DSC09382
DSC09382

Palazzo in Amsterdam

Op 25 februari 2007 in Amsterdam.

Palazzo op woensdag 7 februari 2007.

Erg benieuwd was ik. Om heel veel redenen. Uiteraard was ik zeer benieuwd naar de kwaliteit van het eten. Ron Blaauw is tenslotte niet zomaar een kok en je naam verbinden aan dit soort groots opgezette toestanden vind ik persoonlijk nogal wat. Ook was ik erg benieuwd naar de spiegeltent. Een mobiel danspaleis van rond 1900 zie je tenslotte niet elke dag. De optredens tussen de maaltijd door, ook daar was ik zeer benieuwd naar. Zowel naar de kwaliteit ervan als naar hoe ze dat nu zouden aanpakken in een toch overvolle tent. En mijn vreugde kon niet op toen ik de week voorafgaand aan 7 februari begreep dat behalve Liesbeth List ook Ramses Shaffy zou optreden juist op de avond dat wij er zouden zijn.

Vol verwachting betraden we dus, aldus de website, de gerestaureerde schatkamer van het verlangen; Spiegeltent Salon Victoria. Prachtig! Rood pluche, houten vloeren, champagne, spannend dichte gordijnen, kortom heerlijk!

Na een heerlijk glaasje schuimwijn (Limoux) gingen langzaam de gordijnen open en werd ons een blik gegund in de eetzaal, waar overigens de eregast van deze avond al had plaatsgenomen. Mister P.P (spreek uit als piepie), de opperstalmeester om zomaar te zeggen van deze avond, hij is ook te aanschouwen op n van de video's die op de site te vinden zijn, die erg lange, erg dunne meneer in korte broek, begeleidde ons naar onze tafel (een prettige zespersoonstafel). Een prima tafel kan ik wel zeggen. Zo zaten we, daar kwamen we pas achter nadat men echt begonnen was, pal aan het ronde toneeltje en ik zat bijna rug aan rug met Ramses Shaffy. Dat betekende wel dat ik op het eind van de avond wat in de verdrukking kwam met alle journalisten, maar ok, dat is dan maar zo. Mr. P.P. was trouwens, vond ik, extreem grappig, ik heb me werkelijk tranen gelachen om hem.

Nu even over het eten, dit is tenslotte een restaurantrecensie.

Er is een vastgesteld zesgangenmenu, wat geweldig efficiënt wordt rondgedeeld. Stel je eens voor dat er ruim 300 mensen vrijwel gelijktijdig hun gerechten krijgen en dat alles in een prachtige roodpluche omgeving met overal prachtige kandelaars met kaarslicht. Cloches op de borden, glinsterende wijn- en waterglazen, telkens aangevulde speciale Palazzoflessen met plat en bruisend water, keurig op tijd ingeschonken wijn, ik viel stil van bewondering. En het personeel had ook nog tijd voor een praatje en een kwinkslag, werkelijk ongelofelijk!.

Wat betreft de wijn kan men (ik spreek over men omdat het toch vaak bedrijven zijn die hier tafels kopen, met zijn tweetjes is een avond als dit wellicht ook minder prettig kan ik me zo voorstellen, alhoewel de maaltijd en de optredens absoluut geweldig zijn) kiezen uit drie arrangementen: een Italiaans arrangement, een Frans arrangement en een Huiswijnarrangement. Onze gastheer had gekozen voor het Franse arrangement, warmee ik erg blij was, want ik kreeg een aantal van mijn favorieten wijnen. Om te beginnen namelijk een Blanquette de Limoux, Toques et Clochers, die altijd heel gewoon erg lekker is. Heerlijk zachte bubbels. Erbij de amuse. Garnaaltjes a la Blaauw, geserveerd in de klassieke snackbar puntzak met het Brigitte Bardot-ruitje. Heerlijk krokante Stellendamse garnaaltjes in een kruidig jasje met een licht Aziatische toets. Die Aziatische toets, zo leert het programmaboekje me waar ook het menu uitgebreid besproken wordt, ontstaat door de garnaaltjes even door de bloem te halen, dan te frituren en daarna te husselen met een sojamix en wat bosuitjes. In ieder geval erg lekker.

Allerlei activiteiten barsten los, een beetje sketchachtig. Erg grappig allemaal en omdat we zo prima zaten dus ook uitstekend te zien

Water werd bijgeschonken en de tweede wijn, een Le Sauvignon de la Croix Belle 2005, werd ingeschonken. Een soepel wijntje.

Erbij het voorgerecht. Knapperige pizzabodem van korstdeeg met gemarineerde zalm. Die zalm ligt dan op een ondergrondje van zoetzure komkommer waarop weer wat pittige mosterd, wat dille créme en wat wasabi-eitjes liggen. En om het af te maken wat bloemetjes, een orchideetje en wat viooltjes. Een plaatje om te zien en ook best lekker. Ik ben niet dolenthousiast over dit gerecht omdat het eigenlijk wat gewoontjes is natuurlijk.

Na weer een wervelend optreden (onderaan zal ik een overzichtje geven) werd de volgende wijn ingeschonken, een Viognier Toques et Clochers Terroir Ocanique 2002. Een wijn die ik heel gewoon erg lekker vind. Erbij het eerste tussengerecht. Een glaasje met tomatenvelout. Niet zomaar een glaasje natuurlijk. Een whiskyglas met een roomzachte tomatenvelout, waarin ik duidelijk basilicum en sjalot proefde - onder een topping van prachtig vol Parmezaanschuim met erop inktvisjes (Chiperones) en kruidencroutons. Een plaatje om te zien.. En om te proeven. En prachtig op temperatuur, aan de warme kant zelfs. Een heerlijk gerecht.

Na een wat mij betreft zeer ontroerend optreden van Liesbeth List en Ramses Shaffy werd de Viognier gelukkig doorgeschonken om het tweede tussengerecht te begeleiden. Kabeljauw met een kruidige persillade. Wat troffen we aan. Een prachtig stukje kabeljauw, afgedekt met een krokant laagje peterselie wat vermengd wat met boter, bloem en panko, waardoor een nu eens lekker laagje ontstond. Aan de linker en de rechterkant van de kabeljauw een rechthoek van gefrituurde polenta, wat ik ook al lekker vond. Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van polenta namelijk. Boven de vis een streepje paprika met piment d'Espelette-créme en onder de vis een streepje kruidenpuree (groen). Werkelijk een plaatje dus. En erg lekker. En bloedheet. Ontzettend knap hoe ze dat doen.

We schakelden over naar de rode wijn. Een Monze 2, Corbieres 2003. Ter begeleiding van een tournedos van gebraden ossenhaas (dat is tournedos volgens mij altijd, maar het staat nu eenmaal zo in mijn programmaboekje). Ook al zo geweldig op temperatuur. En zo geweldig van cuisson, het is me een absoluut raadsel hoe de koks (het zijn er ook nog eens maar slechts 5) dit voor elkaar krijgen. Maar goed, de tournedos: perfect dus. Erop een duxelles van paddenstoelen. Erg lekker. Ernaast een perfecte groene-kruiden-risotto en ernaast een bitterbal, waarin de rode wijnsaus is verstopt. Die bitterbal is natuurlijk ontzettend leuk bedacht. De saus was trouwens erg lekker! Kortom: wederom was ik erg tevreden.

Voordat we verder gingen met het dessert trad Liesbeth List op als Edith Piaf, ook al weer geweldig om te zien, en te horen.

De dessertwijn, een Baillaury, Banyuls, ook al een favorietje van me, werd ingeschonken. Erbij het dessert. Een dessert in drieën, ook alweer zo ongelofelijk efficiënt uitgeserveerd. Een warme ! chocoladefudgecake met passievruchtencoulis, een créme brulee van bitterkoekjes en gekonfijte ananas met Pina Colada-room. Ik kan hier erg kort over zijn: absoluut geweldig lekker!

We sloten deze zeer bijzondere avond af met koffie met friandises, kochten nog een foto van onszelf, want er liep ook een fotograaf rond, die je lekker ouderwets fotografeerde bij binnenkomst, aan tafel en dergelijke, dus dat vonden we wel geestig.

Ik kan Palazzo absoluut aanraden. De optredens zijn geweldig, ik heb eerlijk gezegd nog nooi
t zo weinig foutjes meegemaakt, de maaltijd is zeer de moeite waard en de hele ambiance is heel gewoon erg bijzonder om eens te zien.

Hieronder nog een lijstje van artiesten (buiten Liesbeth List en Ramses Shaffy, wat ik toch wel ontzettend bijzonder vond om mee te maken).

Mister P.P., Komediant Tim Tyler uit Australië;

Bellissimo, Acrobatiek uit de Oekraïne;

Eric Nondsen, Komische kelner uit Frankrijk;

Caroline Hammer, Hula Hoop uit Duitsland;

Yoolio, Jongleur uit Duitsland;

Hong Chen, Antipode uit China; (jongleren met de voeten)

Maxim Popazov, Equilibrist uit Rusland; (evenwichtskunstenaar)

Duo Corazon, Dans uit de Oekraïne;

Duo Venediktov, luchtacrobatiek uit Rusland;

Johnny Filion, Komedie uit Canada (tranen om gelachen!)

Rosaria Terrazzano, Komedie uit Italië.

En uiteraard het Palazzo Orkest. Uit Polen.

10 gedachtes over "Palazzo in Amsterdam"

Meisje

Gehucht? Laat ze het maar niet horen, Sluis heeft wel stadsrechten! Mooie reclame voor onze streek en gemeente!
16 maart , 2006 om 17:21 pm

Carla

Voor de goede orde Petra: ik woon zelf in een nog veel kleiner dorp en gehucht is in mijn taalgebruik niet denigrerend bedoeld. Jammer dat je niet ingaat op de inhoud van de recensie.
16 maart , 2006 om 20:53 pm

Ed

Mooi geschreven artikel Carla ! Zulke omschrijvingen doen bij mij een aanval op mijn smaakpapillen bewerkstelligen en ik zou dan het liefst linea recta richting Sluis willen rijden -) Jullie dronken bij de proevereitjes van ganzenlever, een 1999 Riesling Clos Hauserer van Zind-Humbrecht. Perfecte wijn, niets op aan te merken, Zind-Humbrecht behoort nu eenmaal tot de absolute top in de Elzas. En met de Clos Hauserer, het beste stukje grond van de Grand Cru Hengst is ook niets mis mee. Maar jullie vonden dat de combinatie van deze wijn met de diverse bereidingen van ganzenlever het uitstekend deed. Zou natuurlijk kunnen, maar ik zou bij deze gerechten eerder denken aan een Pinot Gris of een Gewurztraminer Grand cru en/of Vendanges Tardives. Kort gezegd, ik zou eerder voor een iets zoetere wijn gekozen hebben zoals bovenstaand i.p.v. deze riesling die toch wat meer zuren heeft, zoals citrus en ook enigszins mineralig is. Of heb ik dit mis ? Ed
18 maart , 2006 om 18:31 pm

Cuno

Hoewel de keuze van Gewxfcrtztraminer hier natuurlijk erg voor de hand ligt, volg ik Ed hier ook in. Zoveel zoetjes in de gerechten, daar moet iets meer geweld tegenaan. Maar wat is die Gosset toch een mooie keuze zeg. Een heerlijk rijk gestructureerde en betaalbare champagne. Vooral met zoveel verschillende bereidingen doet ie het altijd goed. Leuk verslag overigens! Watertandentrekkend... Cuno
20 maart , 2006 om 11:09 am

Dick

Wow, Carla. Ik had graag van alles een hapje meegeproefd! Het menu klinkt helemaal gebalanceerd n - heel belangrijk wat mij betreft - gemaakt met een inspirerende humor. De (ondragelijke?) lichtheid van het bestaan. Wat mij betreft daarom prima om er een hoge Riesling tegenaan te zetten. Als ik had gemogen had ik hem zelf meegenomen: een laat-geoogste Oostenrijkse Riesling van Domxe4ne Wachau uit het verregende jaar 2002 (de zg. Exzeptional). De volstrekte balans tussen zoete wolligheid (zonder ooit te gaan plakken) en het bijna ziltig minerale zuur zijn perfect. Dat vind ik ook liggen op het kunstniveau waarop Sergio Herman zich begeeft: mensen de mond en neus openen voor nieuwe, onverwachte sensaties.
4 mei , 2006 om 16:43 pm

Brenda

Op Rubriek had ik je uitgebreide recensie al gelezen, ook hier even mijn reaktie: Wat leuk Carla, om hierover nu eens een recensie te lezen ! Veel gelezen en gehoord over Palazzo i.s.m. Ron Blaauw, maar nooit zo'n uitgebreide recensie. Je bent over het geheel erg enthousiast, eten, drinken en het entertainment. Inderdaad knap om zoveel gasten nagenoeg gelijktijdig te bedienen en ook nog zo'n goede kwaliteit te leveren, zoals je ook o.a. beschrijft qua temperatuur. Had je ook niet graag even "achter de schermen" willen kijken ? Groet van Brenda
26 februari , 2007 om 23:19 pm

Yvonne

Wasabi-eitjes??? Zijn dat de eitjes van de Wasabivis, die geweldge, prachtige, overheerlijke Japanse vis die een groene kleur krijgt doordat hij gevoederd wordt met groene wasabimosterd? Heb je hem wel eens zien rondzwemmen in zijn rood pluchen Zenvijvertje? Wxc3t een feest! Een plxc3xc3tje om te zien! En ook nog 'heel gewoon' heerlijk, prachtig, geweldig lekker!
19 maart , 2007 om 20:27 pm

Henk

Ik denk dat Sergio niet zit te wachten op zulke arrogante veeleisende mensen. Een dergelijke topkok hoopt op klanten die ongedwongen genieten van al hetgeen hij voorschotelt. Jammer, dat enorm verwende gedrag!!
28 mei , 2007 om 12:46 pm

Bart

Is dit een recensie van Oud Sluis of vind je het vooral heerlijk om over jezelf te praten? "Echtgenoot had een week of drie nog gedineerd hier" "dat is niet goed voor mijn humeur" "en Pacherenc wat ik dan weer jammer vind, maar goed". Wat zijn dat voor een teksten? Je lijkt me werkelijk afschuwelijk!
20 oktober , 2009 om 22:35 pm

Ron Gastrobar in Amsterdam | restaurantrecensiesvancarla

[…] reden we gevierenlijk naar Amsterdam. Ons doel was Ron Gastrobar. Raar maar waar: ik heb – op Palazzo na dan – nog nooit gegeten bij Ron Blaauw. Hoe dat komt weet ik niet precies, ik heb soms wat […]
30 oktober , 2013 om 08:59 am

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl