Perceel in Capelle aan den IJssel

In mijn mailbox zat een mail van Diningcity met daarin de aanbieding om in januari nog eens te eten bij de winnaars van de DWTS-week. Meestal kijk ik daar niet naar, de aanbiedingen zijn me regelmatig te veel en dan heb ik geen zin meer om te kijken, maar ik was deze keer even nieuwsgierig welke restaurants erbij zaten. Mijn oog viel op Perceel. In 2010 hebben we daar gegeten en daar heb ik geen goede herinneringen aan, zeker niet. Zo niet prettig vond ik het er dat ik destijds zelfs schreef dat ik er nooit meer zou eten. In de loop der jaren bereikten me van diverse kanten zeer positieve berichten, waardoor ik soms wat ging twijfelen, maar ook echtgenoot had zoiets van dat het wat hem betreft eigenlijk ook niet hoefde. Ik besloot deze keer van de aanbieding gebruik te maken en reserveerde voor een zondagse lunch. Zoals bekend heb ik een uitdrukkelijke voorkeur voor lunchen.
De ontvangst was keurig en we mochten een tafel voor twee uitzoeken in het restaurant. Qua decoratie is er volgens mij niets veranderd. Nog steeds de houten tafels met vilten rondjes erop voor de borden en glazen, een houder waarin bijvoorbeeld het menu, maar ook een klein drankenkaartje gezet kan worden en een schaaltje met lekker gekruide kroepoekjes.
Ik had vol zicht op de bar waar de glazen en flessen staan en op de gedeeltelijk open keuken. Op 1 tafel na was het restaurant geheel gevuld deze middag wat een prettig geroezemoes oplevert.
De vriendelijke sommelier vroeg of we een aperitief wilden en we vroegen of hij een leuke Cava had, wat het geval was. Een Ravents Roig die ons erg beviel. Water wilden we ook wel, bruisend voor echtgenoot en voor mij een karaf water (zonder ijsblokjes). De gastvrouw vroeg ons terwijl ze een tuin voor ons neerzette of we geïnteresseerd waren in een chef's appetizer, wat we uiteraard waren.
Het tuintje, wat er schattig uitzag, bestond uit een doosje met mos waarop kroepoek van rode kool met een toefje crème van cranberry lag. Vervolgens een kruiwagentje met bladeren waarop een krokantje van pompoen met een vleug koffie was neergelegd. Op een stukje boomstam troffen we een tartelette met pastinaak aan en op een steen tenslotte een schorseneer met een dip van crème van prei en gefrituurde prei. Stuk voor stuk zeer smakelijke hapjes, waarbij ik het vooral erg leuk vond hoe de chef gebruik maakt van groenten.
Het menu voor deze middag werd in het houdertje gezet, altijd prettig.
De gastvrouw vroeg of we de wijnkaart wilden inzien of dat we het arrangement wilden. Nu wilden we het arrangement, maar ik wilde ook graag de wijnkaart even zien. De wijnkaart is hier keurig, jammer alleen, vind ik dan, dat ik er geen verrassingen in aantrof.
De sommelier, een vakman en zeer vriendelijk, schonk de eerste wijn in. Een Grüner Veltliner, Weingut Herbert Zillinger Z Leicht & Fruchtig. Een prettige, vrij lichte Grüner Veltliner.
De Chefs Appetizer verscheen. In een schaal met stenen en schelpen een dichte oester, waarin we een oester à la meunire aantroffen met boter, kappertjes en uitjes. Lekker, maar niet opzienbarend en helaas hadden we allebei wat gruis.
Na enige tijd verscheen er brood met wat verse geitenboter en na nog wat tijd - we moesten een beetje voorzichtig doen met de wijn, want die hoorde bij het eerste gerecht - kwam er een amuse.
In een schaaltje luchtige aardpeer met koffie en limoen. Heerlijke aardpeer, inderdaad onvoorstelbaar luchtig met een zweem van koffie en limoen kregen we. Erbij wat cress en een soort hard omhulsel van een champignon. Het was eigenlijk denk ik een gedroogd stuk champignon en het was heerlijk van smaak en paste goed bij de rest. Een eetlustopwekkend begin, wat natuurlijk ook de bedoeling is van een amuse.
Het eerste gerecht verscheen. Een plaatje om te zien, los dan van het bord, waar ik niet van hou, maar dat is persoonlijk. Gamba, peterseliewortel, little gem, sjalot. De gamba's waren ingepakt in krokant brood wat fantastisch gekruid was en perfect gebakken, waardoor er samen met de gambas een hele fijne smaak ontstond. Mooi hoog op smaak ook. De peterseliewortel troffen we aan in de vorm van een crème, erbij verder nog een saus op basis van peterselie. De little gem spreekt voor zich en de sjalot was zoetzuur gemarineerd, wat erg goed combineerde met de gamba. Verder nog wat radijs om het palet compleet te maken. Een uitstekend gerecht!
De tweede wijn was een Riesling. Een Riffel 2012. Een prettige Riesling met de bekende petrolgeur. Erbij een extra gerechtje, een signature dish van de chef, rundertartaar, ui, cornichons, gefermenteerde groenten. Zuigend zacht, niet te fijn gesneden rundvlees kregen we met erop een heerlijke mayonaise, gepofte quinoa, gesneden uitjes, stukjes augurk en diverse groenten. Mooi hoog op smaak, prima van temperatuur en daarmee een lekker gerecht. Prettig te eten ook met de parelmoerenelepel die erbij gegeven werd.
De volgende wijn kwam uit Marche. Een Il Borgo Falerio, Centanni 2012. Een zeer aromatische wijn, die ik erg lekker vond. Ik hou over het algemeen van de wijnen uit Marche.
Erbij het gerecht: kabeljauw, courgette, pata negra, vongole, waterkers, dragon. Op het bord een stuk kabeljauw, wat wel gepekeld leek (?) en uitstekend van cuisson was. Erop flinterdunne plakjes courgette, plakjes ham, een heerlijke jus van vongole en schuim van waterkers. Verder nog wat gepofte wilde rijst en een crème van dragon erbij. Alweer een heerlijk gerecht, uitstekend van kruiding, zo'n gerecht waarvan je wel kunt blijven eten.
Bij het hoofdgerecht schonk de sommelier een Pinot Noir uit Chili. Een Montes Limited Edition 2012 D.O. Valle de Casablanca. Een zeer prettige Pinot Noir, mooi zacht.
Het hoofdgerecht was eend, kool, zwammetjes, vosbes. Een stukje goed gebakken eend kregen we met diverse bereidingen van kool, waaronder gefrituurd. Verder wat zwammetjes, jonge raapstelen, vosbesjes en eigen jus en wederom waren we zeer tevreden over het gerecht. Erbij in een klein bakje nog hele luchtige aardappelpuree met gepofte spelt en bieslook, ook erg lekker. De kok kookt mooi hoog op smaak en let perfect op de garing van de gerechten.
Kaas werd ook als extra gang aangeboden, maar dat sloegen we af. Men heeft hier geen kaaswagen en van kaasbordjes hou ik eerlijk gezegd niet. Bovendien vonden we het wel mooi qua hoeveelheden inmiddels, we zouden tenslotte ook nog een dessert krijgen.
Bij het dessert schonk de sommelier een Tschida, Angerhof, Auslese Muskat Ottonel 2012. Angerhof doet goede zaken met zijn Tschidavariëteiten, je wordt ermee doodgegooid het laatste jaar. Het is ook best een prettige dessertwijn, omdat er ook iets fris inzit, maar ik zou zo langzamerhand wel eens iets anders in het glas willen zien.
Het dessert was een topper wat mij betreft. Bloedsinaasappel, specerijen, venkel, kastanje. Venkel en kastanje zijn bepaald geen ingrediënten waar je me een groot plezier mee doet, maar in dit dessert vond ik het heerlijk. De bloedsinaasappel vonden we terug in de vorm van een sorbet. De specerijen waren verwerkt in een ontzettend lekker koekje wat her en der tussen de andere componenten lag en met alles even goed combineerde. Van de venkel was een granité gemaakt, die ook perfect combineerde met alles en van de kastanje lag er een schitterende luchtige en zeker niet duffe (dat vind ik kastanje nl. al snel) crème bij. Her en der nog heerlijk frisse tipjes vosbes maakte het dessert helemaal compleet. Een heerlijk dessert dus!
We sloten af met redelijke espresso waarbij nog wat snoepjes kwamen. Een marshmallow met limoen, een kletskoprolletje met passievrucht, een chocolademakaron en een bokkepootje. Allemaal lekker.
Wat ons betreft heeft de kok een geweldige stap vooruit gemaakt, we vonden eigenlijk alles lekker. De bediening is in orde, waarbij ik vind dat de sommelier het bijzonder goed doet. Zeer toegankelijk, attent en vriendelijk en uitstekend op de hoogte van wat er zich in de keuken afspeelt. In zijn algemeenheid is het verwenniveau een stuk omhoog gegaan en dat is wat mij betreft toch altijd wel belangrijk in een restaurant. Ik voel me graag welkom en word heel graag verwend en dat miste ik de vorige keer ernstig.
Ik ben dus blij dat we toch nog een keer naar Perceel zijn gegaan, de herkansing hebben ze glansrijk doorstaan.