Brasserie Kasteel Spangen, 2e bezoek

Kasteel Spangen. Weer met Ole. Eigenlijk was het zijn idee. Ik weet niet meer precies wat we nu in de stad moesten doen en ook gedaan hebben, maar toen ik vertelde dat ik wel een beetje trek had riep hij opgewekt dat we dan maar naar het Kasteel moesten. Dat leek me eigenlijk ook wel iets, het was al weer enige tijd geleden.

Parkeren is geen punt hier natuurlijk, een tafeltje ook niet helaas. Slechts 1 ander tafeltje was bezet en tijdens onze lunch kwam er nog een gezelschap van 6 personen, maar dat waren vriendjes van iemand die iets met Sparta te maken heeft.

Ole vond het leuk om aan hetzelfde tafeltje als de vorige keer te zitten en ach, waarom niet. Er was weinig veranderd in de ruimte, dus voor een indruk verwijs ik naar mijn vorige recensie of naar de website.

De prettige meneer in de bediening vroeg of we een aperitiefje wilden, wat het geval was. Voor Ole een Cola light, voor mij een glas Viognier (gelukkig wist ik nog dat hier veel open wijnen zijn, het werd me weer niet aangeboden helaas). De wijn was uitstekend. Erbij wat kaasstengels in een glas en als amuse kregen we een créme brulee van ganzenlever, die heel gewoon uitstekend was. IJswater is nog steeds geen punt hier, zo ook de broodjes, met de olijfolie, niet. Gewoon prima in orde.

We kozen maar eens heel simpel voor het aangeboden lunchmenu en het voorgerecht daarvan verscheen na een prettige pauze. Een salade. Met pastrami en asperges. En er zou hazelnootolie gebruikt zijn. Dat is me ontgaan. De hele salade vond ik nogal vlak van smaak eerlijk gezegd. Ole ook trouwens.

Het hoofdgerecht was lamsrack. Met couscous en groene bonen (tuinboontjes en erwtjes). Dit was prima in orde, hoewel Ole de couscous aan de flauwe kant vond helaas. De tuinboontjes waren keurig dubbelgedopt (dat doet niet iedereen als ze nog zo klein zijn tenslotte) en het vlees was heerlijk mals.

Het toetje was ijs van witte chocolademousse met frambozen en gehakte pistachenootjes. Gewoon wel lekker. Niet opzienbarend.

We sloten af met een espresso voor mij, waar wat bonbons bijkwamen. Ole concludeerde dat het allemaal wat minder geworden is hier, maar hij dacht dat dat wel zou komen door de bezetting. Er waren wel erg weinig mensen deze keer. Of hij het een keertje 's avonds wilde proberen, wist hij nog niet. En ik eigenlijk ook niet. Wel jammer, want de Brasserie had en heeft zeker veel mogelijkheden. Het terras is inmiddels geheel klaar en wordt op mooie dagen ook gebruikt.