Jaartal Weblog
Chez Bru in Eygalières
Op 18 mei 2010 in Frankrijk, twee sterren.
Op deze zevende mei, de laatste vrijdag van onze meivakantie, moest er geluncht worden. Om twee redenen. De eerste is omdat het onze trouwdag is, de 18e alweer en de tweede omdat het diner bij le Jardin les Sens zo ontzettend tegenviel. Echtgenoot kreeg twee keuzen voorgelegd. L'atelier de Jean-Luc Rabanel in Arles (eerder die week heerlijk gegeten trouwens zo'n beetje onder de brug in Arles, een heerlijke bouillabaisse had ik daar en een prachtige dorade, maar dit terzijde) of Maison Bru in Eygalières. Hij verdiepte zich in de websites en kwam uit op Maison Bru. Het reserveren ging makkelijk.
Ik noem het even Maison Bru, er is nl. enige verwarring over de naam. Het zit als volgt. Wout en Suzy Bru (uiterst charmante Vlamingen) startten jaren geleden een Bistro in Eygalières, op de rekening staat nog steeds bovenaan Bistrot Eygalières en daaronder staat dan Chez Bru, Route de Jean Moulin. Echter, in de Michelingids wordt de route d'Orgon genoemd. Wij kwamen als volgt op het nieuwe landgoed van de Bru's, waar de entree Maison Bru aangeeft: we reden naar het centrum van Eygalières, waar we overigens niet in konden, er was een zondagmarkt en pakten daarna de route naar Orgon en na een kilometer of 3 zagen we Maison Bru.
Nog wat kaaltjes ligt het erbij, maar je kunt al wel zien hoe mooi het zal zijn als de begroeiing volwassen is.
Het is een heel imperium inmiddels, opgebouwd door het echtpaar. In het dorp zelf zijn 5 dubbele kamers en 2 suites beschikbaar, op het landgoed behalve een gigantisch zwembad en tennisbanen, 7 kamers en 2 suites met priv-zwembad en bovendien nog een winkel in het dorp.
De ontvangst door de gastvrouw was allervriendelijkst, in het Vlaams. Een deel van het personeel spreekt ook Vlaams. We waren vooralsnog helaas de enige gasten, de kok vertelde ons later dat hij duidelijk last had van het weer. Veel Parijzenaars pakken met mooi weer de TGV en komen dan bij hem eten, maar bij slecht weer blijven ze gewoon thuis. Later kwam er nog een groep van 6 Vlamingen, die wel vaker fietstochten maken in les petites Alpilles, zoals het gebied waar Maison Bru ligt ook wel heet.
De zon scheen toevallig dus we gebruikten het aperitief op het terrasin de loungebanken. Een stukje verderop ligt dan het terras waar op warme dagen heerlijk in de schaduw gegeten kan worden en wat wordt omgeven door een mooie tuin met mooie kunstobjecten. Bij het aperitief wat knabbels en na enige tijd werden we naar binnen genood.
Op tafel wat boter en een flesje olijfolie, chateau d'Estoublon; Gerrit Jan, onze Eetschrijver kwam het flesje toevallig tegen in Canada, waar hij op dit moment verblijft, zeezout en boter stond al op tafel. Plat en bruisend water kwamen ook, dus het feest kon beginnen.
En dat deed het ook met de amuses.
Links een gepocheerd eitje met truffel, kruiden en dennenolie, geweldig lekker en smeltend op de tong en rechts een huisgemaakt frietje (zo geestig) met mayonaise en een basilicumijsje, ook ontzettend lekker. En erg leuk bedacht.
Bij het eerste gerecht dronken we Clos Sainte Madeleine, G. Sack-Zafiropoulo, 2006, die ons beviel. We hadden nog geen wijn gedronken uit het Cassis-gebied deze week namelijk. Overigens stond er nog een andere wijn op de kaart, een Chateau Simone, die we elders die week voor 40 euro minder dronken, dat is dan wel weer opvallend....
Maar de Clos Sainte Madeleine was prettig mineralerig en licht stuivend.
Het eerste gerecht, Homard blanchi, asperges du Pays marines au Yuzu Crème d'avocats parfume au curry, was een plaatje. Mooie stukjes geblancheerde kreeft troffen we aan, eronder wat heerlijk gemarineerde asperges, die gemarineerd waren met Yuzu, wat dat leuke citrustoetsje geeft en erop nog een saus met kerrie, mooi hoog op smaak. Ernaast nog een ijsje van asperge, heerlijk!
Het tweede gerecht, Thon rouge mi-cuit au gingembre confit, Radis noir et concombre au mirin, was tenminste zo mooi om te zien en tongstrelend lekker. Erbij een glas Domaine de Souch, Yvonne Hegoburo, 2006, AOC Jurançon Sec en die is heerlijk. Mooi, stevig, in balans en vol, precies zoals ik mijn witte wijnen graag heb.
Het vleesgerecht bestond deze middag uit Croustillant de Cochon de lait aux champignons de bois, sauce porto; Mousse de lait parfume au romarin, op de website is het hoofdgerecht inmiddels alweer veranderd namelijk.
Een stukje buikspek van een speenvarkentje met een enorm krokant korstje lag in het midden. Eromheen de nodige paddestoelen, wat aardappeltorentjes en een heerlijke portsaus en ernaast een mousse van melk, geparfumeerd met rozemarijn. Alweer heerlijk!
Mevrouw Bru kwam nog even langs, ik had nl. gevraagd of ik een kopie van het menu kon krijgen en ze was zo vriendelijk om me de hele kaart aan te bieden. Waar ik bijzonder blij mee ben, hij krijgt zeker een ereplaats in onze keuken, waar ook nog wat andere menukaarten van bijzondere restaurants ingelijst hangen. Dit is wel een bijzonder mooi exemplaar.
Na een prettige pauze waren we toe aan de Chariot de fromage.
Een prachtige kaaswagen werd voorgereden met ook eens wat kaasjes die ik niet kende en ieder van ons maakte zijn keus. Erbij indien gewenst nog wat aardbeien-vijgenmarmelade en wat vruchtenbrood en we waren tevreden met de mooie kaasjes.
Het dessert tenslotte kwam in twee delen. Op het ene bord de Bonbons de citron et chocolat blanc parfum au martini, glace basilic, crème à la framboise; precies dat troffen we ook aan. Wederom een plaatje om te zien en heerlijk licht en luchtig allemaal en de smaakjes pasten perfect bij elkaar. Op het andere bordje de Délice au chocolat, noisettes et rhum farcie d'un tartare de bananes et rhum, brownie au chocolat. Heerlijke chocoladelekkernijen gecombineerd met banaan en rum, we zaten werkelijk te smikkelen. Fijne hoeveelheden ook.
Diep tevreden sloten we af met espresso, wat gewoon sterke koffie was, waarbij nog wat friandises verschenen, waaronder een glaasje met kiwi/limoenmousse en madeleines. Ook al allemaal erg lekker.
De chef kwam nog even een babbeltje maken, zoals dat gebruikelijk is in Frankrijk en moest grinniken toen ik vertelde dat ik het onverwacht lekker vond, waarmee ik inderdaad - zoals hij dus terecht concludeerde - bedoelde dat het onFrans vernieuwend en verfrissend was.
Dieptevreden verlieten we Chez Bru, als we weer in de omgeving zijn, gaan we zeker weer terug.
18 gedachtes over "Chez Bru in Eygalières"
hannie
Carla
Andrea
Willem
Carla
Willem
Evert
Agnes
Eetschrijver
Jaartal Weblog
hannie
Carla
adwijgerde
john golsteijn
natalie
Cervantes