De Beukenhof in Oegstgeest

gemaakt op 31-JUL-02

De Beukenhof...Op 24 juli 2002.
Vroeger aten we regelmatig bij De Beukenhof. Het was het eerste restaurant waar ik ooit, voor het te pas en te onpas op alle kaarten ging prijken, carpaccio heb gegeten. Tonijncarpaccio gevuld met olijventapenade weliswaar, maar wat was die lekker toen !
Mooi vond ik het er toen ook, prettig licht en ruim staat me nog bij, beetje chique ook, prettig vond ik het er. Een ster hadden ze toen ook....

Dus had ik besloten dat we er nog eens moesten gaan eten. Er was flink verbouwd zag ik op de website (www.debeukenhof.nl), het is niet meer alleen een restaurant, maar ook een hotel (zeer prijzige kamers, de investering die nogal kostbaar was moet er tenslotte uit ;-)), je kunt er feesten en recepties geven en er zijn ook vergaderfaciliteiten.

Wij naar De Beukenhof. Vanwege het parkeren liepen wij via de tuin naar het restaurant. Mooie tuin, beetje lullige smalle paadjes, lastig lijkt me zo als het geregend heeft, maar ook wel heel leuk om er met mooi weer te dineren. De ingang is vanaf de tuin wat lastig te vinden, maar we hebben wel voor hetere vuren gestaan en kwamen natuurlijk binnen.
Na ontvangst werden we naar onze tafel gebracht. In de corridor op een hoek werden we geplaatst. Het restaurant is een vrij kleine vierkante ruimte geworden met arcaden en een serre-achtige corridor, vrij smal. Wij zaten dus in die corridor, het was die dag niet heel warm, dus de temperatuur was er goed.
Zes andere tafels waren bezet, eentje ervan binnen de arcaden, de vijf andere pal naast ons, zeer onaangenaam vond ik dat. Ik zie dat soms ook bij andere restaurants gebeuren en heb er vrij weinig begrip voor. Ik kan me voorstellen dat het voor het personeel handig is om het overzicht te houden, maar voor gasten is het zeker niet handig. Deze avond zelfs absoluut niet, aan de ons belendende tafel namen 2 echtparen plaats, waarvan een van de heren de hele avond heeft zitten oreren op een in restaurants niet passend geluidniveau.

Als aperitief namen we een glaasje witte wijn, een Chardonnay was het, in orde. Op tafel stonden, in een onhandig weckpotje, bruine olijfjes (Taggiasch) die niet onsmakelijk waren. Als amuse kregen we een ovaal bordje met twee hapjes: een zalmmousse met serranoham, die was erg lekker en een kopje met een paddestoelen capuccino, die ook lekker was.
Bij het uitreiken van de kaart kregen we redelijk hakkelend het 4-gangenmenu uitgelegd, desgewenst uit te breiden tot 5 gangen door er kaas aan toe te voegen.
Wij gingen de kaart bekijken en besloten à la carte te gaan eten.
We kozen beide voor de geroosterde kreeft met waterkers en overjarige kaas op pittige risotto, op de kaart als tussengerecht gepresenteerd. Als hoofdgerecht koos Constant de gebraden ossenhaas met gekonfijte artisjokken, pommes pont-neuf, waterkerssalade en chiantisaus, ik koos de gebraden rib-eye van lamsrugfilet met knoflook en rozemarijnsaus.
Bij het voorgerecht dronken we een flesje Chardonnay en bij het hoofdgerecht een flesje Neetlingshof. Jaren, chateaus etc ben ik vergeten, pardon.

De kreeft kwam en viel mij tegen. Hij was op een vervelende manier lauw en licht taai, erg jammer. De waterkerssalade die erop lag ontbeerde weliswaar, dat zag ik later, lees verder, de overjarige kaas, maar de licht citroenachtige vinaigrette combineerde mooi met de waterkers. Waterkers is sowieso een favoriet van mij. De risotto was in orde.

De ossenhaas van Constant was redelijk in orde, wij vonden hem aan de droge kant, maar dat kan komen omdat wij thuis dergelijke vleesgerechten bereiden in de oven volgens de methode van de heer This (op hoge temperatuur aanbraden en een minuut of 10-15 laten nagaren in de oven op een lage temperatuur). De waterkerssalade was identiek aan de waterkers bij de kreeft, met uitzonder van de door de ober erover geschaafde overjarige kaas.
Mijn lamsrugfilet was in orde, mooi mals en goed van smaak. Dubbelgedopte tuinboontjes en verse erwtjes hadden wij als garnituur. Helaas lag op mijn bord als basis een warme couscous met speculaaskruiden, waarop de groentetjes lagen en ik hou niet van gerechten met speculaaskruiden, jammer jammer. Maar de lamsrugfilet, zoals gezegd, was in orde.

Hierna hadden we nog wat behoefte aan kaas. Geen plateau hier, geen wagen, gewoon een bordje met daarop 6 soorten kaas. De ober wist van 2 soorten niet meer welke kaas het was, lekker waren ze wel. We dronken hier de wijn bij door.

Toen nog wat koffie met wat koekjes en dat was De Beukenhof.

Samenvattend waren we niet helemaal tevreden, maar dat blijkt ook uit de tekst

Update: inmiddels heet het restaurant Villa Beukenhof en kookt men er fusion.