DSC09382
DSC09382

La Vilette in Rotterdam (verslag vierde bezoek)

Op 5 januari 2006 in één ster, Rotterdam.

We moeten echt wat Kersterigs gaan doen hoor, even er tussenuit....Nu leek me dat een heel goed plan, dus na wat heen en weer gerommel - ik was het zicht op de agenda's thuis even kwijt in deze wel heel drukke tijden - kwamen we uit op donderdagavond, 22 december. Dat moest gaan lukken.
Hijgend en puffend schoot ik de auto in om Marja op te halen en bedacht me nog waar ik toch in vredesnaam weer aan begonnen was. Waarom was ik niet verstandig en ging ik gewoon eens lekker op de bank zitten en wat televisiekijken of wat lezen ?
Die gedachte verdween trouwens direct toen we samen richting Rotterdam reden. We gniffelden nog wat na om De Bokkepoot en de stemming zat er direct goed in. Nu heeft La Vilette 's avonds valetparking en daar heb ik natuurlijk best ervaring mee, alleen niet terwijl ik zelf chauffeer. Maar ook dat kwam helemaal goed, dus opgewekt stapten we naar binnen.
De ontvangst was allervriendelijkst en we werden richting een prettig rond tafeltje geleid.
Champagne natuurlijk ! Charles Heidsieck hier, best lekker.
Knabbels kwamen, Miccio olijven (die harde knalgroene) en Strogini worst (die droge) en amuses. Een palingmousse met een gelei van groene kruiden en die was geweldig lekker en een crabmayonaise met crostini en die was gewoon.
De kaart werd ons overhandigd met een uitleg van het menu d'inspiration du chef en na kort overleg besloten we tot het menu, met een wijziging van het tussengerecht. Over het dessert zouden we beslissen nadat we onze keus van de mooie kaaswagen hadden gemaakt. Allemaal geen probleem.
De kaart is nog even eenvoudig als voorheen, maar wel gewoon voor ieder wat wils. De wijnkaart is redelijk uitgebreid en vriendelijk geprijsd, maar omdat er nog gereden moest worden en we toch wel erg moe waren besloten we tot een wat duurder wijnarrangement. Dat wat duurdere kwam omdat wij aangaven graag wat mooiers te willen drinken.

Een glas Mauzac, Limoux, 2003 (een van mijn favorietjes) werd ingeschonken om het voorgerecht, dungesneden eendenlever met coquilles en truffel te begeleiden. Nu weet een ieder waarschijnlijk wel van dat waanzinnige gerecht bij Bruneau, die overigens ganzenlever gebruikt, dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Ze werden helaas niet helemaal waargemaakt. De eendenlever was wel heel erg dun gesneden en niet bijzonder mooi helaas. De coquilles leken gemarineerd in het een of het ander waar in ieder geval tomaat bij betrokken was en de truffel ontdekte ik niet. Of het een mooi gerecht was, weet ik dus niet precies, het leek niet op het origineel en ik schakelde niet snel genoeg om het wellicht voldoende te kunnen waarderen.
Op naar het tussengerecht dus, wat we hadden gewisseld. De grietfilet ken ik nu wel hier, dus we opteerden voor de scholfilet met langoustines in een kerriegratin. En dat bleek een uitstekende keus, het was direct de topper van de avond. Erg mooie scholfilet met zo mogelijk een nog mooiere gegrilde langoustine en de kerriegratin was zuigzacht met toch een fikse bite. Erg lekker ! Erbij een glas Bourgogne Blanc, Michelot 2002, (uit het dorpje Meursault) die best lekker was, maar wat mij betreft wel iets bijzonderder had mogen zijn.
Na een prettige pauze kregen we een glaasje Chateau Bel-air. Bordeaux 2001, die ik prettig vond en deze wijn begeleidde het hoofdgerecht, gebraden hertenkalf met rode kool en gekaramalliseerde appeltjes. Prima hertenkalf - een beetje veel -, een mooie aardappelknolseldermousseline, leuke appeltjes en iets te geprononceerde - voor mij dan - rode kool. Erbij nog een mooie wildsaus. Een mooi gerecht, maar iets teveel, dus niet alles werd opgegeten.
De kaaswagen kon ons niet bereiken - het restaurant was op een tafeltje na geheel gevuld - dus ons werd verzocht bij de wagen onze keus te maken, wat we natuurlijk gehoorzaam deden. Een mooie wagen hier, behoorlijk uitgebreid nog steeds, maar gelukkig wel met allemaal goede kazen. Diverse soorten kozen we, mij staan nog een Roquefort, een Pont l' Eveque en een lekkere sterke geit bij, maar er was ook nog een Reblochon en een Cabrales, maar die had de tafelgenote volgens mij. Erbij de rode wijn van het hoofdgerecht en we waren tevreden.
Dessert wilden we niet meer, het was ruim voldoende zo, dus namen we nog wat uitstekende espresso met erbij lekkere chocolade- en speculaasdingetjes, die je hier kunt kiezen van een gastvrij dienblad wat naar je toegerold wordt.

Samenvattend: La Vilette blijft een prettig restaurant, de prijs-kwaliteitverhouding is uitstekend, het is er gastvrij en altijd druk, dus een blijvertje.

 

Update: La Vilette bestaat nog steeds, de kok echter is jaren geleden een ander restaurant begonnen: Fred in Rotterdam (zie recensies) en heeft inmiddels twee sterren. La Vilette heeft geen ster meer. 

1 gedachtes over "La Vilette in Rotterdam (verslag vierde bezoek)"

Ray

War een mooie recensie. En ik moet wel lachen om 'zuigzacht'.... hahahaha.
6 januari , 2006 om 19:51 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl