche lag. Verder nog een krokantje van varken en dit vonden we een erg lekker gerecht. Qua hoeveelheid dan weer aan de kleine kant helaas.

Bij het hoofdgerecht kwam een heerlijke Pinot Noir, Domaine de Valmoissine, Louis Latour in het glas. Erbij Kempener landhoen. Met parelgort en waterkers, krokante huid van de hoen, kerriesaus en een Amsterdams uitje. Excuus voor de bewogen foto. Op het bord allereerst de saus, waarin ik in ieder geval geen kerrie proefde. Erop de parelgort die erg zout was. Daarop weer de ballotine van het hoen en die was erg droog. Erg jammer. Op het hoen nog wat wortel, het uitje en het krokantje. Vanwege het droge vlees viel dit gerecht nogal tegen. Op dit niveau vinden we ook dat dat eigenlijk gewoon niet zou mogen.

We besloten het dessert te wisselen voor de kaaswagen (supplement).Bij de uitgebreide kaaswagen nam echtgenoot een glas van de Gewurztraminer en ik een glas van de Touraine. De kaaswagen is mooi. We maakten onze keus en alle kaasjes waren goed geaffineerd. Erbij drie schaaltjes met achtereenvolgens appel met laurier, tomaat met ui en bleekselderij met radijs. Alle drie lekker. Verder nog wat krentenbrood, wat ook lekker was.

Bij de afsluitende koffie kwam nog een lopend chocoladetaartje met een vulling van witte chocolade, peper uit Madagascar en limoensap. Een lekker taartje. Na het betalen van de rekening verlieten we Kaatje bij de Sluis. Niet onaardig, maar ook niet juichend. Ik weet wel leukere restaurants in de omgeving, dus de kans dat we Kaatje nog eens aan doen is niet heel groot.