gemaakt op 16-DEC-02
Van Vlaanderen.
Op vrijdag, 13 december 2002.
Alweer een afspraak die al enige tijd stond. Het kan maar niet op in deze maand, bedacht ik me nog, toen ik, ondanks ijzel- en andere enge-dingen-verwachtingen, richting Amsterdam tufte. Een week na De Librije naar Van Vlaanderen.
Eerst even borrelen, ergens op de Weteringschans. Een straat, die geweldig goed bereikbaar is voor fietsers en geweldig slecht bereikbaar is voor automobilisten. Dus na 5 keer tegen het verkeer in gereden te hebben, enkele malen pal achter taxi's aan gereden te zijn op plekken waar ik helemaal niet mocht komen, was ik op het goede deel van de Weteringschans beland en daar was natuurlijk een parkeerplekje voor me vrij. Borrelen in een café vol met kerstverlichting en geen nooduitgang. Dat registreer ik tegenwoordig wel.
Naar Van Vlaanderen dus, om 20.00 uur werden we daar verwacht en we waren er ook. Een ruime glazen deur en een ruim aandoende ruimte met heel veel vooral kleine tafeltjes. Vierkant, dat levert toch het meest op, zo blijkt maar weer. Geen wonder dat ik ronde tafels prefereer.
Onze jassen werden aangenomen, we wierpen een blik in het souterrain, waar de keuken is en waar ook de kazen op temperatuur lagen te komen, ze zagen er goed uit. Wij mochten een trapje op om om de hoek bij de trap plaats te nemen aan een vierkant tafeltje. Gelukkig maar, bij de ingang leek het ons wel erg koud.
Daar lag wat brood klaar, mooi donkerbruin brood met een heerlijk krokant korstje en iets wittigs van brood. Op een metalen plaatje twee plakjes erg zoute boter, prima dus !
Of we een aperitief wilden. Ja, natuurlijk. Drie suggesties werden ons gedaan, we kozen de tweede, een glaasje champagne. Hier een Gosset Brut Excellence. Geserveerd in een sherryglas. Ik vond hem gewoon. Of we water wilden. Wilden we ook. Kraanwater wilden we, met ijsblokjes. Dat kregen we. In van die halve longdrinkglaasjes werd dat geschonken, die al klaar stonden.
Of we de kaart wilden. Ook die wilden we. De menu's werden ons toegelicht. Een driegangenmenu en een viergangenmenu. Bij het driegangenmenu vervalt het tussengerecht.
Het viergangenmenu bestond op vrijdag de dertiende in het jaar 2002 uit Emincé van verse tonijn, gevolgd door Licht gebakken rogvleugel, daarna hertenkalfsrug en dan het dessert. (47,50)
Wij bestudeerden nog eventjes de kaart, waarvan me vrij weinig is bijgebleven, maar de recensie van Tanja kan hierover misschien wel meer vertellen, we zullen zien. De dagschotel, hier wat sjieker dan een plat du jour overigens, meer een marktaanbod of zoiets is het hier, bestond uit een gebraden grijspoot Patrijs met dingetjes.
We gingen alledrie voor het viergangenmenu. Jur, onze niet-vischliefhebber, deed geweldig dapper mee en werd natuurlijk vreselijk blij later ;-) Tanja en ik wisselden ons hoofdgerecht voor het marktdagaanbod, de grijspoot Patrijs.(er zou een supplement berekend worden). Kende ik trouwens niet, wel weer de roodpootpatrijs, maar ach, het zijn toch allemaal opgewaardeerde kippen (als ik zo vrij mag zijn). De eendenleverravioli die erbij geserveerd zou worden gaf eigenlijk de doorslag wat mij betrof.
Allervriendelijkst personeel overigens. Volgens mij geheel mannelijk allemaal. Met kennis van zaken en prettig losjes. Sommigen zullen het te losjes vinden, ik niet hoor.
De wijnkaart kwam, ik heb hem even bekeken, maar er zou nog een suggestie gedaan worden voor bij het menu. Daar was ik wel blij mee, de kaart is niet zeer geweldig, een Saint-Véran bv ontbreekt, wel is er een Givry en de rode wijnen die iets voorstellen vond ik aan de kostbare kant.
De suggestie bestond uit een Coteaux d'Enserune 01 Quadrille, Monts du Roi, prettige lichte witte wijn, die het goed deed bij de visgerechten en een Ribera del Queiles 00 Crianza Quelbenzu, de rode dus, voor bij het hertenkalf en de grijspootpatrijs. Alledrie proefden wij deze wijn, allergeestigst overigens, ook de sommelier proefde mee en riep uit: I love my job, waar wij om moesten lachen..en we waren het er over eens dat deze wijn voor ons iets te stroef was. Geen probleem, we gingen over op een Sangiovese di Toscana 00 Cancelli a Coltibuono, die een stuk soepeler was. Ook prettig voor Tanja die over een week tenslotte al vakantie viert in het mooie Toscane !
De witte wijn werd ingeschonken, het water werd bijgevuld en de amuse kwam. Een alleraardigste capuccino van tomaat met erbij een baconvlindertje. De capuccino was prettig romig en bovenop behoorlijk warm en werd naar onderen toe steeds koeler,ik vond dat wel leuk. Het baconvlindertje was ongelofelijk vet, maar ook die vond ik wel weer prettig, ik had trek !
Na enige tijd, we hadden het tenslotte ook erg druk met babbelen en deden flink mee aan het geroezemoes van het inmiddels geheel gevulde restaurant, kwam het voorgerecht.
Emincé van verse tonijn.
Op een tartaar (blokjes zijn dat) van avocado lag een aardige portie mooie rauwe tonijn, met erop een salade mixte met een prettige notendressing en wat gefrituurde knolselderijchipjes en er omheen lag een coulis van mierikswortel. Een leuk gerecht. De knolselderijchipjes waren lekker, krokant, alhoewel ze na enig liggen licht taai werden, maar dat zal door het frituren komen. De mierikswortel deed het uiteraard goed met zowel de tonijn als de avocado. Gewoon lekker dus. Ook Jur was blij, tonijn is tenslotte nauwelijks vis ;-)
Hierna een lichtgebakken rogvleugel met een nage van saffraan, een scheermes à l'escargot en erbij een canapé anchois de collioure/peterselie. Dat laatste is me ontgaan, niet die canapé, maar wel die ansjovis, de smaak werd volkomen bepaald door knoflook. Het scheermes was vele malen dunner dan het scheermes in De Librije en werd hier dus warm geserveerd. Ook lekker. Dat à l'escargot hoeft wat mij betreft niet. Een paneerachtig iets bedekte het scheermes en maakte het zwaar. De rogvleugel was goed gebakken, maar die irritante baleinen (dat zijn het niet, ik bedoel die wit-doorzichtige tandjes van de vleugel) waren erg aanwezig. Ik was ze vergeten eigenlijk, ik zat me af te vragen hoe ik elders een rogvleugel geserveerd krijg, maar dat weet ik nu nog niet. Ik zal er eens op letten dus. De smaak van dit alles was goed. De saus ook.
De hoofdgerechten kwamen. Voor Jur dus zijn hertenkalfsrug, gebraden, met een poivradesaus, een compote van pompoen, pied de mouton, sterappeltjes en veenbessen. Hij was nogal stil tijdens het eten ervan, dus het zal ongetwijfeld prima in orde geweest zijn.
Voor Tanja en mij de gebraden grijspoot patrijs, met ravioli met eendenlever, gevulde bolletjes met het een of het ander en truffel (zo lees ik op het meegekregen gekalligrafeerde menu-overzicht). Die bolletjes zijn me ontgaan meen ik, wel lagen er twee pootjes van de beestjes bij. De truffel was de zomertruffel hier en die was geweldig smakeloos. Zo smakeloos heb ik hem nog nooit gegeten zelfs.
De patrijs was prima in orde. Mooi mals, zeker niet droog, de pootjes waren niet geheel gaar op het bot, maar de portie was zo overweldigend groot, dat ik niet eens toekwam aan de pootjes. De ravioli waren bijzonder lekker en de wijn deed het er uitstekend bij.
Hierna moesten we wel even rusten, het zijn toch vrij zware gerechten.
Jur ging voor het dessert, wat bestond uit een Brunoise van gemarineerde Doyenne de Comice (peer is dat), vanilleijs, chocoladesaus en pistache. Erg lekker vond hij dit dacht ik zo.
Tanja en ik gingen natuurlijk voor de variëteit aan kaasjes. Die gingen wel. Ze vielen me wat tegen. Aan de droge kant en eigenlijk kunnen ze gewoon beter. Maar ook hier ging de wijn weer goed bij !
Toen nog koffie, twee capuccino en een espresso met erbij een Eau de Vie de Framboise Sauvage en een Grappa Chardonnay van Nonino.
Toen moest Jur zijn bus halen en wij moesten nog even afpilsen in hetzelfde cafeetje als waar we begonnen waren en het eindigde allemaal met een hoop geglibber op een veel te brede stoep, opeens was toch de ijzel toegeslagen, maar de wegen waren gelukkig goed begaanbaar, en dat was dus het avondje Van Vlaanderen.
Bijzonder gezellig allemaal weer, de volgende keer gaan we ergens anders heen ;-)) (doen we overigens altijd, dus ontleen hier maar geen kwaliteitsoordeel aan !).
Samenvattend: een buurtster vind ik dit. Gezellig, spontaan, redelijke keuken, niets mis mee.
