DSC09382
DSC09382

De Hermitage in Rijsoord

Op 29 oktober 2009 in één ster, Zuid-Holland.

Een hele tijd geleden kwam er een mail binnen van De Hermitage, waarin onder andere hun geplande activiteiten voor het najaar vermeld werden. Daarin werd gesproken over een 'oester en parelavond'. Omdat onze agenda's, zeker in het najaar, afgrijselijk vol zijn heb ik destijds maar direct gebeld met de vraag of de datum al bekend was. Dat was niet het geval, maar ook de datum zou per mail bekend gemaakt worden. Toen de mail dus binnenkwam heb ik direct gebeld om te reserveren. Tot mijn verbazing stonden we al bij de reserveringen. Aan de ene kant vind ik dat vreselijk attent, aan de andere kant weet ik niet precies wat ik ervan moet denken, want stel nu dat we niet zouden hebben gekund, dan was het niet bij me opgekomen, omdat ik het nl. helemaal niet verwacht had dat we op de lijst zouden staan, om af te bellen. Maar goed, de reservering stond en dat was prima.

We werden deze vrijdagavond tussen 19.00 en 19.30 verwacht. De avond zou in het teken staan van de oester en wat hij produceert, nl. parels. Een professional, Peter Groeneboom, zou ons in het kort iets vertellen over het fenomeen en er zou veel te zien zijn aan parels in allerlei verschijningsvormen en toepassingen in sieraden. Ook mevrouw Erna van der Jagt zou aanwezig zijn om ons op de hoogte te brengen van de laatste hoedencouture.

Een passend menu 69 €, het Menu des Perles zou geserveerd worden, een bijpassend wijnarrangement zou op 30 € komen.
Vol verwachting klopten onze harten.....

De ontvangst was zoals altijd correct en vriendelijk. Een prettige ronde tafel in het niet geheel gevulde restaurant werd ons aangeboden en we begonnen met wat glazen champagne. Moét et Chandon hier en in orde. Erbij wat knabbels. P1030090
Op een stokje een koekje van maïs met popcorn en een 'taartje' van knolselderij, omhuld met witte wijngelei met ertussen een pasta van macadamianootjes.
Bepaald niet opzienbarend deze knabbels, ik heb ze hier wel beter gegeten.
Brood, boter, olijfolie, biologische uit Val Paradiso, zout, peper en ijswater kwam op tafel. Bubbelwater voor echtgenoot en de eerste wijn werd ingeschonken.

Ik ben vergeten de wijnen op te schrijven en ook om ernaar te vragen, onze humeuren zakten in de loop van de avond behoorlijk in helaas. Maar de wijnen waren prima in orde allemaal en er werd ook prettig bijgeschonken.
Bij de amuse overigens dronken we gewoon nog een glaasje champagne, want het ging om wilde oester en platte oester, beide kort verwarmd met een lichte saus met aroma's van gemberwortel en citroengras. P1030091
Nu ben ik een liefhebber van oester puur, maar deze oesters, een ballon en een creuse waren heerlijk. Een mooi begin.

We vervolgden met het eerste voorgerecht, taartje van Alaska King Krab met gebakken langoustine, sabayon van witbier en yuzu.P1030093

Een mooi rondje - het taartje dus - van een salade met de krab (waarom toch altijd een salade en nooit eens stukken krab?), die lekker was, maar niet hemelbestormend. Waarmee ik bedoel dat die salade altijd overal hetzelfde is helaas. De langoustine was perfect en erg lekker en ook het sausje, de sabayon was mooi op smaak. Al met al toch een fijn gerecht.

Het tweede voorgerecht, geroosterde tarbot met coquille Saint Jacques en vinaigrette van aceto balsamico en rode biet, kon me meer bekoren.P1030095
Werkelijk perfecte tarbot en coquilles met een heerlijke vinaigrette ondanks de aceto balsamico en heerlijke groentjes erbij en eronder. Echt erg lekker.

Hierna volgde een helaas nogal saaie uiteenzetting over alle oestersoorten en schelpen, die we allemaal mochten bevoelen, waardoor mij eerlijk gezegd de lust om bij de sieraden te gaan kijken werd ontnomen.
We vervolgden het menu met een klassieker van De Hermitage, waar ik helemaal dol op ben. De truffelrisotto met paddestoelen en truffelsaus. P1030097

In een eerdere recensie ben ik hier al lyrisch over geweest en ook nu vond ik het weer geweldig lekker. Tot en met de groene asperge die erop bovenop lag toe. Echt een gerechtje om voor om te rijden vind ik dit.

We vervolgden met een toelichting van de mevrouw van de hoeden, die behoorlijk interessant was. Ik hou wel van hoeden en ze had bijzonder leuke exemplaren bij zich. Ook de techniek van het maken was interessant. Leuk dus!

Het hoofdgerecht van deze avond was luchtgedroogde en gebraden ossenhaas van het Simmenthaler rund met vadouvansaus.
Ik ben helaas vergeten een foto van het gerecht te maken, maar het zag er prachtig uit. Twee mooie plakken ossenhaas met een heerlijke saus (iedereen weet tegenwoordig wel wat vadouvan is dus dat ga ik niet toelichten) met erbij wat groentjes. Ook alweer een uitstekend gerecht. Het Simmenthaler rund is beter bekend als de Milkakoe trouwens. Alleen niet lila.....

We sloten af met een chocoladetaartje met verveinesorbet, ananascompote en 'parels'.
Een aardig dessert, maar niet meer dan dat.P1030099

Uiteraard wel leuk bedacht, gezien het thema van de avond.

Koffie wilden we niet meer en na het betalen van de rekening verlieten we dit gastvrije restaurant. Of dit soort thema-avonden aan ons besteed is, weet ik eerlijk gezegd niet. Wat ik wel weet, is dat hier uitstekend wordt gekookt.

13 gedachtes over "De Hermitage in Rijsoord"

Cuno

Andouillette, het enige dat ik ooit heb gegeten, wat echt absoluut gruwelijk zum kotzen is. Ingewanden, kopvlees, heerlijk! Maar andouillette, daar word ik soms 's nachts nog klam van het zweet van wakker...
18 januari , 2009 om 17:16 pm

Carla

Oh gelukkig! Een vriend van me nam 'm per ongeluk ook eens, zo las ik bij thuiskomst, ook hij vond 'm smerig. Maar ik ben nog nooit zo geschrokken van iets zeg, zelfs een verkeerde oester is hier lekker bij!
18 januari , 2009 om 17:25 pm

Robin

Het grappigste vind ik dus dat het waarschijnlijk heel erg goede Andouillette de Troyes was en dat er mensen zijn die zoiets goors echt, oprecht lekker vinden! :-) In China hebben ze zoiets, dat heet "Stinky Tofu". Dat is nog erger dan die Andouillette, want het ruikt niet alleen naar poep, maar ook nog naar kots. Haha. Ik heb het ooit zonder er bedacht op te zijn in mijn mond gestoken, iemand zei "het is net als jullie franse kaasjes". Dus ik dacht "oh lekker" en hoppa, stak het zo in mijn mond. Man, man, man, wat was dat goor. Tranen stonden in mijn ogen van ellende. Bij Bofinger heb ik wel eens gegeten. Met veel plezier. De hele avond gezellig aan zo'n plat de fruit de mere. Toppunt van smikkelen. En ik weet nog dat ik het zo grappig vond dat je in Frankrijk vaak van die oude obers ziet. Die werken daar dan al jaren en jaren en hun expertise en vakkunde wordt gewaardeerd. In NL is het een studentenbaantje bij uitstek. En ook bij de betere restaurants zijn ze nooit ouder dan 40 of zo.
18 januari , 2009 om 18:45 pm

Carla

Precies! Hier zie je amper oudere obers (ja, Peter Bruins bij De Bokkedoorns en Edwin van (de) Goor, maar die is dan eigenaar, bij Seinpost). Bij Bofinger kan ik daar vol bewondering naar kijken! Dat Stinky Tofu klinkt zo mogelijk nog viezer, erg, erg!
18 januari , 2009 om 19:07 pm

Ed van Wijnerij

Die Beaune, 1e Cru Les Aigrots, van Latour zie ik ook wel zitten ! En de foto's van Parijs geven een mooi djxe0 vu van Kerstmis 2007, toen familie Wijnerij er ook enige dagen rondzwierf. Ed
18 januari , 2009 om 23:00 pm

Chris

Ik heb echt medelijden met je jongens! Ok, ook een beetje met jou omdat het zo tegenviel. Als ik je verhaal zo lees, kan je beter vieze mosselen eten. Maarre... die datum komt wel hoor. Die loopt niet weg :-)
21 januari , 2009 om 21:39 pm

john golsteijn

Carla je hebt kunnen genieten van de parijse kerstsfeer en je bent een negatieve ervaring rijker. Jammer van Flo, toch maar weer naar Bofinger.
22 januari , 2009 om 21:11 pm

Marijke

Wij hebben in Parijs ook wel eens van die 'foutjes' gemaakt, wel hilarisch!
27 januari , 2009 om 11:37 am

Eetschrijver

In Nederland leven 3184 mensen die van andouillette houden (volgens mij staat hij bij Flo in Amsterdam dan ook niet op de kaart--ik was daar eergisteren nog en at er kalfskop, inclusief de hersenen), en daar ben ik er n van. Fantastisch spul is het, vooral sinds de Association Amicale des Amis de l'Andouillette Authentique (AAAAA) waakt tegen wildgroei. Inderdaad wordt deze worst gemaakt van ingewanden van varkens, met name de dunne darm. Die wordt overigens wel gewassen, maar de geur is die van hetgeen hij produceert--daar is weinig tegen te doen. Er zijn van die dingen die je gewoon opzij moet zetten. Fransen slagen daar duidelijk beter in dan wij. Vooral gegrild vinden ze 'm heerlijk. Overigens is slecht klaargemaakte andouillette net zo smerig als welk slecht bereid voedsel ook. Ah, andouillette: ik wou dat het in Nederland te krijgen was. Ik moet altijd naar Belgi of Frankrijk.
27 januari , 2009 om 15:06 pm

Jaartal Weblog

Leuke recensie, de parels zijn er een beetje aan de haren bijgesleept geloof ik ... kreeg wel ff trek in oesters ;)
29 oktober , 2009 om 20:11 pm

Voor de truffelrisotto zou ik erheen rijden. Je hebt hem smakelijk beschreven. Met of zonder hoedje! Gr. john
30 oktober , 2009 om 20:41 pm

Andrea

Het wordt me niet helemaal duidelijk waardoor je humeur in de loop van de avond steeds verder zakte...alleen vanwege het saaie verhaal? dat zou toch jammer zijn gezien de rest want ondanks sommige want " gewone en niet hemelbestormende gerechtjes" ben je toch wel tevreden dacht ik.
1 november , 2009 om 14:27 pm

Patrick

Hi Carla, leuke recensie van een restaurant waarvan ik niet ech fan ben zoals je misschien wel weet. Gek he meestal zijn we het wel eens, tijdens onze gezellige etentjes, over het restaurant waar we eten. Ik vrees dat we het over dit retaurant nooit eens zullen worden ;) Ik vind wel dat het thema niet echt in het menu terug komt.
3 november , 2009 om 17:40 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl