Op vrijdagavond reed ik weer eens richting Amsterdam voor een ontmoeting met vrienden. We zouden deze keer gaan dineren bij Le Hollandais. Bij hen beiden al bekend, bij mij nog niet. We zouden even indrinken bij een caf in de buurt wat gemakkelijk te vinden was en zo rondom 19.00 wandelden we richting Le Hollandais. De ontvangst was allervriendelijkst. Jassen werden aangenomen, we wierpen even een blik in de keuken, die een etage lager - in hetxc2 souterrain dus - gevestigd is. Daar viel mijn blik op een chefs table, voor 8 personen. Wij moesten echter een trapje op, waarmee we in de eetzaal kwamen. Flink wat tafeltjes, rechthoekig, veelal tweetjes. Een prettige inrichting vond ik. Lambrisering, tafellinnen en wit plastic kuipstoeltjes, die in de loop van de avond wat minder prettig gingen zitten, maar wel leuk ruimte scheppen in het interieur. Wat kunst aan de muur en gelukkig genoeg licht.
We begonnen maar weer eens met een glaasje champagne. Hier niet open, wel een champenoise geloof ik, maar wij namen gewoon een half flesje
Bollinger, die prima was. Erbij boerenbrood met prettig gezouten boter. Een karaf water, die gedurende de avond telkens ververst werd erbij en we konden de kaart gaan bekijken.
Een kleine, maar erg prettige kaart. Men kookt hier volgens eigen zeggen de Franse Bourgoiskeuken waarin ambachtelijke producten worden verwerkt door het kleine team. Specialiteiten zijn charcuterie, orgaanvlees en huisgemaakte worsten van scharrelvarkens. Verse vis uit de wildvangst en biologisch groenten. Er is ook een menu, drie gangen voor 32 euro. Het menu werd ons uitgelegd en dat klonk verder uitstekend. We besloten echter tot a la carte, waarbij twee van ons wel het hoofdgerecht van het menu namen.
De wijnkaart is klein maar fijn. Geheel Frans, maar dat vind ik geen enkel punt persoonlijk. Veelal onbekende huizen, maar ik had al her en der gelezen dat gasten vaak verrast worden door de keuze. Ik spotte een
Saint Romain, zoals wellicht bekend een favoriet van me en ook de tafelgenoten waren het eens met de keus. Huis en jaar zijn me inmiddels nagezonden, het betrof het Domaine Henri et Gilles Buisson, geimporteerd door Vojacek in Maastricht. Een erg mooie wijn weer, die met gemak de verschillende gerechten aankon.
Onze voorgerechten kwamen. Voor de heer van het gezelschap
salade van linzen uit le Puy met huisgemaakte lamsworst en hij was zeer tevreden. Zo tevreden dat hij helemaal vergeten is me een hapje te laten proeven, wat hij wel beloofd had. Ik zag in ieder geval een flink bord met mooie linzen en mooie plakjes worst. Verbazingwekkend snel was alles verdwenen ;-).
Wij - de dames - waren zeer eensgezind deze avond. Wij hadden gekozen voor de
steak tartare van verse kabeljauw (normaliter is dat hier makreel, maar deze avond dus niet) met een Noordzeekrabmayonaise. Erg lekker ! Vier quenelles flink op smaak zijnde kabeljauwtartaar met een zeer uitgesproken mayonaise van krab eroverheen. Erbij blokjes gezouten komkommer, ook al erg lekker en flink wat gemengde sla, die wat mij betreft weinig toevoegde.
Na enige tijd kwamen de hoofdgerechten. Wederom was de heer afwijkend, hij had gekozen voor
de gebraiseerde kalfszwezerik met aardappelmousseline en topinamboers met peterselie en hij was wederom erg tevreden. Prachtige stukken zwezerik op een bedje van de boterzachte aardappelmousseline vond hij, met erbij de stukjes aardpeer, gemengd met peterselie. Een prima gerecht.
Wij waren erg nieuwsgierig naar ons
zachtgegaarde varkensvlees op rode kool en werden niet teleurgesteld. Hoe lekker kan varkensvlees toch zijn. Een flink stuk botermals schoudervlees vonden wij op van die heerlijke ouderwetse omarodekool. Het geheim is toch echt heel gewoon de azijn natuurlijk. Erbij nog wat puree in een krokantje, heerlijk luchtig en we waren tevreden. Het enige puntje van kritiek wat ik zou kunnen hebben is dat er een flink pepertje door de rode kool zat, dat af en toe in het verkeerde keelgat schoot, maar daar bood water en wijn weer een prima oplossing voor.
Tot slot voor de dames uiteraard
kaas. Geen trolley hier, maar een plankje waarbij je aan tafel de diverse soorten krijgt toegelicht. Nu zijn me de precieze soorten ontschoten, maar ik herinner me een geit of twee, een roodschimmel en een blauwe en ik was heel gewoon tevreden. Ook hier ging de Saint Romain uitstekend bij. Wat een wijn is dat toch !
De heer is een zoetje, dus hij ging voor een dessert:
de nougat glac en hij was wederom dik tevreden.
We sloten af met de nodige espressootjes, waarbij de andere dame nog wat cognac kapot sloeg en verlieten als een der laatsten dit geweldig gastvrije restaurant, waar met mooie producten mooie maaltijden gemaakt worden. Om naar terug te keren.
