De Nieuwe Polderkeuken in Stolwijk

Weer zouden de jongens niet thuis zijn met het avondeten en nu was ons oog gevallen op De Nieuwe Polderkeuken. Ik had er goede geluiden over gehoord en ook de kaart beviel me. Ik was al eens in de oude geweest, maar dat was toen de huidige kok/eigenaar er net even weg was en eigenlijk was ik erg benieuwd naar de kookkunsten van Frank Streefland. Ik had ook ergens gelezen dat de maître was overgekomen van Lemongrass, bekend vanwege hun uitgebreide wijnkaart. Alle reden dus om het eens te gaan proberen.
Parkeren is geen probleem in het centrum van Stolwijk en we wandelden binnen. Het restaurant is gevestigd op de bovenverdieping van het mooie pand, op de benedenverdieping zijn kookworkshops, partijen en dergelijke mogelijk.
Aan de inrichting, behalve dan een lik verf, is niet veel veranderd, nog steeds de prettig zittende rode stoeltjes, de pittoreske tegeltjes aan de wanden, kortom: een warme inrichting.
We kregen een ronde tafel bij het raam, zoals ik had gevraagd bij de reservering. Twee andere tafels waren bezet, niet gek op een donderdagavond in de polder.
De maître vroeg of we een aperitief wilden en stelde het huisaperitief voor: Prosecco met wat biologische frambozenlikeur van distilleerderij Zuidam uit Baarle-Nassau. Dat wilde ik wel, echtgenoot wilde graag alleen prosecco. Ik vond het een lekker aperitiefje, erin dreef ook nog een framboos.
Erbij een houten plankje met zoute stengels en een mayonaise met heidehoning, een licht zoete toets dus. Ook een taartje met (uiteraard) Stolwijkse kaas en een laboratoriumbuisje met iets van komkommer. Leuk allemaal.
We kregen een korte uitleg van het chefsmenu, te verkrijgen in 5 en 7 gangen en bekeken de kaart. Voor meer informatie zie de website.
We besloten tot het 5-gangenmenu met twee wijzigingen, die geen enkel probleem opleverden.
De wijnkaart is vriendelijk en voor ieder wat wils. We kwamen uit op een Bourgogne Blanc 2010, Vincent & Sophie Morey, volgens de maître een wijn die tegen de Chassagne-Montrachet aanschurkt en inderdaad vonden we het een zeer aardige wijn.
Water wilden we ook wel, plat en bruisend, brood kwam (lekker brood!) bruin en wit, met boter, olie en zout en in een tubetje saffraanmayonaise.
Een amuse verscheen. In een glaasje een mousse van ambachtelijke gerookte ham met een kwarteleitje en krokantjes van buikspek. Erg lekker!
Na enige tijd kwam ons voorgerecht. Tonijn & gesponnen tarwe.
Kort geschroeide tonijn omwikkeld met nori in gesponnen tarwe (kataifi), tartaar van tonijn met een luchtbel van sesam en yuzumayonaise. Ertussen nog een krokantje van sesam. Ook al erg lekker beide bereidingen. Zowel de tartaar met die grappige luchtbel als de tanaki met de kataifi vond ik bijzonder lekker en ook de yuzumayonaise paste er prima bij.
Het tweede gerecht was een gerecht in drieën. Kreeft & appel. Links in een afgesloten schaaltje, waar rook in zat tijdens het opdienen een stuk gerookte kreeft, ernaast een tartaar van kreeft met karamel en een blaadje sla en rechts een cannelloni van appel gevuld met kreeft. Alweer heel smakelijk, hoewel ik persoonlijk de rooksmaak iets te overheersend vond voor de zachte kreeft. Maar de combinatie appel/kreeft en kreeft/karamel vond ik mooi.
Het volgende gerecht hadden we gewisseld, omdat we geen trek hadden in venkel. We kregen eendenlever & olijfolie.
Gebakken eendenlever op gesauteerde gewekte peer, parfait van olijfolie, crunch van olijvenkruim en een crème brûlée van eendenlever. Volgens de - overigens uitstekende - bediening moesten we proberen om alles bij elkaar te eten vanwege het mondgevoel. Dat heb ik niet gedaan, maar met het mondgevoel zat het wel goed. Vooral de parfait van olijfolie vond ik erg leuk gevonden. De eendenlever had naar mijn smaak een minuutje langer op het vuur gemogen. De crème brûlée was erg lekker.
Het hoofdgerecht van het menu was ossenhaas met knolselderij en daar hadden we geen trek in. We wilden graag vis en dan graag de kabeljauw, ik was namelijk benieuwd naar de tagliatelle van snijboon, zoals vermeld op de menukaart.
We kregen inderdaad kabeljauw. Kabeljauw met Puy-linzen, mousseline van pastinaak, paddestoelen, worteltjes, groene asperges en krokante polenta, dit alles afgemaakt met een beurre blanc. Het was een prima gerecht met mooie smaken, hoewel ik de linzen ietsjes te zwaar vond en nog steeds benieuwd ben naar de tagliatelle van snijbonen. De kabeljauw was uitstekend.
Het dessert tenslotte was poldermodder. Een niet heel gelukkige naam, maar grappig bedoeld.
Aarde van pure chocolade in de vorm van crunch, een parfait van witte chocolade, crèmeux van melkchocolade, een gefrituurde chocoladebeignet gevuld met chocolade, polderparels van koffie en slagroom met een beetje limoncello en kaneel.
We sloten af met espresso, waarbij nog wat snoepjes kwamen. Een fantastische truffel, een brownie met gekarameliseerde banaan en een madeleine.
We maakten nog een praatje met de enthousiaste kok die grote plannen heeft en tevreden verlieten we De Nieuwe Polderkeuken. Heel prettig zo'n fijn restaurant ongeveer om de hoek.