Latour in Noordwijk

Begin december, ik meen zelfs op Sinterklaasdag, kwam ik erachter dat ik de maandelijkse recensiewedstrijd op Smulweb had gewonnen. Met een recensie van ons bezoek aan Parkheuvel.
Dat staat daar dan op de site ergens en eigenlijk gebeurde er niets. Ik heb uiteindelijk maar een mail gestuurd naar de redactie om te vragen wat nu precies de bedoeling was. Moest ik zelf contact opnemen met het restaurant, zouden zij mij bellen, was er een contactpersoon? Een mail volgde met een contactpersoon en een telefoonnummer.
Ergens in de week voor Kerst, december is nu eenmaal een erg volle maand, heb ik getelefoneerd met de contactpersoon, ik legde uit waarom ik belde en vroeg hoe het nu verder zou lopen. Nou, zij zou contact opnemen met de maître en die zou mij dan bellen voor een datum voor het diner.
Dat gebeurde niet. Half januari trok ik de stoute schoenen aan en heb nogmaals de contactpersoon gebeld. Zonder enig woord van excuus vertelde ze me dat ze contact op zou nemen met de maître, die mij dan zou bellen. Dat gebeurde nu wel, een dag later. We spraken 13 februari af. Eigenlijk zonder een tijdstip te noemen, een beetje dom van beide kanten. De 12e februari heb ik dus maar even gebeld en wat bleek: we stonden geboekt om 19.30.
De rit er naar toe verliep voorspoedig, het parkeren op het parkeerdek van het wat mij betreft nogal pompeuze hotel ook en we wandelden binnen. De trap op en we werden ontvangen. Jassen werden aangenomen en we kregen een tafeltje midden in de zaal. Onprettig vind ik dat. Het enige voordeel was dat de pianist, die de hele avond Frank Sinatra-achtige liedjes heeft zitten pingelen buiten mijn gezichtsveld viel.
Een glaasje champagne werd ons aangeboden, een Laurent Perrier hier. Erbij wat knabbels. Gemarineerde (in marsala) cashewnoten, chips van truffel- en knolaardappel en een macaron van biet. De marsala van de cashewnoten is me ontgaan, de chips van de knolaardappel (?) waren lekker en de macaron was opmerkelijk vol van smaak.
De maître/sommelier kwam langs, mompelde dat hij ons moest feliciteren en vertelde ons het menu van deze avond. Ons menu dan, want de afspraak met Smulweb was een driegangenmenu, dus iedereen kreeg het viergangenmenu Latour deze avond en wij drie.
IJswater voor mij was mogelijk, zo ook San Pellegrino voor echtgenoot. Brood kwam, boter - fijne boerenboter - stond al op tafel en olijfolie uit Valencia werd in bakjes geschonken.
De inrichting is veel hier. Wel redelijk ruim qua opstelling, maar heel veel stof. Veel tapijt, erg aanwezig qua motief, veel gordijnen, wel in een warme donkerrode kleur en ook de stoelen zijn bekleed in een druk stofje. Damast uiteraard en erg veel net iets te groot hotelzilver. Niets ten nadele van hotelzilver, maar het is het toch net niet.
De amuses verschenen.
Créme van prei met een brunoise van poularde noir; bruschetta met een tartaar van kalf met truffelmayonaise en een julienne van truffel en een salade van garnaaltjes met rijstkrokantjes en schuim van gember en soja.
De créme van de prei was erg lekker, mooi zacht van smaak. De brokjes kip waren zompig. De bruschetta was zacht geworden en de truffelsmaak kwam volgens mij vooral van de truffelolie die er ook overheen gedruppeld was. Ernaast nog een half melbatoastje wat erg lekker was. Heerlijk hartig. De salade van de garnaaltjes was erg lekker, hoog op smaak en mooie smaakjes bij elkaar.
Bij de amuse schonk de sommelier nog een half glaasje champagne bij, dat was vriendelijk.

Het eerste gerecht werd begeleid door een glaasje Alma Monterrei, een witte wijn uit Noord-West Spanje, die niet veel indruk op me maakte.
Het gerecht zelf, zalm & kingkrab, was ondanks de minieme hoeveelheid, erg lekker.
Twee repen zalm, gemarineerd in soja troffen we aan. Aan de uiteinden twee rondjes kingkrab in krokante rijst. Erop een aantal sojaboontjes (men noemt het hier een salade, maar dat vind ik echt te ver gaan), wat tobikomayonaise en onder het rondje kingkrab nog een schaaldierenhummus, die ook mooi hoog op smaak was. Een lekker gerecht dus. Mooi om te zien ook.

Het hoofdgerecht, runderlende & wang, werd begeleid door een glaasje rode wijn uit Libanon. Chateau Mochar. Googelen levert me verder geen informatie over deze wijn op, verder dan Musar kom ik niet. Wat niet wegneemt dat het best een prettige, soepele wijn was, die paste bij de runderlende. Die gebraden runderlende was gemarineerd in vadouvan, maar dat heb ik helaas niet kunnen ontdekken. Het hele stuk vlees was opmerkelijk vlak en flauw van smaak. De wang daarentegen was heerlijk zacht en vol van smaak. Ook de aan tafel bijgeschonken rode wijnsaus was in orde. Erbij nog wat mousseline van aardappel, een open vierkantje van het een of het ander, gevuld met precies 4 cantharellen en nog wat blokjes biet.

Een pr-dessertje verscheen. Een kussentje van ananas en kokos met een saus van dragon met kokos. Lekker.

We sloten het menu af met het dessert. Chocolade & mango. Mousse van melkchocolade ~ compte van mango en peper ~ kussentjes van mango ~ chocolade ijs en het was erg lekker. Mooie volle smaken en uitstekend bij elkaar passend. Erbij een glaasje Douro, Portal Moscatel en ook deze dessertwijn was erg lekker. Niet te zoet en lekker fris.

Tot slot nog een niet geheel briljante espresso met lekkere friandises en daarna verlieten we met slechts achterlating van een fooi (toch wel heel raar om mee te maken, maar ook leuk) Latour.

Je mag een gegeven paard niet in de mond kijken en dat zal ik ook zeker niet doen, want de ervaring op zich is leuk om mee te maken, maar Latour is niet mijn soort restaurant. In ieder geval zeer bedankt Smulweb n Latour.