DSC09382
DSC09382

HanTing Cuisine in Den Haag

Op 25 juni 2010 in oosters, Zuid-Holland.

Echtgenoot was jarig en dat gingen we o.a. vieren bij HanTing Cuisine. De keer dat we er tijdens een restaurantweek waren, was zo goed bevallen, dat we graag op herhaling gingen.
De ontvangst was allerhartelijkst en, zoals gevraagd, kregen we de enige ronde tafel die het stijlvol ingerichte restaurant rijk is.

De chef herkende ons en een leuk gesprekje volgde. Een aperitief wilden we natuurlijk wel en op aanraden van de chef kozen we voor een fles Cuvée Aleksandr Blanc de Blanc uit Moldavië en die vonden we geweldig lekker. Ik heb eigenlijk nooit eerder iets uit Moldavië gedronken en dit smaakt absoluut naar meer. Erbij wat knabbels.
Stengels met zeezout en een koekje met Chinese worst (het maken ervan is me uitgelegd en klonk zeer interessant, maar de details heb ik niet onthouden) en truffelmayonaise. Lekker! Nadat we hadden besloten allevier het 5 gangenmenu van de chef, incl. een wijnarrangement te nemen, kregen we een amuse. Twee hapjes deze keer.
Een venusschelp in roodlof en een rivierkreeftje met ponzugelei (citrus/soja). Allebei erg lekker en erg de eetlust opwekkend.

De eerste wijn, een Wanui Springs, sauvignon blanc, Nieuw Zeeland, werd ingeschonken en die beviel me uitstekend. Mooi in de zuren, stuivend fris en bijzonder vol van smaak. Hij paste uitstekend bij de tonijntartaar gemengd met fruit uit Zuidoost-Azië en het mooie rondje king krabsalade met een pruimensaus en Chinese lotusmousse.
Op de tonijn nog een rolletje van gemarineerde rettich met sesam. Mooie smaken bij elkaar en mooi om te zien ook. Een fijn begin dus.

In een gedroogd, opgerold blad verscheen een bolletje rijst met wat azijn, om de smaakpapillen tussen koud en warm wat te neutraliseren.

De tweede wijn, een Mendoza, Viognie, Argentinië, was wat voller, maar zeker niet vet en paste alweer uitstekend bij de zeebaars op de huid gebakken met Chinese tofu, coquilles, schuim van knoflook, asperges en een heerlijke bonensaus.
Erbij nog wat van die mooie groene sojaboontjes en het plaatje, zowel voor het oog als voor de mond, was compleet. een heerlijk gerechtje was dit.

De derde wijn, een Fendant 2008, Zwitserland, kon me minder bekoren. Ten eerste wordt je er bijna mee doodgegooid momenteel in de restaurants maar belangrijker, ten tweede dus, is de smaak heel anders dan vroeger. Vroeger was het een stevige, mooie bergwijn, nu is het niet meer dan een flauw aftreksel ervan helaas. In drie restaurants de afgelopen weken hebben we de wijn gedronken, thuis ook een fles nog eens en nee, geef mij de 'oude' Fendant maar. Maar goed, leuk dat restaurateurs wat verder kijken dan de geijkte paden op wijngebied natuurlijk.
Hij paste dan weer wel bij het deze gerechtje. Tongscharfilet op sla met een Thaise kruidensaus met een garnituur van Chinese groenten met onder andere omelet.
Alweer een prima gerecht dit. Vooral de saus vonden we erg lekker. De vis was ook uitstekend van cuisson, het wil nog weleens mis gaan met tongscharfilet helaas.

De vierde wijn, een Domaine de Jale, rosé, 2009, Provence was opzienbarend licht van kleur wat wat mij betreft niet veel goeds voorspelde, maar dat viel erg mee. Een fijne wijn, die goed paste bij de diverse Dimsummetjes die we op een plateautje kregen. wel een wat vreemde volgorde in het menu wat mij betreft, ik geloof ook dat de meeste mensen zich beperken tot 4 gangen, maar ik vind Dim Sum altijd lekker, dus geen probleem verder.
Vier waren het er. In een glaasje een gefrituurd rolletje met eendenlever, waarvan de eendenlever helaas toch wat wegviel tegen het frituurgeweld, in een stoombakje drie dimsummetjes, eentje met haai, eentje met beef en eentje met garnalen. Nog twee bakjes met heerlijke saus erbij en de bordjes gingen weer allemaal helemaal leeg. Ik heb veel Dim Sum gegeten in de loop der tijd, maar deze eindigen toch wel ergens bovenin.

Het vleesgerecht tenslotte werd begeleidt door een Barista (nee, geen koffieboy) uit Zuid-Afrika, uiteraard een pinotage. Ik vond de wijn erg lekker. Mooi vol, mooi van kleur en mooi van reuk. De chocolade- en koffietonen in de smaak verrasten me en ik was dan ook blij dat hij uitstekend paste bij de bison.
Zelden heb ik zulk mals vlees gegeten, ongelofelijk gewoon. De bison was heel dun 'gepaneerd' met kruiden, eronder een heerlijk sausje en wat dunne groene asperges omwikkeld met spek. Ernaast aan de ene kant mooie paddestoelen, ik meen dat de chef sprak over 'bubbles' , ik vond ze meer lijken op grote enoki, en aan de andere kant wat groentjes, een Chinese ravioli en een aspergemousse. Een absoluut waardig slot van de maaltijd.
Het enige minpuntje was dat ik niet doorhad dat je geacht wordt je rijst en dergelijke apart te bestellen, bij het menu tijdens de restaurantweek kregen we een bakje kerrierijst met garnaaltjes en dat had ik nu ook best erbij gewild, voornamelijk omdat het zo lekker is.
Maar dat doet niets af aan de mooie maaltijd die we hier hadden.

We eindigden met drie keer espresso en n keer Chinese groene thee, waarbij nog wat heerlijke koekjes kwamen en bij de rekening kregen we alweer een heerlijk glaasje dessertwijn.
Diep tevreden verlieten we dit zeer gastvrije en smakelijke restaurant. Om nog vaak naar terug te keren.

14 gedachtes over "HanTing Cuisine in Den Haag"

Jaartal Weblog

Helemaal duidelijk, gaat niet verschijnen op m'n verlanglijstje! De presentatie is ook helemaal niets bijzonders ...
26 januari , 2010 om 21:41 pm

Agnes

Jammer! Vind het wel heel knap van je dat je ondanks dat het gezelschap zo groot is, toch zo goed het eten kan analyseren. Ben dan zelf dan meestal zo druk met socializen dat echt goed proeven me ontgaat! Wat moet ik me voorstellen bij een wasabi-reactie? Ernstig tranen en snotteren of zo..?
27 januari , 2010 om 11:03 am

Yvon

Haha, net als Agnes vroeg ik me al af of die wasabireactie een niesbui of iets dergelijks inhield. Zonde dat zo'n luxe locatie dan toch tegenvalt, vond het er op de site althans prachtig uitzien.
27 januari , 2010 om 11:07 am

Carla

@ Agnes Inderdaad, de tranen schieten me in de ogen en via mijn neus komt er als het ware een hele chloorlucht naar buiten, een buitengewoon onprettig gevoel. En ik heb een lichtelijk jeugdtrauma ook nog eens (;-)) van mierikswortel. Ik ben nl. rossig met sproeten en die sproeten zouden verdwijnen als ik ze zou insmeren met karnemelk met mierikswortel. Diep misselijk heb ik een uur met die rommel op mijn gezicht gezeten en het hielp niets. Inmiddels vind ik die sproetjes wel lollig ;-)
27 januari , 2010 om 11:07 am

Carla

@ Yvon Ja, het hotel is mooi, het lijkt lichtelijk op Hotel New York, maar dan luxer en groter. Maar die krochten zijn echt niks. Maar goed, mijn vooroordeel tegen restaurants in hotels zijn weer eens bevestigd. Hoewel ik binnenkort met Tanja Vermeer weer eens bezoek en daar heb ik echt hoge verwachtingen van.
27 januari , 2010 om 11:09 am

Hahahaha, ik zie je al zitten met mierikswortel op je gezicht... had je daar ook gewoon moeten doen met hetgeen je 'over' had. Dit klinkt inderdaad allemaal veilig, maar dan kun je er nog steeds iets van maken als kok. En dat heeft hij dus duidelijk niet gedaan. En dan nog een zaal naast een zwembad met verlaagd systeemplafond... hmpf.
31 januari , 2010 om 11:00 am

Rob Closmann

Leuk geschreven en bovenal nuttige recensies. Graag raden wij u BINNEN Breda, gevestigd aan de Haven 21 a te Breda aan. Wij zijn nieuwsgiering naar uw reactie. Met vriendelijke groet
12 maart , 2010 om 17:13 pm

Jaartal Weblog

WOW! (leuk hoor, laten wij nu net seinpost hebben gereserveerd voor binnenkort naar denhaag, calla's was dicht .. dit was dus ook een prima idee geweest merk ik nu!) Wellicht ander keertje?!
25 juni , 2010 om 10:28 am

Carla

Ja, inderdaad wow ;-). Seinpost is ook leuk, maar dit is leuker. Misschien vindt je At Sea ook iets? Seinpost is toch een ietsiepietsie minder geworden de laatste tijd helaas. Helaas omdat het toch altijd wel een van mijn favorieten was.
25 juni , 2010 om 10:43 am

ad wijgerde

Ook zonder rijst kun je hier echt genieten, haha. Heel verrassend!, groetjes Ad
25 juni , 2010 om 11:04 am

Bert

Wat een mooie, lekkere gerechten! Heerlijk allemaal.
25 juni , 2010 om 12:19 pm

Robin

Ziet er lekker uit. Zal toch ook een keertje naar Den Haag af moeten reizen. :-) Psst, het is ponzu, niet ponso. En die paddestoelen heten in het Nederlands gewoon beukenzwam. Maar ik ken ze in de Aziatische keuken als shimeji. http://tokowijzer.wordpress.com/ponzu-saus/ http://tokowijzer.wordpress.com/shimeji-buna-bunapi/
25 juni , 2010 om 12:49 pm

Carla

Dank je, ik zal het aanpassen. Ik heb al wild zitten googelen, maar kwam niet heel ver en ik wilde vanavond even de tokowijzer bezoeken, maar dat hoeft dus niet meer!
25 juni , 2010 om 13:04 pm

Agnes

Tjongejonge, ik was al zo onder de indruk van je vorige recensie van Han Ting, maar deze klinkt zonodig nog beter.
25 juni , 2010 om 20:18 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl