DSC09382
DSC09382

Ivy in Rotterdam

Op 6 februari 2011 in één ster, Rotterdam.

Lang geleden al gereserveerd, ik meen zelfs op het moment dat ik las dat Halil Asar de nieuwe maître zou worden bij Ivy. De vorige keer waren we wel zeer onder de indruk van de maaltijd, maar liet het personeel iets teveel steken vallen, dus we wilden het dreamteam weleens bekijken.
Voor een beschrijving van de omgeving en de inrichting van het restaurant (ik blijf die glazen gang doodeng vinden) verwijs ik naar mijn vorige recensie.
De ontvangst was allervriendelijkst, een hand kregen we zelfs van Halil, die me herkende van zijn periode in Parkheuvel, toch alweer wat jaartjes geleden. Hij wist zelfs mijn voornaam, wat ik erg opmerkelijk vond.
We kregen een fijn tafeltje aan een gangpad, daar had ik ook om gevraagd.
Wat me direct opviel was de hoeveelheid personeel, tenminste 15 mensen wel. Halil legde later ook uit dat het die avond helemaal complet was, dat er in de keuken 15 mensen bezig waren en dat de zwarte brigade ook uit 15 personen bestond, zodat iedereen optimaal zou kunnen genieten. Dat werd helemaal waargemaakt! Zoals Halil het noemde: let's rock and roll!

Een rondrijdende wagen kwam langs met een gigantisch aquarium erop, volledig gevuld met allerlei champagnes. De bekwame jongeman (al het personeel vond ik uiterst bekwaam, met Halil als uitschieter) ging ons alle champagnes uitleggen, maar we hadden deze avond zin in cava en die had hij niet. Tot Halil aankwam met een geweldig leuke Cava, die geen Cava mag heten. Eentje van Sergi Colet, een Pendes Superior. A Priori heet hij en wij vonden hem geweldig lekker. Heerlijk fris was hij en fijn droog. Het schijnt de huischampagne van El Bulli te zijn en dat begrijp ik volkomen.

Erbij een standaard met crostini van zuurdesembrood met eetbare bloemen, parmezaan, roze peper en maanzaad. De lade in de zwarte tafel werd opengetrokken en daar lag al het bestek wat we deze avond nodig zouden hebben op de oranje, gepoetste, linzen al klaar.
Erg handig en leuk.
Op tafel ook het 11-gangenmenu voor deze avond - niet op de website te vinden en we kregen een digitaal scherm op tafel, waarop alle gerechten en menu's voorbij kwamen.
Het 11-gangenmenu op tafel was overigens geen papier, maar ouwel.
Erg leuk gevonden vond ik.
Uiteraard besloten we tot dit menu, als we het doen, doen we het goed tenslotte.
De eerste amuse kwam, een kommetje met erin duxelles van bospaddestoelen met erop een quenelle roomijs van roggebrood. Heerlijk!
Erbij twee fortune cookies, waarbij er in een ervan een papiertje met een nummertje zat, wat we goed moesten bewaren....De volgende amuse was een houten doosje,
wat geopend moest worden met het nummertje wat op het papiertje uit het fortune cookie stond, geestig natuurlijk.
Erbij een champagne glas, wat werd volgeschonken met gerookte jasmijn/zwarte thee - koud, wat ons natuurlijk vreselijk nieuwsgierig maakte.

We maakten de bentobox, want dat was het - een smoking bentobox zelfs - open en troffen daarin vier vakjes aan.
Het eerste hapje was een spies van knolselderij met ernaast een dip van appel met uienmayonaise - een interpretatie van de kok van hete bliksem. Erg bijzonder!
In het derde vakje lagen plakjes zoetzure raap, erg mooi van smaak en in het vierde vakje troffen we prei, gevuld met geitenkaas en rabarber, gerookt in 'Sumatra' sigarenbladeren aan. Nu al waren we lichtelijk stupéfait en de eigenlijke maaltijd moest nog beginnen.
Onder de bentobox trouwens kregen we op een mooi glazen schaaltje nog een bolletje gelei van sake en anijs (heel licht) om te neutraliseren.

De signatuur van de chef was neergezet wat mij betreft: uitstekend!
De champagne werd bijgeschonken en we vervolgden met de klassieker van de chef: het hoorntje van tomaat gevuld met piccalilly-sorbet en deze keer was ik er wel erg weg van.
Bijzonder en lekker vond ik het.
De eerste wijn werd ingeschonken, Riesling, 2009 St. Anthony, Rheinhessen/Duitsland, die fijn fris was.
Eerst kregen we nog een amuse. Alweer zo geestig.
Twee macarons op een standaard, die in een glazen bakje stond, waarin wat witte korreltjes stond. Uit een klein karafje werd iets in het bakje geschonken, waardoor de korreltjes vloeibaar werden, uitzetten en heel snel stolden, zodat de standaard met de macarons erop keurig rechtop bleef staan. Erg geestig!
De macarons die gevuld waren met humus en olijf waren perfect overigens.

Het eigenlijke menu nam een aanvang.
En wel met kreeft/verjus/pastinaak. Hierover kan ik kort zijn: een heerlijk gerecht!
De Pinot Blanc, die fijn fris was, begeleidde het tweede gerecht, de langoustine/zeebaars/kervelwortel/topinamboer.

Op ons bord een prachtig stukje zeebaars met erop een geweldig lekkere langoustine, ernaast een eetbaar viooltje, crème van de aardpeer, een chip van aardpeer en een partje aardpeer en nog iets van schuim, maar ik ben kwijt wat dat was. Een ontzettend lekker gerecht alles bij elkaar en de kervelwortel die erbij lag en die ik nog nooit had gegeten vond ik ook bijzonder smakelijk. Alweer een uitstekend gerecht.

We waren toe aan een stukje show, onderdeel hier van de totaalbeleving en de spullen voor de Nitrococktail, het derde gerecht in het menu, werden klaargezet.
Het blijft spectaculair om te zien hoe je met de nitroglycerine het ijs kan klaarmaken.

De cocktail bestond deze keer uit perencompote met bloedsinaasappelsorbet (gemaakt dus met nitroglycerine) waarop wat olijfolie, roze peper en citroenzest kwam en was heerlijk verfrissend. Leuk om weer te zien.

Een volgende wijn werd ingeschonken, een Griekse wijn, wat ik erg leuk vond, want die ken ik nauwelijks namelijk. Een Ovilos 2009, Pangeon, 50% Semillon, 50% Assyrtiko en ik vond hem heerlijk. Hij paste ook uitstekend bij de aardappel/ei/truffel/kaantjes die we op het bord aantroffen.
Een prachtig gepocheerde eidooier (zo knap vind ik dat) lag op bedje van aardappelpuree met truffel. Erop nog wat geschaafde truffel (die je nauwelijks proefde overigens) en kaantjes van aardappel (opzienbarend lekker) en kaantjes van spek (gewoon heel lekker natuurlijk). Alweer een uitstekend gerecht.

We vervolgden met een Sakura 'Flowering Sherry' Red Sake, Red Sweet, Kobe Japan. Een rode (meer rosé overigens) sake dus. Ook al nieuw voor me. Erg lekker, licht zoet, maar zeker niet te zoet en prachtig passend bij het gerecht waar ik enorm nieuwsgierig naar was. Foie/kersen.

Een prachtig stukje langzaam gegaarde lever troffen we aan met erop kamille, bieslook en amandel wat erg mooi combineerde en ernaast een heerlijke kersensorbet (ook nog nooit gegeten) en we waren weer diep tevreden. Erg, erg lekker en heel bijzonder.
We vervolgden met een Gamay, Daniel Bouland 2009, Morgon, Frankrijk en die was prettig licht, echt een Gamay dus.
De wijn begeleidde de zwezerik/oester/oursin.

In een mooi glas troffen we flink wat crème van zee-egel aan, waarin gesneden stukken oester zaten. Erop mooie stukjes zwezerik, perfect uiteraard van cuisson. Alweer enorm genieten en een prachtig gerecht. De kalfjes hadden gegraasd op zilte weiden aldus Halil, die overigens bij elk gerecht en elke wijn een pracht van een uitleg gaf, over herkomst, over de gedachten en bedoeling van de chef, bijzonder informatief allemaal. Erbij nog wat Nicola-aardappel in de vorm van puree en geglaceerd en wat citroentijm.

We vervolgden met een 'Dao Tripicity', Touriga Nacional, Alfrocheira, Tinta Roriz Blend, Cabriz, 2006, Dao Portugal. Een Dao dus, altijd lekker wat mij betreft.
Ter begeleiding van het hert/knolselderij, voor echtgenoot echter met pompoen, want hij is licht allergisch voor knolselderij.

Echter voordat het hert arriveerde kregen we een tussenamuse, brioche met basilicumcrème en pijlstaartinktvis en een oesterblad. Ook alweer erg, erg lekker. Ik begin trouwens erg gecharmeerd te raken van dat oesterblad, wat een heerlijke smaaktoets geeft dat toch.

Het hert arriveerde en we troffen twee mooie plakken prima hert aan, waarvan eentje plain en de andere met flink wat kruiden erop.
Erbij drie bereidingen van knolselderij (voor echtgenoot dus van pompoen), puree, salade en een stukje en jus zonder toevoegingen. Een klein stukje biet maakte het geheel af. Iets minder spectaculair dan de vorige gerechten, maar dat is vaak zo met vlees, maar daarom niet minder lekker.
Het achtste gerecht werd begeleidt door een Malvasia Fina, Casa de St. Eufemia, Wine Port, Douro, Portugal. Een witte portwijn dus, maar niet zwaar (wel hoog in de alcohol overigens) en ook niet zoet. Bijzonder lekker eigenlijk wel.
Op tafel verscheen alweer een gerecht waar ik erg nieuwsgierig naar was. Vacherin Mont d'Or/grape fluid/crisp.

Op een stukje getoast brood vonden we die heerlijke kaas met erop een prachtige crisp van zilverui (zo knap weer) met enkele druppels oude balsamico. Naast het stukje brood lagen wat zilveruitjes en geprakte bolletjes van druiven en Taggiasche olijven. Alweer een prachtige combinatie en een heel mooi gerecht. Je moet er maar opkomen.

We waren toe aan de dessertjes.
Bij het eerste dessert kregen we een glaasje Greco, Passito, 2008 Bristace, Calabrië, Italië. Licht zoet en uitstekend passend bij de macadamia/vanilla/Masia el Alter.

Op het bord een bolletje heerlijk vanille-ijs met ernaast aan elke kant een macadamianoot met gesmolten eendenlever eroverheen en aan tafel werd er nog wat Masia el Alter-olijfolie gedruppeld. Een fijn dessertje!
Het volgende glaasje werd gevuld met Chenin Blanc 2009, Domain Mongilet, Loire, Frankrijk, een lichtfrisse wijn die perfect ging bij het op het American Football geïnspireerde dessertje van popcorn/chix/pistache.
Een bolletje ijs van popcorn met erom heen popcorn troffen we aan, erbij gehakte pistachenootjes en crème van pistachenootjes en op het ijs een krokantje van kip, eromheen ook nog krokantjes van koe, kortom alle ingrediënten dus die Amerikanen meeslepen naar hun wedstrijden. Erg leuk gevonden en alweer - het wordt saai - erg lekker.
Het laatste dessertje werd begeleidt door een Grenache Blanc 2000, Domaine Sarda-Malet, Rivesaltes, Frankrijk. Een zoetje dus.

Ook alweer uitstekend passend - men proeft hier met het hele team - zwarte en witte brigade - diverse wijnen bij de gerechten en kiest de beste match zo vertelde Halil - bij het laatste dessertje. Chocolade/ananas/gember.
Een delices en een sorbet van chocolade troffen we aan, versierd met een koekje van ananas met wat bladgoud erop en de sorbet lag op een plakje ananas. Erom heen crunch van koek met wat knettersuiker, het geheel afgemaakt met zeezout.
Ook alweer heel erg lekker.

Voordat we aan de koffie toekwamen kregen we eerst nog een gigantische suikerspin op een bord op tafel, waarin twee stukjes Ivy-zuurstok lagen en snoepjes van brioche gevuld met passievruchtenmousse.
Erbij nog een slushpuppy van kokos en ananas en zo'n doekje wat opzwelt als je er het water overheen giet. Erg leuk allemaal weer.

We sloten deze uiterst memorabele maaltijd af met prima espresso en een heerlijk friandisetrapje en verlieten al handenschuddend en complimenten geven dit uiterst gastvrije Ivy.

De balans tussen zwarte en witte brigade is hier gevonden, waardoor het een topervaring is om hier te eten. Een avondvullende belevenis, zeker aan te raden.

 

 



 

19 gedachtes over "Ivy in Rotterdam"

Agnes

Oh, Carla bij jou dus ook geen mail ondanks je vraag. Had ik ook, alleen ben ik niet zon doorzetter als jij:-)). Je klinkt niet overmatig enthousiast, net als ik de laatste keer overigens. Wel leuk dat je een rode Beaume de Venise kreeg, toevallig is gisteren hier de laatste fles van de vakantievoorraad er doorheen gegaan. Verukkelijke fluwelige wijn. Ja en dan die Bugey Cerdon, als ik daar al aan denk word ik al vrolijk.
22 juni , 2010 om 15:17 pm

Carla

Slordig vind ik dat: wel iets toezeggen en het dan niet doen. Ik heb dus uiteindelijk wel de gerechten en de wijnen gekregen, maar dat ik er drie keer om moet vragen stoort me enorm. Die wijnen die je noemt vond ik ook de toppers, erg leuk om eens te proeven. Ik was sowieso een stuk meer te spreken over de wijnen dan over de gerechten. En nee, ik was bepaald niet enthousiast. Ze kunnen stukken beter, maar dan moeten ze het wel doen.
22 juni , 2010 om 15:28 pm

adwijgerde

Hoi Carla, Wel jammer dat ze proberen munt te slaan uit de actie. Hierdoor verzieken ze het een beetje voor zichzelf. Verder prima verhaal, bedankt weer. groetjes Ad
22 juni , 2010 om 16:52 pm

Carla

@ Myriam en Ad Ik vermoed dat het slechter gaat dan ik wel denk in de horeca, maar dit is zeker niet de manier om klanten te winnen. Parkheuvel is wat mij betreft ernstig gezakt in mijn lijstje helaas, want ik voelde altijd veel sympathie voor het restaurant. Ik betreur met name ook de teleurstelling van Ole, hij had zich enorm verheugd op eindelijk Parkheuvel (omdat ik altijd zo positief was) en ook hij vond het een enorme tegenvaller. En niet omdat het niet goed was, maar het liep niet. En het waren 'oude' gerechten en dat verwacht ik niet op **niveau. En er dan niet over schrijven vind ik geen optie.
22 juni , 2010 om 19:35 pm

Carla

Ik ga me ook ernstig beraden over mijn deelname aan al die 'acties'. Er zaten geweldige ervaringen bij (Mijn Keuken, De Leest, Avant Garde en zo nog een paar), maar ook een paar ernstige tegenvallers. Ik vermoed dat ik dan liever 'gewoon' bij ze ga eten, dan is mijn verwachtingspatroon wellicht ook van normale proporties. Hoewel ik mezelf altijd behoorlijk terughoudend vind in mijn beoordelingen, want je zou me eens moeten horen op sommige terugreizen. Ik verwacht nu eenmaal iets van ** en ***restaurants en ik vind ook dat ik dat 'recht' inmiddels bij elkaar heb gesprokkeld. Ik baseer het ergens op namelijk en spui het niet zomaar.
22 juni , 2010 om 20:23 pm

adwijgerde

De acties zorgen voor een drukke week maar dit brengt niet erg veel geld in de lade, het is wel weer een goede promotie mits normaal uitgevoerd. Zo niet dan gaat het ten koste van de reputatie, en daar worden we allemaal ongelukkig van. Ik heb gelukkig nog weinig pech gehad met de keuzes, en blijf er zeker nog gebruik van maken. groetjes Ad
22 juni , 2010 om 21:44 pm

MikkieMuis

Hoi Carla, waren het nou kleine borden of zijn de porties hier echt zo groot?
23 juni , 2010 om 11:08 am

Carla

Ik vond eigenlijk alleen het vleesgerecht erg groot (het stuk vlees dan), de overige gerechten vond ik redelijk normaal, maar misschien zijn ze wel groot? Ik vond dus van niet, die haring bv. was hooguit 2 cm.
23 juni , 2010 om 11:12 am

Jaartal Weblog

Verwachtingen overtreffen. Daar gaat het feitelijk om. Als een restaurant met tweesterren en een daarbijbehorend verwachtingenpatroon ng weet te verrassen, i.e. de verwachtingen overtreffen, dan scoor je xfcbertevreden klanten. xd2f je moet je verwachtingen naar beneden bijstellen ... of ... restaurants als deze moeten niet meer mee doen als Restaurantweek toestanden. Als ik je foto's zie en je recensies lees (technisch) denk ik .. shit, ik wil naar Parkheuvel. Maar dan buiten de RW (al met al ben je niet eens zoveel geodkoper uit vaak tijdens de RW). Dan buiten de RW en echt top genieten. Onze laatste ervaring bij de LIndenhof, Giethoorn was goed hoor, maar haalde het niet bij een keer buiten de RW. Daar was de wow-factor enorm ... tijdens de RW was het goed, maar zonder WOW (maar dat was een beetje conform de verwachtingen) Jaartal
23 juni , 2010 om 23:34 pm

Geert

Ik herken bovenstaand verhaal helemaal. Parkheuvel heeft 'slim' gebruik gemaakt van de Dining with the stars actie. Wij hebben gereserveerd via de site en kregen al vrij snel een mail dat het restaurant helaas op die datum vol zal. Op een later moment mochten wij onder dezelfde voorwaarden wel komen dineren. Uiteindelijk kwam dit ons zelfs beter uit, dus we zijn ongeveer een maand na DWTS gaan eten bij Parkheuvel. Complimenten trouwens voor het telefoontje om te checken of wij zouden komen die avond: 'Wij gaan er een fantastische avond van maken vanavond.' Originele manier om de reservering te controleren en bovendien zeer persoonlijk en stemming verhogend. Ook wij hadden hoge verwachtingen waar niet geheel aan werd voldaan en die zeker niet werden overtroffen. Het menu wat wij kregen voorgeschoteld kwam in grote lijnen overeen met bovenstaande recensie. Zeker niet slecht, maar nergens verrassend. De inrichting van het restaurant is netjes, maar saai en past eigenlijk niet bij de zeer fraaie locatie en het mooie uitzicht. De bediening was zeer vriendelijk en voelde de gasten goed aan. Wel duurde het soms erg lang voordat er aan een verzoek gehoor werd gegeven. De kaart inzien, fles water, etc. Mijn criterium bij sterrenrestaurants is vaak: 'Zou ik dit zelf kunnen maken/koken?' En met aardig wat oefening heb ik het idee dat nagenoeg alles wat wij voorgeschoteld kregen door de betere thuiskok ook te realiseren is. Niet voor zo'n grote groep en met hetzelfde constante niveau, maar toch... Bij restaurants zoals de Librije en Beluga, maar ook bij bijvoorbeeld Cordial (1 ster) heb ik me keer op keer afgevraagd hoe een gerecht tot stand gekomen was. Bij Parkheuvel heb ik dit gevoel bij geen enkel gerecht gekregen. Jammer!
8 september , 2010 om 23:04 pm

Yvon

De 'spielerei' grenst aan het geniale, geweldig! Is dat opzwellende doekje mss een trend? Schreef in de vorige reactie over Tenchi waar ze dat ook doen. Toevallig vanochtend een verslag 'Dag bij Ivy' (Foodies, januari) gelezen, het perfectionisme is te zien aan de foto's.
6 februari , 2011 om 14:09 pm

Jaartal Online

Ik had al wat foto's gezien, dus wat voorbereid in zekere zin .... Maar nu compleet met verhaal .... W A A N Z I N N I G ! !
6 februari , 2011 om 14:27 pm

Keukenprins

Geweldig al die heerlijkheden, moeten we nodig heen!
6 februari , 2011 om 14:36 pm

vloeibaar stikstof

"Het blijft spectaculair om te zien hoe je met de nitroglycerine het ijs kan klaarmaken" nixc2xb7troxc2xb7glyxc2xb7cexc2xb7rixc2xb7ne (de) (scheikunde) vloeibare springstof, bereid uit glycerol, zwavel- en salpeterzuur
6 februari , 2011 om 18:57 pm

Tanja

Ziet er spectaculair uit!!
6 februari , 2011 om 19:07 pm

Agnes

Niet alleen het bijzondere eten, maar de belevenis op zich is al de moeite waard. Leuk dat Halil er ook zijn plek gevonden heeft.
6 februari , 2011 om 22:19 pm

Hannie

Het is wel een beetje circus allemaal, maar wel hoogstaand circus. Heel leuk om te lezen en te zien!
6 februari , 2011 om 22:24 pm

ad wijgerde

Hier loop ik dus wel warm voor, verwennerij van begin tot eind, mooi hoor. De doelstelling om bij de top 5 van Nederland te komen wordt zo snel gerealiseerd. Groetjes Ad
8 februari , 2011 om 17:01 pm

john golsteijn

Nou Carla hier schieten woorden tekort!! Wat een creatief brein zit hierachter. Heel bijzonder.... en volgens jou lekker. Als jij dat zegt, moet ik er een keer heen. Hoor in mijn zaak ook alleen maar lovende woorden. Maar niet naast de deur, daarom misschien echt de moeite. Weer een lekker lezend verhaal.Carla jullie hebben echt genoten de foto's spreken boekdelen. Gr. john
8 februari , 2011 om 19:30 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl