Niven in Rijswijk

Nog enigszins van slag omdat ik een paaltje niet gezien had en dus een flinke deuk in mijn relatief nieuwe auto had gereden, reed ik voorzichtig aan naar Rijswijk. Ik was al een paar keer eerder in het restaurant bij de Rijswijkse Golfclub geweest, maar niet sinds Niven er is neergestreken.
Mijn verwachtingen waren hoog. Hoog, omdat ik me de amuses destijds in 't Raethuys herinnerde, hoog omdat hij razendsnel weer een ster bij elkaar gekookt heeft en hoog omdat ik zeer benieuwd was wat deze - in mijn herinnering - gastvrije chef voor me in petto zou hebben tijdens deze restaurantweek.
Uiteraard had ik de reviews gelezen op diningcity.com en die waren dieptreurig. Maar met het idee dat er altijd wel een stel zeurneuzen tussen zouden zitten moest het allemaal wel meevallen. Ook mijn tafelgenote van deze middag was niet onverdeeld enthousiast, maar toch lang niet zo negatief als anderen.
De rit verliep voorspoedig en keurig op tijd parkeerde ik bij het restaurant. De ontvangst in de ruime hal was vriendelijk. De entree in restaurant/loungegedeelte en bar is licht en ruim geworden en Yvon bleek al aanwezig te zijn. Het 'weerzien' - het was wel al weer eeuwen geleden - was hartelijk en we gingen aan tafel. Een fijne ronde tafel, met zicht op het hele restaurant. Althans op dit deel ervan, want het bleek dat er achter de serre nog een ruimte was, die ook in gebruik was tijdens deze restaurantweek, waardoor het aantal couverts van 40 naar ik meen rond de 70 was gegaan.
Yvon had een glaasje Prosecco, maar ik hou niet van prosecco en vroeg om Cava, wat men hier niet heeft. Dan een witte wijn graag dus. Een Montada Verdejo, die in orde was.
Op tafel stond het kaartje met het menu van deze restaurantweek. Men hanteert hier voor de lunch en voor het diner hetzelfde menu. Een extra tussengerecht is niet mogelijk. Zelfs na twee keer vragen bleef de chef op zijn standpunt: geen extra gerecht. Jammer en vreemd, mijn ervaring is toch echt dat het meestal wel wordt aangeboden, zeker in sterrenrestaurants en dat juist die gerechten het extra feestelijk maken.
Bij het menu is een wijnarrangement mogelijk, maar na overleg besloten we een fles witte wijn te kiezen. Dat werd een Albariño, Valmiñor en die was erg prettig.
IJswater schenkt men hier niet, wat mij betreft altijd een ernstig minpuntje, maar men doet aan waterarrangementen. Dat betekent dan een fles water met de opdruk Niven, die uit de koeling komt = koel water dus. Dat kost 7 euro. Ons 7 euro voor 2 flessen, waarbij de tweede fles ongevraagd is uitgeschonken, anderen 14 euro voor 2 flessen, zo zag ik tijdens het lezen van de reviews.

We waren nog bezig met de wijnkaarten, gesplitst hier in de traditionele wijnlanden en de rest van de wereld toen de amuse arriveerde. De wijnkaarten overigens zijn netjes. Niet overdreven kostbaar en een ruime keus.
De amuse was zwarte olijf & gamba. Een koude gamba met een crémetje van het een of het ander ernaast en een blaadje basilicum met erachter poeder van olijf aan de ene kant, een lepeltje met tartaar van gamba met basilicummayonaise aan de andere kant. Ik kreeg de gamba niet helemaal uit zijn staartje helaas, maar hij was wel aardig. Het poeder van olijf viel me wat tegen, het was dat ik wist dat het van olijf was anders had ik dat nooit geproefd. De tartaar was zo weinig dat het nauwelijks te proeven was en de basilicummayonaise was niet bijzonder hoog op smaak. Het zag er mooier uit dan dat het smaakte helaas.
Brood overigens stond al op tafel. Een mooie bruine bol, voor de helft in punten gesneden en het bekende rondje boter. Geen olijfolie. Het brood was niet heel vers zo proefde ik. Niet dat me dat veel uitmaakt, ik ben niet echt een broodliefhebber, hoewel het me wel opvalt als het echt lekker is, dat dan weer wel.
Het voorgerecht kwam. Gebakken coquilles met knolselderij, pistache en groene appel met een jus van pittige appel.
Het zag er mooi uit (de bediening was nog niet geroutineerd genoeg om de borden dusdanig op tafel te zetten dat de sausjes binnen de randen bleef helaas). Twee mooie coquilles met diverse bereidingen van knolselderij, een gepocheerd kwarteleitje, wat haringkuit en dan die jus. De smaak van de coquilles was uitstekend, zo ook de cuisson. De knolselderij was wel lollig, maar qua hoeveelheden minimaal, het gepocheerde eitje was me eerlijk gezegd niet eens opgevallen, ik kan me niets lopends herinneren in mijn mond, dus daar kan ik eigenlijk geen zinnig woord over zeggen. De kuit was lekker, maar stond vooral mooi en de jus was en niet appelig en niet pittig. Maar toch, wat mij betreft, een fijn gerecht.

Er ontstond een gesprek met de sommelier, een vrouw hier, leuk! In eerste instantie reageerde ze wat afstandelijk op onze vraag hoe men nu reageert op de toch niet heel positieve reviews, na een tijdje kwam het gesprek echt op gang en bleek haar agitatie. Naar om te zien. Het lijkt me ook nogal wat eerlijk gezegd. Ons werd uitgelegd welke keuzen het restaurant had gemaakt qua inkoop, qua omzetting van een aantal gewone dingen (normaliter is er bv. een champagnewagen, een waterwagen, een kaaswagen), qua aantal couverts (inhuren extra bediening via de hotelschool) en ja, dat er keuzen gemaakt moeten worden begrijp ik heel goed. Of het dan ook de juiste keuzen zijn weet ik dan weer niet. Ik weet ook niet of ik na zoveel niet geheel tevreden reviews niet zou proberen die keuzen bij te stellen. Moeilijk. Ik beperk me dan ook maar tot mijn eigen beleving tijdens deze lunch en zal me er verder niet mee bemoeien. Opvallend is wel dat de dag na ons bezoek - wellicht hebben meerdere mensen naar de reviews gevraagd - de reviews nog wel op de site staan, maar je moet wel even zoeken. Ook het samenvattende oordeel in het cijfer is niet te vinden. Wat ik me ook weer kan voorstellen, het is bepaald geen reclame helaas.

We vervolgden met het hoofdgerecht. Black Angus rund met een salade van verschillende biet en een jus van gefermenteerde knoflook. Een reep vlees, uitstekend van cuisson en boterzacht, troffen we aan. Ernaast wat blokjes en rondjes rode en gele biet, die werkelijk in een holle kies zouden passen, her der een schilfer radijs en aan de andere kant van het vlees een vierkantje créme brule van zwarte olijf. En dat vond ik muf smaken en ook niet echt naar olijf. De jus was lekker, maar ik proefde geen knoflook. Misschien wel niet omdat ie gefermenteerd was? Een aardig gerecht dit. Jammer dat de chef met dit menu zo ontzettend weinig met groenten doet. Dat zijn de kosten niet lijkt me, het toont gastvrij en genereus en juist dat gebruik van groenten herinner ik me als zijn sterke punt.

De kaaswagen was niet in gebruik, maar een bordje kaas was wel mogelijk. Dat wilden we wel.
Vier stukjes kaas kregen we, een witschimmel van geit, een truffelkaas, een brandnetelkaas en Bleu de Wolvinga. De kaasjes waren in orde, waarbij de truffelkaas er voor mij uitsprong. De begeesterde jongeman, die waarschijnlijk normaliter
over de kaaswagen gaat, vertelde over allevier de kaasjes iets, wat vriendelijk en leuk was. Erbij een sneetje Kletzenbrood, een quenelletje appelstroop en nog wat vijgen-notenspul. Lekker dus. Tot ik op de rekening zag dat het per bordje 15 € moest kosten, dat vind ik dan weer buitenproportioneel op een menu van 30. Maar goed, blijkbaar moet er verdiend worden tijdens de restaurantweek. Ik herinner me de vorige restaurantweken, ook die van bijvoorbeeld Dining with the Stars als pure verwenweken, waarbij vooral geprobeerd wordt de kunsten van de keuken te laten zien om op die manier de gasten nogmaals (en liefst meerdere malen natuurlijk) te laten komen....Wat wij dan ook vaak en met graagte doen overigens.

Het dessert was deze middag een brownie van chocolade met meerdere bereidingen van bosbes, pannacotta van limoen en wodka/lime ijs. In het midden een stukje brownie met erop wat chocolademousse en wat bosbes, ernaast de pannacotta en her en der wat bosbesbereidingen. Een lekker, maar heftig dessert, want de brownie was hier wel heel compact en dus heel zwaar. Maar lekker! De bosbesbereidingen waren lekker en pasten goed bij de chocolade, het ijsje was ook erg lekker en de pannacotta maakte weinig indruk. Maar een lekker dessert.

Ik sloot af met een espresso, waarbij wat friandises kwamen. Een lolly van chocolade, gevuld met citroenjenever, een macaron van chocolade en een bonbon, gevuld met olijfolie en zeezout. Zowel de koffie als de snoeperijtjes maakten niet heel veel indruk helaas. De chef mag wat mij betreft wel wat hoger op smaak koken.

Het afrekenen gebeurde bij ons aan tafel gelukkig, wellicht omdat we contant betaalden. Mij stoorde het dat veel mensen langs de kassa/pinapparaat moesten aan de bar, waardoor er soms rijen/opstoppingen ontstonden. Een mobiel apparaat is toch niet zo'n heel grote investering lijkt me?

Samenvattend moge het duidelijk zijn dat het eten bepaald aardig was, maar niet hemelbestormend, dat aan mijn verwachtingen helaas niet is voldaan, wat best volledig op mijn conto geschreven kan worden natuurlijk, maar over het algemeen vind ik mezelf behoorlijk mild. Deze middag was geen ervaring zoals ik die verwacht in een sterrenrestaurant en dat is jammer. Voor hen en voor mij.