Table d'Amis in Kortrijk

Het was weer zover, we gingen weer dineren bij Table dAmis. De (nog steeds gratis) taxi reed ons keurig tot voor de deur en we drukten op de bel om binnen te kunnen gaan. De ontvangst was allerhartelijkst en we kregen weer het fijne ronde tafeltje voor 2 in het restaurant, wat al behoorlijk gevuld was.
Zowel An als Sophie zijn hoogzwanger, wat een leuke verrassing was en mijn bewondering voor beide dames werd zo mogelijk nog groter, want zon hele avond af en aan lopen lijkt me zwaar en dan toch zo charmant en attent blijven is knap!

We begonnen met het inmiddels bekende aperitief Maison en kregen daar mondvermaakjes bij.
Dat heerlijke gepekelde tomaatje, een meringue met Orval bier met crème van gevogeltelever en appel (heerlijk!), stampertjes met een gepocheerd eitje en garnaaltjes waar ik stil van werd, zo lekker was dat en tot slot gevogeltebouillon met zeevruchtjes wat ook al erg lekker was. De toon was weer gezet, het grote genieten kon beginnen.


We kozen - uiteraard - voor het menu Terroir, daar komen we tenslotte voor. Wel met een aanpassing deze keer, want in het menu Table d'Amis zat een gerecht wat me intrigeerde, het konijn gegaard in hooi. Ik ben erg dol op konijn, zeker als er op dit niveau gekookt wordt en het visgerecht wat we ervoor inruilden, de lotte met yoghurt en kool had ik al eens met een andere vis mogen eten. Gelukkig kon de keuken instemmen met ons verzoek.

We begonnen met een glaasje Riesling, Gales (dezelfde als die van het aperitief), Grand Premier Cru 2009, Luxemburg. Een fijne mineralige Riesling, die het zeer goed deed bij de zeebaars, gemarineerd met oester, groene kruiden en algen.

Heerlijk zachte rauwe zeebaars met een duidelijke oestertoets in de smaak en met veel groene kruiden kregen we. Erbij nog plakjes ook gemarineerde pastinaak en poeder van pastinaak. Een absoluut prachtig gerecht!

De tweede wijn was een Amayna, zo'n Chileense wijn die ik wel lekker vind. Een Sauvignon Blanc op grote hoogte gerijpt, waardoor hij diep van smaak wordt en heerlijk fris blijft zonder al te hoge zuren.

Uiteraard ging hij weer perfect samen met het tweede gerecht, de gegrilde wijting, gemarineerde coquilles, gerookte kuit. Een perfect stukje gegrilde wijting kregen we, met erop de plakjes gemarineerde coquille. De gerookte kuit lag ernaast en gaf een mooie smaak mee. Erop nog scheuten van zeekool, die ook erg lekker waren. Alweer een fijn gerecht wat ons betreft.
De volgende was was een rode, door onze wisseling hadden we wat minder visgerechten deze keer.
Een Côtes du Rhône uit Laudun en die was ook al weer prima. Zoals Côtes du Rhône dat meestal zijn trouwens.

Het gerecht erbij was een pot-aux-feu van kalfswang, mosterd en bouillon van gedroogde prei.
Prachtig om te zien weer. Een heerlijk stukje kalfswang met erop mosterdzaadjes waar vast iets mee gedaan was, heerlijke bouillon van en met prei en ernaast nog een heerlijk gepocheerd eitje. Alweer geweldig lekker.
Het konijn wat op voorstel van Matthieu tussen de beide kalfsgerechten was geschoven kreeg als begeleiding een glas Chateau les Pins, Côtes du Roussillon Villages 2006. Een wat steviger wijn, mooi dieprood en fijn van smaak.

Het konijn in hooi gegaard met haverwortel zag er ook alweer erg mooi uit. Een mooi stukje konijn kregen we, met uiteraard een stukje lever en een stukje van het niertje erbij (men kookt tenslotte terroir hier), toefjes compote van boontjes en drie bereidingen van haverwortel. Gebakken, ingelegd en als onderdeel van een quenelle rillette.
Nu kende ik haverwortel helemaal niet, maar het is gelijk een favorietje van me. Heerlijk van smaak. Zoals alles op het bord natuurlijk weer.

De volgende wijn was er weer eentje uit Chili, een Santa Carolina, Gran Reserva 2008 en ook deze wijn was zeer smakelijk en paste uitstekend bij de kalfszwezerik met gerookte biet en koffie.

De kalfszwezerik is met de stip de allerbeste die ik ooit gegeten heb. En dat komt omdat deze nu eens niet krokant gebakken was, maar gemarineerd was in een zoutbad en daarna op lage temperatuur gegaard is. Onwaarschijnlijk lekker was hij. Het garnituur van een gebrand uitje, ingelegde uischil, gemarineerde en gerookte biet en het koffiepoeder paste er perfect bij. Een absoluut topgerecht dit.

We waren toe aan de desserts, waarbij we geen dessertwijn kregen maar nog een half glas Santa Carolina en achtereenvolgens verschenen er een aantal dessertjes.
De eerste was rabarber.
Een Barbietoetje vond ik het om te zien.
We troffen aan een krokantje van rabarber, ingelegde rabarber en een yoghurtmousse met rabarber en ik vond alles even lekker. Heerlijk zuur (voor sommigen wellicht te zuur, maar voor mij zeker niet) met toch ook een lekker zoetje erdoor, echt lekker.
De tweede was grenache van witte chocolade.

Een absoluut plaatje om te zien! Bijna te mooi om op te eten....Grenache dus van witte chocolade met erbij pompelmoes en meringue van bosvruchten. Heerlijk, heerlijk en die kleurtjes, zo schattig...
Het derde gerecht was chocolade met bloedsinaasappel.

Ik herinner me chocolademousse, chocolade-ijs, jus van bloedsinaasappel en limoen, geleitjes van het een of het ander, alweer vreselijk lekker allemaal.
En als klap op de vuurpijl heeft Martijn, chef koude keuken en een begeesterd kok, speciaal voor ons nog een dessertje gemaakt.
Sorbet van zuring, schaafsel van groene appel, saus van geroosterde sesam en koekjes van geroosterde sesam....
Ook al geweldig lekker en prachtig om te zien.  Nogmaals mijn grote dank.
In ieder geval een extra reden om het volgende kwartaal weer naar Kortrijk af te reizen.

We sloten af met koffie, waarbij ook nog allerlei lekkernijen kwamen.

Uiterst voldaan spraken we nog even kort met Matthieu, die de volgende ochtend al weer heel vroeg op moest staan om naar Oostende te gaan, waar hij en zijn crew zouden koken voor het diner die avond voor het galadiner van The Flemish Primitives 2011. Hij had nog een toegangskaart voor de maandag over en die kreeg ik van hem, geweldig vriendelijk! Helaas bleek thuis dat een enkele reis van mijn woonplaats naar Oostende 3.35 zou duren en dat ging dus echt niet lukken. Ik heb wel alles wat ik erover kon vinden op internet verslonden en vond het bijzonder jammer dat het te ver weg was voor me.

Al met al was het weer bijzonder prettig toeven in dit favoriete restaurant van me.