De Hermitage in Rijsoord - verslag 2e bezoek

gemaakt op 17-DEC-01

Voor de omschrijving verwijs ik naar mijn eerdere recensie die nog staat onder de naam Hermitage in het wapen van rijsoord. Dat wapen is nu vervallen, het is gewoon De Hermitage geworden.

De ambiance is nog altijd even prettig, het Waaltje glinsterde me weer tegemoet, het was koud !!! en dat merkte ik ook in het zaaltje waar we met een gezelschap van, ik meen 18 personen, dineerden.

Maar goed, wederom een van onze zakendineetjes, nu op vrijdag 14 december. We verzamelden in hotel New York, waar we voor het gemak ook maar zouden overnachten en na een borreltje gingen we een van de rondvaartbootjes met beperkte catering op die ons de mooie skyline van Rotterdam zou laten zien. Nu kan ik inmiddels die skyline wel dromen, maar omdat de meeste leden van de gezelschappen die in Rotterdam een activiteit hebben niet zo vaak in Rotterdam komen, men komt tenslotte uit alle hoeken van Nederland, hebben we die nog maar eens bewonderd. Her en der nog wat meer lichtjes dan normaal, het is tenslotte bijna Kerst.
Omdat ik die bootjes inmiddels ken en geen gastvrouw was, snelde ik direct naar het puffende kolenkacheltje achterin en had dus een heerlijk warme rug.

Na dit boottochtje, wat een ruim uur duurde, gingen we met de Spartaspelersbus (?), die jongens weten het wel hoor...richting Rijsoord.
Aangekomen bij de Hermitage was de parkeerplaats werkelijk afgeladen en dat bleek ook wel bij binnenkomst, er was geen ruimte meer om de jassen op te hangen, maar daar werd direct een oplossing voor verzonnen.
We zaten in het bovenste zaaltje en op elke verdieping (drie in totaal) waren beide zaaltjes druk bezet, een topavond klaarblijkelijk dus.

Het was koud, erg koud in dit zaaltje. Wel leuk die oude, gerestaureerde pleisterplaatsen, maar dat enkele glas is toch niet prettig als het vriest.

Als amuse kregen we twee lepeltjes, eentje met tonijntartaar met iets van sesamzaad en eentje met iets van pata negra, beiden bijzonder smakelijk.

Het eerste gerecht was een taartje van Schotse zalm, Stellendamse garnalen en bouchotmosselen met een kleine salade, bijzonder prettig, de vinaigrette was erg lekker. Hierbij werd een Chardonnay '98, Isabella, Piemonte geschonken, niets mis mee.

Het tussengerecht was een geroosterde griefilet met tomaat en basilicum, waarbij een Auxey Duresses '00, Domaine Dupont-Fahn, een rosé, werd geschonken.
De grietfilet was prima, het tomatensausje vond ik vlak en ook te dik en vooral de rosé vond ik het veel en veel te koud. Als je al rosé drinkt, doe je dat als het hoogzomer en dus erg warm is.

Het hoofdgerecht bestond uit wat gebraden ossenhaas van het Ierse Black Angusrund met béarnaisesaus en groentengarnituur, waarbij een Chateau de Mattes-Sabron '98, Cuv®re Chevreuse, Corbieres, werd geschonken.
De ossenhaas was perfect, geweldig zelfs, de béarnaisesaus miste wat mij betreft een fris toontje en Constant, de béarnaiseliefhebber bij uitstek, vond dat ook, dus heb ik gelijk !
De wijn was er prima bij.

Het dessert bestond uit een warm taartje van appel, rozijnen en abrikozen met kaneelijs en een sabayon met dennenlikeur.
Hierbij werd een Jurancon '97, Domaine Bru-Bache geschonken.
Het taartje was lekker, nogal machtig, maar in ieder geval lekker warm ;-) en de sabayon was heerlijk, het kaneelijs, dat ken ik nu inmiddels wel.

Na koffie met nog wat eau de vie gingen we richting hotel, waar ik vergeten was het raam te sluiten, dus ook daar was het nogal koud ;-))

Geen idee wat er betaald moest worden, maar dat zal rond de 150 nlg per persoon gelegen hebben, vermoed ik.

Alles op zich prima dus, een humeurige ober, maar á la, ook niet zo gek als je telkens die trappen op moet klimmen. Op een tussenverdieping is overigens ook een keuken zag ik bij het nederdalen, wel zo praktisch !

Update: De Hermitage is niet meer, momenteel is Ross Lovell er gevestigd (zie recensies). De chef, Jan Klein, is inmiddels de rechterhand van de chef van De Ertepeller in Papendrecht (zie recensies).