ML in Haarlem

Na een flink deel van de dag te hebben doorgebracht in een zonnig Museumkwartier in Amsterdam kwamen we aan in het geboekte Frans Halshotel in het centrum van Haarlem. Een zeer vriendelijk hotel, zelfs met een welkomstdrankje en heerlijke bedden.
Nadat we ons hadden opgefrist en dat drankje, en nog eentje, hadden genomen wandelden we via een eetstraatje naar het gereserveerde restaurant van deze avond: restaurant ML.
Goede berichten had ik erover gehoord en aangezien we toch in de buurt waren...De ontvangst was allervriendelijkst, de kok kwam nog even een hand geven, leuk en we kregen een tweetje bij de open haard. In de loop van de avond liep het hele restaurant vol wat een leuke roezemoezerige sfeer veroorzaakte.
We begonnen met een glas champagne, een Pommery Blue Royal hier, prima champagne. Water wilden we ook wel, plat en bruis en een amuse verscheen. Op een steen twee koekjes, sablé van curry met zwart zeezout en een crème van kappertjes; mooi in verhouding en lekker licht.
Vervolgens in een zwart kommetje zwaardvis met twee bereidingen van rijst en wasabi. Ook dit hapje was mooi in balans en verrassend licht. Prettig.
De kaart werd ons overhandigd door de gastvrouw. Men kent hier behalve het à la carte gedeelte een aantal JRE-menus, oplopend van vier naar acht gangen. Mijn ogen waren weer eens groter dan mijn buik en onder het mom van we zijn er toch besloten we tot acht gangen.
In een zwart bakje met deksel, je ziet ze wel vaker de laatste tijd, verscheen nog een amuse. Op het deksel een stukje rookvlees met mozzarella, salsa verde en twee uitvoeringen van parmezaan. Wij vonden het een leuk hapje, wederom licht en mooie smaken bij elkaar.
In het bakje, onder het dekseltje dus, een bonbon van paddestoel met spongecake van kastanje en gel van sushi-azijn. De bonbon van paddestoel had een zeer volle smaak en was dus erg lekker, spongecake weet ik nu wel eerlijk gezegd en de gelei van sushi-azijn vond ik leuk gevonden.
We hadden besloten geen wijnarrangement te nemen, maar voor flessen te gaan. De wijnkaart is hier redelijk, die behoeft nog enige aandacht wat mij betreft.
Als witte wijn werd het een Leyda, Don Alexandro, Sauvignon Blanc. Niet de Leyda die we gewend zijn, maar aanvaardbaar.
Het eerste gerecht kwam. Gegrilde coquille, tataki van rund gevuld met rijst, diverse groenten, een soort filet americainachtige quenelle, geleitjes, gemarineerde rauwe coquille en krokantjes van brood. Mooi om te zien, fijn om te eten. De coquille was perfect, mooi nagezouten ook en mooi zoet, de groenten (komkommer en courgette) waren al dente en de smaken pasten goed bij elkaar. En wederom prettig licht.
Het tweede gerecht was kabeljauw in tempura met kerrie, Noordzeekrab met diverse bereidingen van pompoen en sinaasappel en haringkuit, saus van miso en sinaasappel en gebrande pompoenpitten.
De kabeljauw was uitstekend, de tempura erg lekker en wederom licht. De krab vond ik ook lekker, hoewel ik me afvroeg wat de haringkuit er bij moest en de saus van miso verbond het geheel. Weer een mooi gerecht.
Het derde gerechtje was wat ons betreft de topper van de avond. Gebakken langoustine, quenelles van rauwe langoustine, crème van basilicum, witlof, Pata Negra en krab. Een schitterende langoustine lag op het bord, perfect van garing en heerlijk zoet en ernaast en omheen lagen de andere genoemde ingrediënten die allemaal tot doel hadden de schitterende langoustine naar een nog hoger plan te brengen. Wat lukte. Echt een erg mooi gerecht, perfect uitgevoerd en mooi in balans qua smaken.
We gingen door met een stukje gebakken grietfilet met gemarineerde en rauwe tonijn, paksoi, snijboon en bloemkool in diverse uitvoeringen, een saus met ras el hanout en wat krokantjes van aardappel. De foto is helaas licht bewogen, maar geeft wel een indruk. Wederom een gerecht wat tot tevredenheid leidde bij ons. Mooie griet, lekkere tonijn, fijne groenten en een verbindende saus. En wederom mooi licht.
De rode wijn werd ingeschonken, een Altocedro, La Consulta, Mendoza 2011. Een aardige wijn met heel, heel veel fruit.
Het vijfde gerecht was gebakken eendenlever met crème van Amarenekersen, rode couscous, krokantjes van kruidnagel en crème van lever. Een lekker gerecht, met wat aantekeningen. Mijn lever had 10 seconden langer de pan mogen zien, de binnenkant was voor mij te lillerig en de kersen had ik wat frisser verwacht.
Het vervolg bestond uit wilde kooieend, het boutje verwerkt in een loempiaatje, eendenlever als rolletje erbij, diverse groenten en een saus op basis van teriyaki. Van dit gerecht was ik niet helemaal ondersteboven. De plakjes eend waren goed, de groenten ook, de saus vond ik flauwig en het loempiaatje was taai en had eigenlijk bijzonder weinig smaak. Een beetje jammer wel.
We waren toe aan de kaas. De aanverwanten werden alvast op tafel gezet: twee soorten brood en wat jammetjes, lekker. De kaas wordt hier voor je gesneden, er wordt niet gevraagd naar je voorkeuren en dat vind ik jammer. Ik vind het sowieso jammer dat de wagen niet even naar de tafel wordt gereden, het is toch veel leuker om zelf te mogen kiezen tenslotte. De kazen verder waren in orde.
Een pré-dessert verscheen. In een weckpotje de interpretatie van de chef van Dame Blanche. Nu ben ik toevallig een grote fan van Dame Blanche en zijn interpretatie met het pipetje waarmee je zelf je chocolade (ik alles) doseert vond ik leuk en lekker. Prima ijs ook, amandelijs in plaats van vanille-ijs. Erbij nog wat amandelcrème en een krokantje.
Het echte dessert van deze avond waren diverse structuren van banaan, gelei van rum en ijs van specerijen. Ik vond het een lekker dessert, aan de zware kant vanwege de banaan, maar ik vind het wel weer leuk om een dessert op basis van banaan te maken. Het ijs was erg lekker, de specerijen proefde je goed en de gelei van rum bracht ook een extra toets.
We sloten af met espresso, zonder friandises, want we waren flink volzet. Na het betalen van de rekening namen we nog even afscheid van de chef en wandelden naar ons hotel.
ML is een gastvrij restaurant, goed personeel, er wordt goed gekookt en ik vind het zeker een bezoek waard.