Miramón Arbelaitz in San Sebastian/Donostia

Op deze dinsdag begon ons culinaire avontuur bij Miramón Arbelaitz. Een * restaurant, gelegen in het Technology Park van Donostia, aan de rand van de stad. De taxi zette ons keurig op tijd voor de deur af en langs de rokersstoelen liepen we naar binnen. Een allervriendelijkste ontvangst door het alleen Spaans sprekende personeel en we kregen een tafel in het hypermodern ingericht restaurant op een soort entresol. Vrij donker was het er, veel grijstinten en moderne kunst. Het hele restaurant zou deze middag vollopen.
Vriendelijk personeel, keurig opgeleid en we begonnen met een Cava. Die niet aan tafel werd ingeschonken en mijn Spaans is onvoldoende om te vragen of ik even de fles mocht zien. In ieder geval een hele prettige Cava.
We kregen de kaarten uitgereikt, een toelichting op de menu's werd gegeven en we bekeken alles. Uiteraard namen we het Degustatiemenu, 8 gangen. Voor de kaart en het andere menu verwijs ik naar de website. Ook de wijnkaart bekeken we, een arrangement kennen ze hier niet, althans niet volgens niet Engelstalige dame.
We begonnen met een fles Domaine Brana, Irouléguy 2010. Een wijn weliswaar uit Frankrijk, maar zeker uit de regio. Een verrassende wijn met iets ziltigs in de afdronk, wat wij bijzonder prettig vonden.
Twee amuses verschenen. In een glaasje tomatensoep met kaas uit de regio en in een schoteltje/bordje een crème van makreel met paprika. Allebei mooi van temperatuur, fijntjes van smaak en goed in de combinatie. Brood, olie en water kwamen ook op tafel.
Het eerste gerecht was oester met geroosterde en gemarineerde inktvis met een touch van gerookte curry. In een glazen schaaltje kregen we onderin ijs van curry, mooi fluwelig van smaak, mede omdat het een beetje ontdooid was al met erop een gigantische, erg lekkere, gerookte oester en daar weer op de perfect gebakken inktvis stukjes. Een verrassend en erg lekker gerecht. Zo'n gerecht waarvan je nog veel meer wil.
We gingen door met Noorse kreeft met een salade van gegrilde groenten.
In een schaaltje lagen onderin diverse gegrilde groenten met een zachte dressing van olie met een gerookte paprikasmaak. Daarop een schitterend dunne ravioli gevuld met groenten en vis, waarvan wij denken dat het makreel was en daarop een prachtig stuk perfect klaargemaakte kreeft met kruiden, waardoor hij mooi hoog op smaak was. Een werkelijk heerlijk gerecht.
Het volgende gerecht vonden we een verrassing. Zachte tuinbonen met kokkels. In een groot bord lag onderin zijdezachte puree van limabonen met olie, erop/omheen een vrij gegeleerde saus van het kookvocht van de tuinboontjes en daarin de mooie zachte met toch nog een fijne bite, tuinbonen. Erbij nog gesmoorde ui en selderij en de kokkeltjes maakten het geheel helemaal af. In al zijn simpelheid een bijzonder smakelijk gerecht.
Hierna verscheen in een glazen schaaltje met met venkel gestoomde coquilles en kruim van lam. Vreemd genoeg gaf mijn eerste hap een sensatie van thinner. Nu heb ik dat heel af en toe en ik ga er over het algemeen vanuit dat het aan mij ligt. De coquilles waren uitstekend van garing, de venkel proefde ik niet echt, behalve dan in de gesneden versie die onder de coquille in de uitstekende beurre blanc lag. Op de coquille en de beurre blanc kruim van lam, wat lekker hartig was. Een aardig gerecht. Heel misschien kan het nog wat verder uitgekristalliseerd worden.
De volgende wijn, een favorietje van ons, was een Pazo de Senorans, Seleccin de Aada, 2005, Albarino en die was precies volgens verwachting. Bijzonder lekker.
Het laatste vis gerecht was de vis van de dag, vandaag zeewolf, met crème van knolselderij en met basilicum gekruid tomatenvocht. Een perfect gebakken stukje zeewolf kregen we met erop heerlijke inktvisringen wat een mooie combinatie opleverde met het mooi hoog op smaak zijnde tomatenvocht en de knolselderijcrème. De basilicum had 0,5 seconde in hete olie gelegen.
Het vleesgerecht deze middag was duif. Geroosterde duif. Een prima stukje geroosterde duif kregen we met erop wat quinoa. Erbij eigen jus, wat jong blad van snijbiet en een crème van aubergine, die volgens echtgenoot geweldig lekker was. Ik ben zelf geen liefhebber van aubergine in welke vorm dan ook, dus mij zei het niet zo heel veel. De duif was uitstekend.
Het eerste dessert zou bestaan uit roomkaas, groene appel, ananas en guarana-ijs. We kregen, weer in zo'n glazen schaaltje, roomkaas, aardbei, sap van ananas, gekonfijte guarana en ijs van ananas en guarana. Een heerlijk fris dessertje, zelfs de roomkaas maakte het geheel niet zwaar. Prettig dus.
Het tweede en laatste dessert was een proeverij van chocolade en ijs van witte chocolade. We kregen een stukje chocoladetaart, ijs van pure chocolade, ijs van witte chocolade, karamelsaus, chocolademousse en een crunch van basilicum. Hier kan ik kort over zijn: geweldig lekker. Heel veel heel lekkere chocolade met een heerlijke karamelsaus en een heerlijke crunch. Een hele fijne afsluiter.
Bij de zeer goede café solo kwam nog een kletskopje en een chocoladetruffel per persoon en zeer tevreden verlieten we Miramón Arbelaitz. Een waardige aftrap voor ons culinaire weekje.