De Leest in Vaassen

Voor de derde keer deze week gingen we gebruik maken van dining-with-the-stars. Deze keer bij De Leest. Helaas weer zonder Maurits, hij was nog ziek.
Ik was vreselijk benieuwd naar De Leest. Nog voor de verbouwing (in 2005 dus) had ik er een keertje geluncht en was toen niet heel vreselijk onder de indruk, maar de berichten op bv. Lekker beloofden nogal wat en dat wilde ik natuurlijk graag 'checken'.

Na een voorspoedige rit bereikten we het charmante dorp waar parkeren nog geen enkel probleem is. De ontvangst in het mooie strakke en toch warme restaurant was vriendelijk. Niet al teveel tafels hier, wat de cosy sfeer wat mij betreft alleen maar onderstreept. Uitstekende bediening, op ntje na die het ook nooit zal gaan leren, je hebt het nu eenmaal of je hebt het niet, onder leiding van de vrouw des huizes. Voor een indruk van de inrichting verwijs ik naar de website, zoals gewoonlijk.

We begonnen met een glaasje champagne. Van Serge Mathieu, gemaakt van Pinot Noir, wat duidelijk aan de kleur te zien was. Een erg lekkere champagne.
Erbij wat knabbels. Een krokantje met parmezaanse kaas en pijnboompitten, een cakeje van olijf met ansjovis en een pikant pompoensoepje.
Alledrie erg lekker en vooral het cakeje was een plaatje om te zien.
Marco Carpineti olijfolie.
Behalve dat het bord het plaatje was om te zien, was de geur die er vanaf kwam wel zo bovenaards geweldig lekker, dat het me de grootst mogelijke moeite koste om niet direct te beginnen. De combinatie van de tong met de limoen was geweldig. De kreeft met de rondjes van perfecte knolselderijplakjes uitmuntend en de puree van knolselderij absoluut zalvend. De winterpostelein was niet alleen heel mooi om te zien in dit gerecht, maar voegde qua smaak ook werkelijk wat toe. De schuimige visjus vervolmaakte het geheel. Het is lang geleden dat ik zo'n mooi uitgekristalliseerd gerecht heb gegeten en ik zal het dan ook nog heel lang onthouden. Grote complimenten dus.

Hierna waren we toe aan de ingelaste gerechtjes.
Voor Ole de coquille, met gestoofde linzen, bosui en knoflook, Belotta ham en schuim van lichtgerookt knoflook. Diep tevreden was hij over zijn gerechtje. Ook hier weer: alle onderdelen afzonderlijk waren heerlijk, maar juist ook de combinatie was hemels. De coquille was gegrild en uiteraard perfect van cuisson.
Voor echtgenoot de ganzenlever, zoetzure pompoen, sherry siroop en frisse witlof. Een plaatje weer. Een keurig rondje ganzenlever met erop wat waarschijnlijk gemarineerde stukjes witlof en erbij de zoetzure pompoen en de sherry siroop. In al zijn perfectie en eenvoud een uitstekend gerecht.
Ikzelf had het gepekeld rund en tartaar met herfsttruffel, Beaufort kaas en kruidencréme. Op een mooi rechthoekig bord trof ik afwisselend de tartaar met de kaas (erop en ernaast in een klein rolletje), de truffel, het gepekelde rund opgerold met groentjes aan. Erbij de kruidencréme en wat basilicumolie. Het wordt saai, maar alweer een prachtig, afgewogen gerecht.
We waren inmiddels overigens toe aan een andere wijn, een Bresson uit Friuli, die we allebei erg lekker vonden. Mooi vol en een diepe nadronk, precies zoals ik dat graag heb.

Het hoofdgerecht van deze middag was Doornspijkse
eend met gestoofde paddestoelen, pastinaak, geroosterde uitjes en eigen jus met curry, pijnboompitten en peterselie. Precies dat troffen we ook aan op het bord met erbij nog wat geweldige aardappelpuree en twee gedraaide minitorentjes van komkommer. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik nog niet eerder zo'n botermalse eend heb gegeten (en ik heb er al vele mogen eten, de eend van de jongens in Puymirol kwam nog het meest dichtbij); de jus was geweldig lekker en het was alweer erg mooi om te zien. Absoluut genieten hier.

Ole opteerde voor het dessert, wij wilden graag kaas. Een extra dessert zou ingepast kunnen worden, maar dat sloegen we beleefd af.
Een dessertamuse verscheen voor Ole. Luchtige kwark, rode grapefruit en gin-tonic granit. Mooi om te zien, maar wat Ole betrof net niet helemaal in de roos. Grapefruit, ook rode, heeft niet zijn voorkeur, kwark eigenlijk ook niet en de gin-tonic ontbrak nagenoeg in de granita, wat wellicht expres gedaan was, gezien zijn leeftijd. Maar de geste was leuk en het was wel weer mooi om te zien.

Zijn echte dessert was een collectie yoghurt, ananas en sorbet van tropisch fruit. Texturen van mango, passievrucht en mint en ijs van citroengras. In tweeën opgediend, in prachtige ronde glazen schaaltjes. Prachtige vormen en smaken zo bij elkaar en hij heeft er dan ook zeer van genoten.
Ons kaasbordje beviel uitstekend. Van links naar rechts stukjes Chaource, Reblochon, Petit Munster en Stilton en in een apart, allerschattigst bakje Vacherin Mont d'Or. Erbij een frisse salade, appelstroop, zuidvruchten- en notenbrood. Allemaal geen kazen om je een buil mee te vallen, maar wel perfect van rijping en van temperatuur. Prima dus.

We sloten af met uitstekende espresso en thee voor Ole, waarbij we nog verwend werden met heerlijke snoeperijtjes en diep, diep tevreden verlieten we De Leest. Om heel snel weer naar terug te keren, dit soort verwennerij maak je niet vaak mee.
Niets ten nadele van de andere twee-sterrenrestaurants in Nederland, maar ik begrijp de derde plaats van Lekker nu heel goed en mocht er een derde ster vallen in Nederland in 2010 dan opteer ik voor De Leest.