DSC09382
DSC09382

Le Meurin in Bethune

Op 18 februari 2006 in Frankrijk, twee sterren.

Bethune, op zaterdag 20 september 2003.

De Foires aux Vins waren er weer en ik zag, bij de aankondiging ervan, helemaal geen mogelijkheid om daar op een zaterdag heen te tuffen. Zondagsopeningen ontwaardde ik ook al niet op de diverse internetsites en daar kreeg ik lichtelijk de pest over in. Tot bleek dat er een scoutingopkomst van Ole zou uitvallen en opeens konden we dus wel ! Tel daarbij op dat ik sinds de zomervakantie niet meer fatsoenlijk uit eten ben geweest (alhoewel dat bij nader inzien wel weer meevalt), dat C. dat heel goed beseft en dus zo lief was voor te stellen om als we dan toch naar La France zouden rijden, een leuk lunchje wel weer eens tijd zou worden..De optelsom is snel gemaakt.
Ik ging zoeken en kwam vrij natuurlijk uit op Le Meurin in Bethune. Waarom ? Omdat het maar op 40 km van Lille (alwaar wij de Auchans en de Carrefour wilden bezoeken voor de wijnen) ligt en omdat het een ** restaurant is, maar het belangrijkst, omdat ze er een heuse snoepkar hebben. De kinderen gingen natuurlijk mee en ook voor hen moet de maaltijd prettig zijn en zo'n snoepkar, zo bedacht ik me, zou natuurlijk geweldig leuk zijn. Ik kan me mijn eerste kar-ervaring (jaja, wagen, trolley etc etc., ik zeg kar) nog goed herinneren. Bij Hiely, in Avignon, toen nog **, nu nog maar eentje, maar met nog steeds de leuke menu-opties, dus ook daar wil ik snel weer heen. Ik wist niet wat ik zag (nog geen 25 jaar oud en na de gevulde pied et paquets (pootjes en maagwandjes) kwam de kaaswagen van drie etages, waar ik al flauw van achterover viel, maar daarna kwam de dessertwagen.....mensenkinderen zeg, ik kan daar nog van dromen ! En het ergste is, ik durfde nauwelijks iets te bestellen. Een lullige baba au rhum had ik, meer durfde ik niet, stom stom stom !
Maar deze recensie gaat over Le Meurin in Bethune, ik dwaal weer af.

Goed. Vroeg op deze zaterdagochtend namen wij de pont en scheurden naar La France, waar we om 10.15 de Auchan bij Roncq in dromden. We waren de enige niet..De kinderen wilden gamecube en -boy spellen bekijken, dat mag tegenwoordig allemaal. We spreken af waar we zijn en zij gaan hun eigen gang. Ideaal. Wij orienteerden ons via een rondje langs de hoog opgestapelde pallets met dozen en kisten wijn. Champagne hoefden we niet, zo oordeelde C., ten eerste drink jij dat nooit, was het argument (?) en ten tweede hebben we genoeg. Okee, dan niet. Mooie rode wijnen lagen er, maar die mocht C. uitzoeken, ik wilde alleen wat Madiran en wat St. Emilion, de rest moest hij maar verzinnen, ik ging voor de witte wijnen. Die er ook gekomen zijn.
Vrij rap waren we klaar en we reden via een nogal grote omweg naar Bethune. Ik ontbeerdde de Michelingids nogal, die heb ik uitgeleend aan een vriend die binnenkort wat dagen Frankrijk onveilig zal maken, en de navigatiemevrouw werd nogal zenuwachtig. Moet zij weten. Die omweg maakten we om de Carrefour, die we 's middags wilden bezoeken alvast te spotten.
Keurig op tijd reden we Bethune in. Een nogal onaantrekkelijk, typisch Noordfrans dorp, waar ik me zo voorstel dat iedereen nog voetentoiletten heeft.

Le Meurin is keurig aangegeven en we reden het pleintje op waaraan het ook van buiten zeer aantrekkelijke restaurant is gelegen. Maurits was wagenziek geworden en moest even bijkomen, maar daarna wandelden we het restaurant in. Een keurige ontvangst en we werden via de twee in Epoq-stijl ingerichte eetzaaltjes, via de serre naar het kleine terras gebracht, waar we het aperitief zouden gebruiken. Voor de knapen vers sap van bloedsinaasappels met erin ijsblokjes gevuld met vruchtvlees, voor C. een Ricard en voor mij een witte wijn (een Sauvignon, erg prettig). Erbij wat knabbels, een warm rondje van zacht broodachtig deeg gevuld met iets van lever, een ook warm soesje gevuld met een mooie kaas uit de streek en een tompoesje met kruiden, gevuld met een vederlicht vismousje. Lekker, lekker ! Veel kruiden op het terras. De geuren gingen uiterst prettig in onze neuzen zitten en zo bleek later, de keuken maakt ook uitbundig gebruik van wat er op het terras groeit en bloeit.

De kaart kwam. Links de a la carte-gerechten, rechts de menu's. Het driegangenmenu wordt niet in de weekenden geserveerd, het zevengangenmenu (menu Prestige) vonden we ietsjes te op dit moment, maar dat ga ik zeker nog eens proeven hier, het vijfgangenmenu bevatte teveel gerechtjes die de knapen niet lekker zouden vinden, dus we besloten tot het menu Curiosite.
De amuses kwamen, prachtig geserveerd overigens. Een creme de choux de fleurs en crevettes grises, een terrine de ris de veau a la vinaigree de petits legumes, een mousse d'avocats coulis de mangue et jambon Serrano. Achtereenvolgens dus een prachtige creme van bloemkool met grijze garnaaltjes, een hele mooie structuur en een nog betere smaak had dit leuke hapje, de terrine van kalfszwerik (een prachtig vierkantje !) met erop de gemarineerde, lichtzurige groenten was absoluut bijzonder mooi, de mousse van avocado op de coulis van mango met het rolletje Serranoham kon ons ook zeer bekoren en tot slot vonden we voor ons bordje nog een glaasje gevuld met het sap van rode meloen met een kruidje erin en erop een mousse van komkommer. Mijn voorkeur voor komkommer is inmiddels bekend, dus ik heb zeer genoten van deze leuke smaakcombinatie.

De wijnkaart, erg attent hier, die ligt bij elke tafel gewoon klaar, is groots. Zeer uitgebreid, wel nogal aan de prijs, maar zeer breed van opzet. Wij wilden slechts een fles wijn, er moest nog ingekocht worden en er moest nog flink gereden worden. We kozen uiteindelijk voor een Saint Romain, 2000, Michel Bras. Ik overlegde even met de sommelier, maar hij gaf me groot gelijk in deze keuze, omdat juist deze wijn, die zoals hij vertelde, toch niet al te vaak gekozen wordt, heel goed ons hoofdgerecht zou kunnen hebben. De wijn was werkelijk uitstekend, mooi vol en lekker aards ! Flesje water voor de jongetjes, ook al Evian hier en iedereen was tevreden.
We werden naar binnen genood, een tafel in de serre. Alles mooi gedekt met Limogesporselein, wat mijn voorkeur heeft, mooi zilver, kortom prima. Een mooi gedecoreerde serre overigens, met leuke details in de gordijnen, in de lampen, in de planten en dergelijke. Maar het voert te ver om teveel uit te wijden nu. Wel, en dat is wel leuk om te vertellen, allemaal beeldjes en beelden van poezen. De obligate, maar ook bijzonder aansprekende, heel moderne poezen. Ook de kinderen vonden ze erg leuk, we moeten direct poezenbeelden gaan verzamelen vinden ze (doen we niet overigens).
De broodjes kwamen, drie soorten hier, die allemaal goed in de smaak vielen. Vele broodjes zijn er weggegeten door de drie mannen. Op tafel twee schattige botervlootjes, met lekkere gezouten boter, aldus Ole. Ik had geen brood deze middag, geen trek in.
De voorgerechten kwamen. LE FILET DE SAINT PIERRE en tartare, marinade de salicorns aux huiles parfumees. Een tartaartje van zonnevis op een marinade van zeekraal met gemarineerde olieen. Een mooie hoeveelheid grofgehakte zonnevis hier, met een zuurtje en een bittertje erdoor, op een bedje van flink wat zeekraal, met erbij nog allerlei kruidjes uit de tuin. Erg mooi van smaak. Veel smaken proefde ik, bijzonder leuk. Op een mooi glazen bord met ingebrande bolletjes in oudroze en groen. Het zag er mooi uit en waren smaakjes die ik nog niet kende en zeker niet in deze combinatie had gegeten, prettig !
Het kon ook de jongetjes bekoren, alhoewel die de diverse kruidjes niet opaten, dat was ze iets teveel van het goede.

De hoofdgerechten, LE LAPEREAU FERMIER, son rable roti, les cuisses en raviole et salade de haricots verts effiles, rattes du Touquet poelees. Scharrelkonijn dus. Twee stukken konijn, omwonden met een vrij vette ham (deed me denken aan zuurkoolspek, maar dan minder hartig), waartussen gekonfijte knoflooktenen, bedekt met flinters truffel, erbij licht zurige groene groenten, op een jus met een mooie diepe smaak. En een taartje van prachtig licht deeg, gevuld met zeer mager konijnenvlees, wat me in de verte deed denken aan rillette, maar dan zonder d
e varkenstoevoeging. Rondom lagen wat gekonfijte knoflookteentjes en wat gekonfijte sjalotten.
Een mooi gerecht. Vele smaken, die wonderwel combineerden en heel simpel tot een algeheel gevoel van tevredenheid leidde.

Het jonge, maar goed opgeleide personeel deed ons de suggestie om als extra gang kaas toe te voegen. Gezien de omvang van de gerechten vonden we dat geen goed idee, maar we konden zonder problemen ons dessert wisselen voor de kaas. De kinderen namen wel het dessert, wat hier LE PAMPLEMOUSSE ROSE en fine gelee au sirop d?oranges parfume au gingembre was. Een rode grapefruit dus, in een fijne gelei van geparfumeerde sinaasappeltjessiroop met gember. Op een meringue van citroen en dat alles lag dan weer in een mooie mousse van citrusvruchten. Erop een doorschijnend, vlijmscherp suikerwerkje, ook al weer zo mooi om te zien. En ze vonden het heerlijk. Het was zoetig en zurig tegelijk en kon ze zeer bekoren.
De kaaswagen, dezelfde als bij Vermeer, was opzienbarend.
Bovenin tenminste 12 soorten uit de streek. Allemaal onbekende kazen voor mij, ik heb ze me uitgebreid laten toelichten, onderin kazen uit de andere delen van Frankrijk, ook zo rond de 12 a 15 soorten. Een luilekkerlandje dus gewoon.
Zes stukken koos ik. Een St. Philippe, hun specialiteit en een kaasje uit de streek. Een grappig kaasje. Qua structuur een kruising tussen een Brie en een Chaource, maar vele malen pittiger smaak. Wel dat gekke loszittende korstje, wat de Chaource ook heeft. Verder nog twee soorten uit de streek, waarvan ik de naam kwijt ben, maar die ook zeer smakelijk waren . Nog een vrij sterke geit, alhoewel lang niet sterk genoeg voor mij. Na de afgelopen vakantie ben ik tenslotte zeer geitig, maar hij was wel lekker. Alle kazen waren prima op smaak en uitstekend van temperatuur. Een Roquefort hadden ze ook, die nam ik, evenals een Langres. Erbij een gedroogde, maar natte pruim, een trosje druiven, twee partjes peer met nootjes erop en wat notenbrood. Complimenten voor de kaaswagen hier, lang geleden dat ik zulke mooie kazen had. Zelfs hier deed de Saint Romain het goed bij !

Na een prettige pauze kwam de koffiekaart. Net zoals bij Claude Marco, in Lamagdelaine, departement Lot (waar nu overigens de inmiddels klaargekomen A20 langsraast, arme Claude) hebben ze hier een koffiekaart. Je ziet zo'n koffiekaart overigens steeds meer. Grappig zijn vaak de omschrijvingen die gegeven worden van de gebruikte koffiebonen.
Constant nam uiteraard de Arabica, ik aarzelde tussen de allerlekkerste en derhalve allerduurste boon ter wereld ;-), maar koos voor een boontje met een chocolade-afdronk. Erbij een kleine etagere met allerheerlijkste bonbonnetjes, die de kinderen allemaal soldaat wilden maken, maar na elk twee konden ze werkelijk niet meer.
En toen arriveerde de snoepkar. Ik had het niet aangekondigd, want bij de reservering was ik vergeten ernaar te vragen en ik wist niet zeker of ook bij de lunch de snoepen langs zouden komen.
Drie etages en een onderverdieping, barstensvol met snoep. Lollies, schuimpes in allerlei kleuren en smaken, ijsjes, sorbets, creme bruleetjes, colasnoepjes, zuurstokjes, weet ik veel. Veel, kleurrijk en met duidelijk plezier gepresenteerd.
De kinderen waren wat teruggetrokken natuurlijk, zoals ik hierboven schreef, hun eerste keer, maar het vriendelijke personeel moedigde hen aan te nemen wat ze wilden. Ook wij konden kiezen. Ik koos voor een schaaltje bosaardbeitjes, die kon ik werkelijk niet laten staan en een glaasje met een creme brulee van mokka, C. nam nog een ijsje, hij in een bakje, de kinderen namen een hoorntje. Een geweldig leuk idee, zo'n snoepkar. Al smikkelend en smullend eindig je zo een toch al topmaaltijd. In het artikel in de Culinaire Saisonnier van afgelopen lente wordt gesproken over de snoepkar en daar geeft men als voorbeeld dat allerlei dames zich tegoed doen aan suikerspinnen ;-). Die suikerspinnen waren er vandaag overigens niet. Wat ik niet betreur, want eigenlijk vind ik dat maar rare dingen.

Met recht een middagje genieten in het Noordfranse land. We moeten er snel weer heen vonden we allevier. Dat gaan we doen ook !

Prijsindicatie: ons menu was 52 Euro, de andere menu's respectievelijk 80 en 105.

0 gedachtes over "Le Meurin in Bethune"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl