Huson in Rotterdam

Op deze stralende vrijdag, die erg mistig begon overigens, reden Maurits en ik al heel vroeg richting Rotterdam. Een beetje spannend was het, want het was op de kop af n jaar geleden dat hij is begonnen met de immunotherapie, wat elke maand nog 2 prikken betekent. De laatste twee keren had hij uiterst akelige allergische reacties, waar ook de huisarts niet echt raad mee wist, dus de specialist moet uitkomst brengen.

De prikken vielen mee dus we konden de stad in. Uiteraard richting Maurits Zijn Spelletjes Tempel: Mediamarkt. En ja hoor, wederom absoluut een spel wat hij moest hebben. Gelukkig was er nog wat verjaardagsgeld over, wat hieraan kon worden uitgegeven. Ik tikte en passant nog enkele DVD's die ik absoluut moest hebben op de kop en dus vonden we dat we wel wat koffie verdiend hadden. Bij Bazar natuurlijk, want dat is een favorietje van Maurits. Kunnen we hier ook niet lunchen? Nee, ik heb iets anders gereserveerd.

Parkeren ging gemakkelijk aan het Vasteland (vroeger jren gewerkt) en Maurits moest erg lachen om mijn parkeerverhalen van destijds (de drukkerij keek uit op de parkeerplekken en als er controle aankwam pakten ze de telefoon om me te waarschuwen, ideaal). Ik overwoog om nog even Imko de hand te gaan schudden bij Schmidt, maar Maurits had erg veel trek en dus haast.

We wandelden naar Huson, waar we uiterst voorkomend en vriendelijk ontvangen werden. Aubergine plafond, aubergine hoge wandbanken, aubergine-lederenstoeltjes, houten/chromen tafels, donkergrijs linoleum, grote rvs bar in het midden en in de toiletten knalrode vloeren en een geestig wasbakje, om het maar direct qua inrichting samen te vatten. En de keuken is zichtbaar, want die gaat naadloos over in de bar.

Zeer voorkomend en vriendelijk personeel, niet te beroerd voor leuke praatjes ook en ook zeer kundig wat betreft de wijnen en de gerechten, erg leuk.

Er waren al flink wat tafels bezet, voor een deel met lunchend zakenpubliek, maar ik ontwaarde ook wat ouderen en ook wat winkelend publiek, dus eigenlijk gewoon een wel gemêleerd gezelschap. Maurits viel wel een beetje op, maar daaraan is hij inmiddels wel gewend.

Maurits begon met een bitter lemon, wat hij keurig in een hoog wijnglas kreeg ingeschonken, mt een schijfje limoen en een lepeltje om te roeren. Ik nam een glaasje witte wijn en men schonk me een Ctes de Duras in, een nogal simpel wijntje (3.35, een normale prijs wat mij betreft). Hier hetzelfde probleem als bij Kasteel Spangen: een behoorlijk leuke wijnkaart met heel veel open wijnen. Waarom bieden ze je die toch niet aan ?? Bij de maaltijd schakelde ik over op Viognier, Claystation Lodi-California, USA 2004 (7.30). Nogal prijzig natuurlijk, maar ik was bijzonder benieuwd wat zo'n prijzig glaasje in de mond zou opleveren. Nou, daar kan ik kort over zijn: genoeg. Echt een uitstekende wijn, die ook bij de kaas overeind bleef.

Plat water uit Italië voor 4.15, wat ik dan weer irritant vind, maar wat wel lekker was. En voor ons allebei een kaaskoekje met wat mooie ham erop.

Een uitleg over het lunchmenu kregen we en we werden gewezen op De keuze van de chef (3 gangen voor 29.95, elke gang meer 7.50). Maar wij gingen lekker la carte, want Maurits wilde vlees en ik wilde vis.

De voorgerechten kwamen. Voor Maurits de yakitorispiesjes en voor mij gefrituurde rogvleugel, oester, tomaat en avocado. Over de spiesjes kan ik kort zijn: die waren in anderhalve minuut verdwenen en vielen dus prima in de smaak. Vier leuke spiesjes met een wat zoetige marinade, ernaast wat szechuan peper en wat kroepoek. Mijn gerecht was allereerst erg leuk om te zien. In zo'n ouderwets Martini met olijfglas onderin een schuim van tomaat, waarin ik maar liefst 3 oesters ontdekte, daarop een créme van avocado, niet zo eng muf, maar mooi op smaak, en daarin drie stengels. Die stengels waren de rogvleugelstukjes, gefrituurd in broodkruim. Nu ben ik niet heel kapot van gefrituurde witvis, maar dit was subliem. Heerlijk licht, erg smaakvol en mooi combinerend met de avocadocreme. Kortom, ik was zr tevreden.

Na een niet te lange pauze kwamen de hoofdgerechten. Voor Maurits gebakken runderlende met een taartje van ratatouille, mosterdjus en huisgemaakte frieten. Voor mij gebakken heilbot op ravioli met tomaat en aardpeer, erbij schuim van vanille. Wederom waren we allebei erg tevreden. We hebben nog even gegiebeld over het Laguiolemes van Maurits: ik ben daar nl. erg onhandig mee op de een of andere manier, het draait in mijn hand. Daar heeft hij geen problemen mee gelukkig. Het vlees was botermals, al keurig getrancheerd, de mosterdjus vond hij erg lekker en ook het torentje groentjes kon hem zeer bekoren. De frieten ook, dus tevredenheid alom.

Mijn heilbot was perfect. Niet zo'n eng dun stukje, maar een mooie moot. De ravioli waren ook al uitstekend en de vulling was heerlijk. Het vanilleschuim was maar heel lichtjes vanille-erig en eigenlijk vooral hartig, wat ik erg op prijs stelde.

Als dessert koos Maurits voor de mangosalade met amandelsabayon en vanille-ijs en kreeg dat in eenzelfde glas als waarin ik mijn voorgerecht had gekregen en hij was heel gewoon tevreden. Weer erg lekker.

Ik had gekozen voor de buitenlandse kaasjes en kreeg een stukje Comt, een hele zachte geit uit de Loire, een Camembert gedrenkt in Calvados (nee, niet zo'n rommelkorstje gelukkig, want dat weten we zo langzamerhand wel), een Epoisses en een fijn stukje Roquefort. Erbij twee sneetjes vijgennotenbrood, die ik ook al lekker vond, omdat het nl. geen brood was, maar geperste vijgen met ertussen wat prettige paranoten. Het wordt vervelend wellicht, maar ik was wederom zeer tevreden.

Ik sloot af met een espresso. Van Palombini hier gelukkig, dus in orde en dat leverde weer een leuk gesprekje met de bediening op. Erbij madeleines, die nog warm waren.

De rekening bedroeg iets in de 90 euro, ik meen 97 nog wat, en erg tevreden reden voor de tweede keer deze dag richting EMC, alwaar de uitslag vooralsnog goed was. Dus een dag met een stipje!

En Huson is absoluut een aanrader wat mij betreft.