DSC09382
DSC09382

't Raethuys in Wateringen

Op 30 september 2005 in Zuid-Holland.

Nadat we een partij ter gelegenheid van een 50-jarige verjaardag verlaten hadden, reden we vrij rap richting Wateringen. Naar 't Raethuys om specifieker te zijn. Parkeren is hier geen probleem, want het is zo'n lekker ongezellige winkelbuurt met supermarkten en Blokkers. Aan het midden van wat ooit een plein geweest zal zijn ligt dan het oude gemeentehuis en in souterrain is het restaurant gevestigd.
Hooggespannen waren mijn verwachtingen. Ik moet daar toch eens mee ophouden, want wellicht leg ik de lat toch wel erg hoog...

De ontvangst toen we rondom 19.30 binnenkwamen, was vriendelijk, losjes. Bij de reservering was gevraagd of we roken of niet-roken wilden zitten, dus werden we richting roken geleid. Op de een of andere manier viel de ruimte me tegen. Klein! Veel kleiner dan ik had verwacht. En slecht ingericht. Enkele ronde tafels voor 4 personen en wat tweetjes, die aaneen geschoven kunnen worden. Lelijk linnengoed, geen briljante stoelen (te laag, waardoor ik pijn in mijn knieën krijg) en erg dicht op elkaar. Lambrisering zo weggehaald bij de Gamma met vrijwel kale gelige muren, zodat ik direct de ambtenaren/klerken weer zag zitten... Ik bedacht maar dat ze hun energie hier vooral in de gerechten steken en dat de inrichting later wellicht nog helemaal in orde zal komen.

Omdat we al in ruime mate champagne gedronken hadden, begonnen we maar eens met een oude jenever (van Rutte hier), die helaas niet koud was. De jongens hun onvermijdelijke Fanta. Vrijwel direct kwamen er knabbels: popcorn met oude boerenkaas, hazelnootkoekjes en aardappelchips met olijf. Ik heb ze alledrie niet geproefd, want er verscheen op stukjes marmer van alles wat de mannen allemaal niet hoeven, dus daar heb ik me maar mee bemoeid. Achtereenvolgens blokjes van rode biet met marmelade van uitjes en limoen, knolselderij met citroen en peterselie en koolraap met nootmuskaat en sinaasappel.
De mannen waren niet geheel kapot van de chipjes en koekjes, ze vonden ze flauwig. Ik was redelijk te spreken over de diverse blokjes en combinaties, alhoewel ik het erg jammer vond dat het ene blokje veel beter was dan het andere. Sommige stukken van de biet of de koolraap zijn nu eenmaal niet geschikt om op tafel te zetten...

De kaart werd ons overhandigd en we vroegen om water. Kraanwater graag met wat ijs: ijswater dus. Uit mijn ooghoek zag ik dat er keurig ijsblokjes in een karaf werden geschept, waarna er een fles water in werd leeggegoten en ik zag de bui alweer hangen....En inderdaad: op de rekening prijkt keurig 4 maal mineraalwater 4.50 per stuk. Ongelofelijk irritant!
We bekeken de kaart en Ole drong aan op het 5 gangen surprise menu, gewoon omdat hij erg dol is op verrassingen. 49.00 kost dat. Men kent hier verder een 3 gangen lunchmenu voor 30.00, een driegangen Bib Gourmandmenu voor 33.00 euro en een menu 't Raethuys: 7 gangen voor 59.00. A la carte kan hier ook, waarbij je kunt kiezen uit 6 voorgerechten, 3 Westlander gerechten, 3 vlees- en 3 vishoofdgerechten. Constant was wat huiverig voor het verrassingsmenu, tot ik opeens snapte waarom: hij is natuurlijk allergisch voor knolselderij en aanverwante knollen, dus wat mij betreft kon hij dat gewoon melden, geen probleem tenslotte. Waarop de kinderen al wilden losbarsten in alles wat ze niet lusten (het bekende rijtje wintergroenten), maar dat hebben we in de kiem gesmoord door het over de ganzen/eendenlever en wilde zalm te gaan hebben. Het surprisemenu dus. Ook de wijnkaart wilden we wel even zien, dus die werd gehaald. Een wijnarrangement behoort hier tot de mogelijkheden 5.00 per glas, dus we besloten om zelf iets te kiezen. Die keus was vrij snel gemaakt, een witte Viognier en een rode Madiran.
Na enige tijd kwam de sommelier met de mededeling dat hij een leuk, een minder leuk en een onprettig bericht had (zucht) en welke ik eerst wilde horen. Nu wilde ik alleen maar horen welke wijn er niet was en ja hoor, de Viognier was niet meer te krijgen. Hij droeg een alternatief aan wat ik veel te duur vond, maar ik had een Australische witte gezien met veel semillon, dus dat leek me wel iets. Op mijn papiertje staan de wijnen niet, dus ik kan geen details geven. De wijn werd ingeschonken en hij beviel ons, hoewel hij wel iets koeler mocht. Koeler werd hij overigens niet, integendeel: hij werd steeds warmer, want hij stond dan weliswaar in een grote koeler op een tafel, maar daar zat slechts water in en geen ijs...

Na enige tijd kregen we wederom wat amuses. Deze keer lepelhapjes, mooie vierkantjes met achtereenvolgens paprika met basilicum, auberginepuree met waterkers en broccolimousse met citroenmelisse. Leuk en mooi op smaak. In een vrij groot glas (ietsjes ruimer dan een whiskyglas) kwam nóg een amuse: een 1 uur eitje (1 uur in de oven op 60 graden) met een rode wijnschuim en een notenbroodcrouton die in het schuim lag en dus licht zompig was. Het schuim vond ik lekker, het eitje ook wel, maar ik miste een zoutkorrel. En ik vond het eitje te groot, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak.

Zo rond 21.15 (niet handig met kinderen) kregen we het voorgerecht.
Voor de kinderen op zeer lage temperatuur gegaarde Schotse zalm met Westlandse nieuwe aardappeltjes, lavendel en krokante ansjovis, wat ze erg lekker vonden. Een flink stuk zalm, nog bijna rauw met wat aardappelplakjes, een leuke lavendelmayonaise en wat stukjes ansjovis. Voor ons terrine van eendenlever met crème van rozenbottel, gebakken notenbrood, siroop van oude wijnazijn en kruidensla. Een rond plakje iets te kleffe eendenlever met erbij wat lekkere sla en flink wat rozenbottelcréme, die wel geestig smaakte.
Het tweede gerecht duurde ook weer behoorlijk lang, dus ik heb maar gevraagd of het tempo iets hoger kon en dat was voor ons vieren gelijk: gebakken heilbot met hazelnootjes, bloemkool en jus van hete bliksem. De hazelnootjes waren verwerkt tot het korstje op de prima vis en dat smaakte erg leuk. Er zaten ook nog flink wat andere kruiden in het korstje trouwens. De hete bliksem heb ik gemist, maar de bloemkoolcréme vond ik erg lekker. Een mooi gerecht dit.
Het volgende gerecht was inktvis, gevuld met varkensnek en bouillon van sjalotjes; zoet spek met langoustines en aardappel. Een gerecht in tweeën, geserveerd op twee borden. Zoals Jonnie Boer dat zeer regelmatig in drieën doet....Op zondagmiddag kwamen we erachter wat ons 'probleem' een beetje was met dit restaurant: er is geen samenhang tussen de gerechten...
Maar goed: de bouillon van sjalotjes was lekker, zo ook de twee inktvisrolletjes, want het varkensvlees was prima op smaak. Het zoete spek vond ik erg vet en de langoustines leken me niet kraakvers. Niet dat ze te oud waren verder, maar de smaak was minder verfijnd dan ik gewend ben. De aardappel was dit keer een streepje om het spek en de langoustines te verbinden.
De Montus was keurig gedecanteerd en werd ingeschonken en die was natuurlijk weer prima.
We waren dus toe aan het hoofdgerecht. Duif, gerookte aardappel, boleten en een schuim van mosterd. Wederom op zeer lage temperatuur gegaarde duif - 2 borstjes - die wel bijzonder mals en superwild was. Erg lekker dus. De gerookte aardappel was leuk, de paddestoelen goed en zelfs het mosterdschuim kon me bekoren. Ik hou nl. niet van mosterd... Een uitstekend gerecht.

Een dessertamuse kwam: mangomousse. Mangomousse met Szechuan peper erin verwerkt en aan tafel werd daar warm schuim van basilicum op geschonken. Je moet dat dan in een keer achteroverslaan, zodat koud en warm zich mengt. Het schuim was om het pepertje iets te dempen. Gewoon lekker trouwens.
De kinderen hadden gekozen voor het dessert, wij wilden graag kaas.
Zij kregen een dessert in tweeën: een flink schaaltje met crème Brûlée van karamel, die ze erg lekker vonden en fleur du sel (?) van witte chocolade: een flinke bol witte chocoladeparfait, die ze ook erg lekker vonden.
Wij kregen onze kaas in drieën: epoisses en ui, in een flink glas een schuimig mengsel van epoisses en ui, wat ik ronduit vies vond, vooral toen ik ook nog eens een stuk korst van de kaas tegenkwam, selles sur Cher en peer, twee stukjes geitenkaas, een lekkere sterke en een met vrijwel geen smaak, verbonden door een stukje peer en een tosti met Hollandse blauwe, die ik maar zo-zo vond. Allemaal best leuk bedacht, maar toch niet echt combinaties die ik zelf zou presenteren...

Koffie wilden we nog wel, espresso (4.00). Hierbij ook een lawine aan glaasjes, hapjes, bonbons en weet ik veel. Een glaasje met een amarettomousse staat me nog bij, een lolly met chocolade en kers herinner ik me nog, veel truffels, veel gekonfijte snoepjes en allerlei koekjes. Zeer ruim dus.

Bij het verlaten van het restaurant praatten we nog even wat met de eigenaar, de kinderen kregen allebei een zakje met koekjes en de huisgemaakte pepermunt, die ze lekker vonden.

Samenvattend: een gastvrij restaurant (op het water na dan), waar leuk gekookt wordt, hoewel ik niet alle combinaties even geslaagd vind. En ze moeten snel airco aanschaffen, want het was er bloedheet en erg benauwd.

Update: het is iedereen vast bekend, maar voor de volledigheid: hier kookte Niven en na gedoe is hij verhuisd naar Rijswijk en daar zit hij nog steeds. 

0 gedachtes over "'t Raethuys in Wateringen"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl