The Jane Antwerpen

Op deze laatste vrijdag van mei reden we naar Antwerpen. Deze keer naar The Jane, natuurlijk wilden we het zien. Het reserveren ging soepel en een week voordat het zover zou zijn kwamen keurig de adresgegevens en een gereserveerde parkeerplaats via de mail.
De aankomst bij de kapel van het 19e-eeuwse militair hospitaal in het Groen Kwartier is indrukwekkend. De kapel is ook van buiten erg mooi opgeknapt, met aan beide zijden van de ingang ruimte om te roken en wellicht ook een aperitief te gebruiken voor een beperkt aantal mensen.
Eenmaal binnen, na een keurige ontvangst bij de entree, is er veel te zien. Mij viel allereerst de immense ruimte op met de mooie, modern gebrandschilderde ramen, gemaakt door Studio Job. Daarna viel mijn blik op de zitgedeelten, de afwerking van de plinten en allerlei andere details, gemaakt door ook Piet Boon en last but not least natuurlijk de gigantische lamp die tot vrij laag komt, waardoor het hele hoge interieur van de kapel toch iets gebroken wordt. De akoestiek is overigens wonderbaarlijk goed.
Geestige muziek van DJ-X-Ian hoor je overal, ook in het souterrain, waar behalve de toiletten, de voorbereidingskeuken en de wijnkelder ook ruimte is voor private dining. Verder valt natuurlijk direct de keuken op, geheel zichtbaar achter glas. Veel koks werken hier in een rustig tempo, vandaag waren zowel Nick Bril als Sergio Herman aanwezig en dat is toch leuk. De dranken en de kaas zijn ondergebracht in een vergelijkbaar glazen geheel, maar dan recht tegenover de keuken, vlak na de ingang. Tot zover The Jane wat betreft de inrichting en de ambiance.
Boven schijnt er nog een DJ-boot te zijn en een gigantische bar, The Upper Roombar, met ruimte voor 40 personen, waar je kunt genieten van cocktails en allerlei gerechten. Een apart keukenteam zorgt hier voor toegankelijke gerechten.
Wij kregen een tweetje met eentje op de bank en eentje op een stoel. De opzet is redelijk ruim, als je wilt kun je privé-gesprekken voeren, maar dan moet je niet te luid praten.
Brood, zout, peper en boter stonden al op tafel, olie werd direct op een schoteltje geschonken.
Nog voordat we ons hadden geïnstalleerd kregen we al een opgerold stukje Catalaanse krant, waarin we een stukje geschroeide prei vonden. Lekker! Erbij een klein bakje met een romescocrème gecombineerd met krokant olijvenbrood.
Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot een champagne, hier een Dehours, speciaal gebotteld voor The Jane. Ik wilde graag het huisaperitief proberen en was zeer aangenaam verrast.
In een champagnecoupe kreeg ik een zeer kleurrijk geheel. In het midden een bal van bevroren Arak (wat ik heel toevallig ken van Bali), granité van passievrucht, kruiden, specerijen, schitterende bloemetjes en groene kruiden en dat geheel werd overgoten met een mooie Cava. Het was de bedoeling dat ik de bal van Arak zou laten oplossen in de Cava, wat ik uiteraard deed. Het was zo ongeveer de lekkerste cocktail ooit, in ieder geval de allermooiste!
We kregen de menukaart uitgereikt, losbladig in een mooie zwartfluwelen omslag. The Jane kent de mogelijkheid om het menu te beginnen met drie, vijf of zeven gerechten, die gevolgd worden door het Holstein rund en dessert of een kaasselectie. Als je kiest voor drie of vijf gerechten maakt de keuken een selectie.
Drie gerechten 55 euro, vijf gerechten 70 euro en 7 gerechten 85 euro. Wij namen de 7 gerechten en bekeken de wijnkaart. De wijnkaart is natuurlijk mooi en op zijn Belgisch geprijsd, vriendelijk dus.
Het leuke nu van The Jane is, is dat ze per gerecht een keuze uit 2 wijnen bieden (soms zelfs 3). We besloten dan ook om de wijnen per glas te nemen. De 7 gerechten overigens komen in groepjes, het is dus niet zo dat we 9 (of 10) uitgebreide gangen gegeten hebben en ook niet evenveel wijnen gedronken hebben. Het eerste gerecht bijvoorbeeld, maar daar kom ik straks uitgebreider op terug, verschijnt in drieën met één glas wijn erbij.
We kregen eerst nog Janes Flavours. Op een zwart rond plaatje drie amuses, te beginnen met een vitamineshot van wortel, duindoornbes, tarwegras, citrus en bergamot. Gevolgd door radijsjes met krokante quinoa, vinaigrette van mierikswortel en wat knapperige groene olijf. De laatste amuse was de crème van Roeselaerse brokkelkaas die 18 maanden oud is met mosterd, biet, rode ui en peterselie en op een apart bordje twee stukjes Crystal Bread.
Ook hier kan ik kort over zijn: de toon van de middag was direct gezet: wat een ontzettend geweldige amuses! Nieuw, anders, zeer zeer smakelijk, mooi licht en eetlustopwekkend n ontzettend mooi om te zien!
Inmiddels was er ook water op tafel gekomen, voor echtgenoot bruisend zoals gebruikelijk en hij kreeg een fles met een zwart etiket en voor mij plat zoals gewoonlijk en ik kreeg een fles met een wit etiket. Het zijn van die kleine details die het hem wel doen en in die details is The Jane koploper. Werkelijk alles is hier tot op de mm in orde. Als gast merk je dat en ik moet zeggen dat wij dat ook zeer waarderen.
Het eerste gerecht kwam op tafel en hier gebeurde ook het enige foutje van deze middag: de sommelier was iets te laat met het inschenken van de wijn, maar een kniesoor..
Dat eerste gerecht bestond uit drie componenten.
De eerste kwam in een zwart schaaltje. Paling, komkommer, avocado, groene thee. Weer beeldschoon opgemaakt, maar dat zou de hele middag zo zijn, dus dat ga ik niet iedere keer noemen. Uitstekende paling natuurlijk, krokantjes gemaakt van groene thee, gepofte quinoa, hele frisse crème van avocado (ik ben niet zo'n liefhebber van avocado omdat ik vind dat het nogal eens de neiging heeft duf te zijn) en poeder van avocado. Verder lekkere frisse toetsen van komkommer en een schuim van ik denk verveine. Alweer zo'n gerecht waar helemaal niets op aan te merken is en waar je dus gewoon van moet genieten en dat deden we ook zeer.
De wijn erbij, een Nieva, Bodegas Lois Sebio, Isse 2 Vignerons 2011, Treiíura, was heerlijk. We kenden al een Nieva, die dronken we in San Sebastian graag. Deze was mooier. 15€ per glas.
Het tweede onderdeel was tomaat, burrata, zeebaars. In een wit schaaltje deze keer mooie zachte rauwe zeebaars, heel licht gemarineerd volgens mij met eronder een fijne zachte olie. Erbij fijne zachte burrata (zie de recensie van de Gebr. Hartering, daar leg ik uit wat burrata is) en allerlei tomaatbereidingen, waarvan ik me in ieder geval een gepaneerd stukje herinner, een gelei van caprese, gelei van tomaat en meringue van tomaat. Weer ontzettend verfijnd, heerlijk fris en zeer prettig licht.
Het derde onderdeel tenslotte was koolrabi, geitenkaas, verveine. Weer in een zwart schaaltje kregen we ijs van verveine, parels van koolrabi, crème van geitenkaas (die van mij wat sterker had mogen zijn, maar dat is persoonlijk). Ook een mooie combinatie en de krokantjes die erbij zaten gaven bite aan het gerecht.
Waarmee we opeens drie gerechtjes verder waren.
De volgende wijn kwam uit Portugal, een Niepoort Redoma 2012, Douro Portugal, Field Blend most with Rabigato. 8€ per glas. Eentje die ik ga onthouden als wij de komende zomer op vakantie zijn in het Dourogebied.
Bij de wijn per persoon een Gillardeau oester, brandade, vlierbloesem. Op de heerlijke oester een licht lauwe brandade van alleen kabeljauw met ernaast ijs van vlierbloesem en een vinaigrette van vlierbloesem. Verder een lauw krokantje van oester en diverse cressjes en zeekraal en oesterblad. Een zeer aangeklede en erg lekkere oester.
Vervolgens kwam 't Hof Welgelegen, de groenteleverancier van The Jane en het gerechtje is dus naar hen vernoemd. Vandaag was dat bouillon van geroosterde aardpeer met dragonolie van Sergio met erbij/erin bloemkool en savooiekool en ik proefde ook nog een heel lichte anijsondertoon. Uiteraard ontbraken ook hier de kruiden en cressen niet. Van mij hoeven die hele takken overigens niet, ik vind het afbreuk doen aan de compositie. Maar wel weer een bijzonder smakelijk gerecht met zeer uitgebalanceerde smaken.
Bij de derde ronde en dus het zesde en zevende gerechtje kwamen twee halve glazen op aanraden van de uitstekende sommelier.
Allereerst een Miles Mossop Wines, Saskia 2011, Coastal region. South Africa, Chenin Blanc, Viognier, een zeer prettige blend. 13€ voor een heel glas.
Erbij asperges uit Eede, morilles, doperwt, lamsschouder.
Allereerst een algemeen detail: men werkt hier met de meest schattige en lekkere kleine groentjes, het enige andere restaurant wat dat in deze mate doet wat ik ken is 't Nonnetje in Harderwijk.
De asperge kwam in een zwart schaaltje, waardoor de kleuren extra goed uitkwamen (ik ben een beetje over mijn allergie voor zwart servieswerk heen inmiddels). Behalve de aspergebereidingen kregen we een eidooiertje, heerlijke zachte en romige crème van erwt, een krokantje van iets wat ik niet kan duiden, maar wat in de mond vrijwel direct wegsmolt. De stoof van het lam was heerlijk, mooi hoog op smaak met een erg lekkere jus erbij. Alweer - het wordt saai - een bijzonder mooi gerechtje.
Het volgende halve glas was een Riesling Auslese, Weingut Clemens Honrath 2011, Nahe. 9€ voor een heel glas. Een halfzoete goede Riesling. Hij paste goed bij de foie.
We kregen de I-foie met erop een gelei van Cabernet-Sauvignon met aan tafel erbij geschonken sap van Granny Smith. In al zijn zogenaamde simpelheid een ongelofelijk goed gerecht. Perfect in balans en zo ontzettend lekker dat je niet kunt ophouden met ervan te eten. Ik heb ook heel zuinig aan gedaan, zodat ik er heel lang van kon genieten.
Tussen de bedrijven door hadden we natuurlijk tijd om rond te kijken en vooral de activiteiten in de keuken boeiden me. Er wordt zeer geconcentreerd gewerkt, men lijkt enorm op elkaar in gespeeld en het loopt eigenlijk als een trein allemaal.
We waren toe aan het Holstein. Allereerst werden er schitterende messen in een foedraal midden op tafel gelegd. Messen van Tomer Botner van Florentine Kitchen Knives, speciaal gemaakt voor The Jane, zoals er nog veel meer dingen zijn die speciaal voor The Jane zijn gemaakt. Sommige daarvan zou ik graag willen hebben, daarover later nog wat meer.
In het glas kwam voor echtgenoot een Pierluigi Zampaglione, Don Chisciotte 2009, Campania, Italy. Een wijn van de Fianodruif. Hij was er erg tevreden over. 15€ per glas. Ik had gekozen voor de Celler de Rouro, Parotet 2011, Valencia, Spain, hoofdzakelijk de Mandodruif. 13€ per glas. Een behoorlijk aangename rode wijn.
Het hoofdgerecht is Holstein, aubergine, miso, sesam. Op het bord een perfect stuk Holstein (Fries rund) met de eigen jus. Erbij aubergine die en gelakt en gebrand en gefrituurd is (op deze manier vind ik aubergine dus wel erg lekker) met erbij een vinaigrette met miso en limoen en verder nog een toefje kool met sesam. Ook hier ontbreken de (mooie en smakelijke) bloemetjes en cressjes niet. Ook een erg fijn gerecht, bijzonder mooi in de smaken.
Na al dit geweld besloten we toch om het dessert te wisselen voor de kaasselectie van Michel van Tricht & Zn. (6€ in plaats van dessert en als supplement 18€ ).
Echtgenoot wilde daarbij graag de Vedett IPA, Brouwerij Duvel Moortgat, Breendonk, Belgium (3.60 per flesje) en hij kreeg deze geschonken in een koude verzilverde kroes. Geweldig! Nu is hij in juni jarig en ik ben thuis direct op zoek gegaan naar die kroezen, maar helaas: ook deze worden speciaal gemaakt voor The Jane (zo vertelde een vriendelijke medewerker me over de mail) en ze zijn verder niet verkrijgbaar. Heel jammer, want het is wel heel erg leuk om zo'n lekker biertje uit zo'n schitterende kroes te drinken. Daarom heeft The Jane ze natuurlijk ook...
Ik wilde niet de aangeboden Madeira, ik hou nu eenmaal veel meer van een mooie droge witte wijn bij mijn kaas en kreeg een glas Chassagne-Montrachet 2010, la Canire, Domaine Patrick Miolane en daar was ik bijzonder tevreden over.
Bij de kaas kwamen notenbrood, gezouten boter en gekonfijte gember. Lekker alle'drie, vooral het flinke zoutje wat door het brood zat vond ik erg lekker.
Op het bord 5 kaasjes: Camembert, Tomme d'Aubray, Roeselaerse oude kaas (die van de crème aan het begin inderdaad), Munster en Gorgonzola Dolce. Stuk voor stuk natuurlijk uitstekende kaasjes.
Echtgenoot hield het ter afsluiting bij een espresso, ik koos iets van de uitgebreide koffie- en theekaart, namelijk thee. Top of the Bill: The Jane. Tja, als ik er toch ben.. De beschrijving: Exclusieve mysterieuze melange van de vrouwelijke verleiding. Onder een licht bedwelmend rozenparfum sprankelt een pittige frisheid, gevolgd door een rondborstige body met een ondefinieerbaar randje. Kortom a Lady with Guts .
Ik vond het een lekkere thee.
Bij de koffie en thee nog allerlei erg lekkere dingen. Een wortelmadeleine geserveerd in combinatie met ijs van wortel en vitamine C. (het wortelijs zat in een wit bakje, de madeleine ligt los). Op een wit plateautje een Vika (de niet zo lang geleden geboren eerste dochter van Nick Bril heet Vika) makaron met verveine en framboos, en twee pralines: donkere chocola met Liefmans kriekbier gemaakt en een ijspraline van witte chocola met dragon en zeevenkel. In een ander bakje nog een raw veggie shot van komkommer, avocado en hennepzaad.
Stuk voor stuk snoepjes om bij weg te dromen, ook het ijs en het shot vonden we bijzonder smakelijk.
De hele maaltijd was trouwens meer dan geweldig vonden we. We hadden - moet ik bekennen - zeer hoge verwachtingen, maar aan die verwachtingen is meer dan voldaan. We zijn enorm verrast door de werkelijk ongelofelijk lekkere gerechten. De ambiance is fantastisch, maar de gerechten moeten het natuurlijk doen. En dat doen ze. Laat ik de bediening niet vergeten, ook die is ontzettend goed. Alert, zeer goed op de hoogte van wat er in de keuken speelt en ook nog eens heel vriendelijk.
Als ik eens een voorspelling mag doen - niet dat het ooit zal gebeuren, want daar is het een te ouderwets instituut voor - zou het Michelin sieren om gewoon in n keer twee sterren te geven. Dat verdient The Jane wat mij betreft namelijk.

NB: speciale dank aan Simon Witmaar, die zo vriendelijk was me de amuses en friandises per mail te sturen.