De Bokkedoorns in Overveen - februari 2008

Na Apicius gingen we deze middag De Bokkedoorns proberen. Puur op gevoel (zo lang was het tenslotte niet geleden dat ik er was) reed ik het parkeerterrein in de duinen op, keurig op tijd. Toen ik binnenstapte botste ik bijna tegen de tafelgenote aan, die iets uit haar jaszak ging halen. De tafelgenoot zal al prinsheerlijk aan de fijne ronde tafel in de hoek helemaal achterin, met een prachtig uitzicht op het meertje en op het terras.

De ontvangst was vriendelijk. De tafelgenoten hadden al een prettig biertje, ik besloot tot een witte wijn. IJswater erbij, brood, olie, boter, zout en peper en de kaarten. Met een toelichting, maar we kwamen voor het grote menu en daartoe besloten we ook. We wijzigden wel het hoofdgerecht in het hoofdgerecht van het lunchmenu. De ervaring hier leert dat dat over het algemeen een uitstekende keus is.

We begonnen met de amuses. Vier op een rij. Op een langwerpig bord. Van links naar rechts troffen we aan cilinders van karamel met chocolade, gevuld met avocado; gelei van pompoen met gekaramelliseerde pompoenpitten; macaron van wasabi met créme van pinda's; krokant filodeeg met diverse soorten cresse en créme van bergamot. Leuke amuses. Niet heel opzienbarend, maar mooi om te zien. Erna nog glaasjes met puntzakjes waarin we gefrituurde spierinkjes aantroffen. Onderin een mayonaise met nootmuskaat, maar dat konden we niet echt ontdekken. Wel de mayonaise, maar niet de nootmuskaat. Lekkere visjes trouwens en een fijn tempuraatje.

Erbij dronken we een Marsanne Domaine Cheze, 2005, Collines Rhodadiennes, die niet onaardig was en naar mijn smaak ook wel een tikje koeler mocht. (enkele weken na deze maaltijd dronk ik de rode Marsanne en die beviel me eigenlijk een stuk beter). Ik had gevraagd om de Pacherenc, maar omdat die niet voorradig was, kwamen we uit op de Marsanne.

Het menu ving aan met de kreeft. Pakketjes van komkommer met gepocheerde kreeft, spekkoek (een flinterdunne plak/marbre zo je wenst) van Lardo di Collonata en Pata Negra ham met erbij créme van kreeft en mozzarella in een kunstig mozaïek verweven. En niet te vergeten mooie stukken kreeft! Hier kan ik kort over zijn: geweldig lekker. Op de hoek van het bord een hoopje zwart gruis, wat zout bleek te zijn. Geestig!

Erna de griet. Gegrilde grietfilet met gemarineerde coquille Saint Jacques, hachee van Cevenne uitjes, saus van jeneverbessen. Precies dat allemaal troffen we op ons bord. Opmerkelijk was het vierkantje hachee. Een heel stevige gelei met een gigantisch volle smaak, knap! De overige ingrediënten waren allemaal lekker, alhoewel de griet wat mij betreft iets te gaar was. De coquille was hemels overigens. In de saus van jeneverbessen, die aan tafel werd geserveerd nog flink wat stukjes scheermes, erg lekker. Erbij - keurig op kleur - nog wat pasta.

Het derde gerecht was de Poulpo. Nu had ik dat in oktober al gegeten hier, maar het leuke was, en zo hoort het natuurlijk ook, was dat het gerecht in de huidige vorm van deze middag weer heel anders was. Deze keer was het gestoofde poulpo met gerookte paling, krokante langoustine en een créme van boerenkool. Boterzachte poulpo, mooie stukken, lag in een créme van boerenkool, die gelukkig niet te penetrant naar boerenkool smaakte. Eronder nog een enorm kunstige veeg boerenkool, die aan het bord plakte en die we natuurlijk ook lekker lieten plakken verder. Erbij mooie stukje niet overheersende gerookte paling en dan nog die heerlijke langoustine. Echt een topgerecht dit.

We schakelden over op een andere wijn. Een Rully, 1er Cru, les Choux, 2005, Girardin. Erg lekker en mooi op temperatuur.

We vervolgden met het hoofdgerecht. Poulet Noir. In een zoutkorst gebakken, dus we kregen het beest eerst te zien in de korst (leuk!) en daarna kregen we onze bordjes. Mooie stukken lekkere kip (ik blijf het trouwens raar vinden om in dit soort restaurant kip te eten, maar dat terzijde en bovendien had ik er helemaal zelf voor gekozen), prachtig mals en sappig, geflankeerd door een uiterst kunstig rondje courgette met een mooi groen bolletje en een schattig paars dingetje erop en een mooi blokje rode kool (of biet dat ben ik even kwijt) en een heerlijke saus van gevogelte créme, geparfumeerd met licht gerookte knoflook. De patron kwam aan tafel de truffel raspen, altijd van die leuke details wat mij betreft. Erna werd de saus erbij geschonken. Helaas smaakte de truffel weer eens naar niets, volgens mij is 2007/2008 een enorm slecht truffeljaar, want ik heb dit seizoen nog geen truffel met smaak mogen eten. Waarom het er dan toch nog bij gegeven wordt? Waarschijnlijk voor het idee. En daar kan ik me wel iets bij voorstellen eigenlijk. Wat niet wegneemt allemaal dat het gewoon weer erg lekker was.

Na een prettige pauze werd de rijk gevulde kaaswagen voorgereden en maakten we daaruit onze keus. Gewoon uitstekende kaas allemaal.

Het dessert lieten we begeleiden door een Maury 2006, Domaine des Schistes. Het bestond uit twee gedeelten overigens. Hangop van yoghurt met gemarineerde bloedsinaasappel, bros van witte chocolade en vanilleroomijs: lekker, en drie kleine dessertjes om zomaar te zeggen: cake van pistachenootjes, mousse van sereh met pure chocolade en chocoladesorbet. Behalve dat het een lust voor het oog was, was het ook allemaal heel gewoon lekker.

Bij de koffie allerlei heerlijkheden die helaas voor het grootste deel bleven staan.

Om uit te buiken namen we tenslotte nog een biertje en erg laat in de middag verlieten we dit prettige, gastvrije restaurant.

Om weer snel naar terug te keren.