Le Cirque in Den Haag-Scheveningen

Le Cirque op 26 maart 2005.
Maanden geleden bedacht ik me dat het leuk zou zijn als de kinderen de musical The Lion King zouden zien, de filmversie beviel hen tenslotte erg goed. Om ook echtgenoot en mezelf te plezieren zou een diner vooraf ook wel prettig zijn. Het Theaterrestaurant was me de vorige keer niet meegevallen, dus moest het wel le Cirque worden. Inmiddels bekroond met een Michelinster, dus waarom niet. Bovendien had ik, meen ik althans, nog nooit iets gegeten wat door Kranenborg gekookt was en ik was dus wel benieuwd. Nu is The Lion King zo ongeveer elke avond uitverkocht, wat ik redelijk verbijsterend vind gezien de prijzen, dus we wisten voor de Kerst al dat we er de 26e maart naar toe zouden gaan.

De voorstelling begint om 20.00 precies, wat betekent dat we om 17.00 al in het restaurant werden verwacht. (le Cirque kent twee zittingen, die van 17.00 waarbij ze zorgen dat je op tijd de zaal in kunt en eentje vanaf 20.00 en dan mag je net zo lang blijven zitten als je wilt).
De middagvoorstelling eindigt dan, wat betekent dat de parkeergarage nog propvol is en verder is er in de nabije omgeving nauwelijks parkeermogelijkheid, want alles kent een limiet van 60 minuten. De valetparking start pas om 19.30, de reden daarvan is me een raadsel. Dat betekende dus dat echtgenoot een parkeerplek ging zoeken en dat de jongens en ik vast naar binnen zouden gaan.
De livreier (hoe heet zo'n man ?) die ons buiten ontving vonden de jongens wel interessant; bij het vertrek rondom 23.30 hadden ze echter medelijden met hem: je zult tenslotte maar de hele avond buiten moeten staan. Ook binnen was de ontvangst vriendelijk. We konden onze jassen afgeven en kregen een nummertje terug; na afloop van de voorstelling konden we bij het restaurant dan weer onze jassen ophalen. Een prettige bijkomstigheid, want dan hoef je niet in de rij voor de garderobes. Ik vertelde dat mijn echtgenoot wat later zou komen en dat ik het aperitief graag in de lounge wilde gebruiken, omdat ik nog even een sigaret wilde roken. Het restaurant is namelijk rookvrij.
De indruk van het restaurant is loungeachtig: de inmiddels van foto's bekende rode wand, veel glimmend zwart op de vloer en op de andere wanden, rode stoeltjes in de lounge rondom een wel aardige nep-open haard en in ieder geval was het allemaal wat kleiner dan de foto's op de website doen vermoeden. Later bleek dat we uitzicht hadden op de glazen lift, waarmee de gerechten uit de keuken, die een verdieping lager zit, naar boven komen. Grappig om te zien hoe de logistiek in elkaar zit hier.
Voor de jongens een Cola en een Fanta en voor mij een glaasje witte wijn. Ik weet niet welke wijn, dat staat niet op de bon en de mij beloofde informatie heb ik (nog) niet ontvangen. Maar een prettige wijn. Erbij uiterst droge flinterdunne plakken van het een of het ander, die naar helemaal niets smaakten.
Het parkeren duurde nogal, dus toen echtgenoot binnenkwam werden we direct aan tafel gemaand. Een prettige ruime ronde tafel met zicht op het plein voor het restaurant en zicht op de glazen lift dus.
Briochebrood op tafel met erg lekkere boter n een flesje olijfolie, dus iedereen was blij. Een karaf water was ook al geen probleem en na uitreiking van de menukaarten (de kaart zelve, het menukaartje met de keuzemogelijkheden van deze avond en de wijnkaart) besloten we maar eens te beginnen met een fles Mercurey 2001, die ons goed beviel.
Nu moet je als je hier wilt dineren voorafgaand aan de voorstelling eerst kaarten voor de voorstelling reserveren en daarna kun je dan reserveren voor de maaltijd. Voor de zekerheid had ik driemaal het menu genomen en eenmaal het kindermenu, ik wist tenslotte niet hoe de pet van de kinderen zou staan deze avond, maar op mijn vraag of het kindermenu eventueel geskipt kon worden, werd positief geantwoord. Sterker nog: we konden de menu's helemaal laten vervallen en gewoon á la carte eten (uiteraard met bijbetaling).
We namen de kaart eens door en besloten ons toch maar aan het menu te houden. De prijzen liggen hier nogal hoog en we wilden niet al teveel boven de al betaalde 49.50 uitkomen.
Het kindermenu werd ons desgevraagd uitgelegd en nadat Maurits zo slim was geweest om net te doen alsof hij het kindermenu wel wilde, koos Ole ervoor, waar Maurits dan weer nog blijer van werd. Kortom: iedereen blij .
Overigens is een wijnarrangement bij het menu ook mogelijk, voor slechts 16.50 kun je dan ook nog per gang een keus maken uit twee wijnen. Niet slecht wat mij betreft. Maar we waren toch ook wel erg tevreden met onze Mercurey.
Maar eerst twee amuses: een 'toastje"(gemaakt van snijbonen) met zalmsalade, erg lekker: de beetgare plakken snijboon waren gevuld met huisgemaakte salade van zalm, waar een flink pepertje doorheen zat en een crème van aardpeer met een gepocheerd kwarteleitje, wat ons ook kon bekoren. Een leuk begin !

Onze voorgerechten werden gebracht. Voor Ole zalm. Hij had ook voor serranoham kunnen kiezen, maar hij is nu eenmaal dol op zalm. En dit vond hij wel erg lekkere zalm. Leuk gepresenteerd ook: in een kleine maat pastabord blaadjes kropsla (slechts de hartblaadjes, juist die Ole zo lekker vindt), met ertussen flinke plakken rauwe, slechts kort gemarineerde zalm. Hij zat werkelijk te smullen.
Voor echtgenoot de jacobsschelpen. Drooggebakken met witlof en mosterdvruchten en een crème van taggiasche olijven. Drie mooie coquilles, perfect van cuisson met een mooie spiegel van de genoemde groenten/vruchten op een uiteraard vrij donkere crème. Een mooie combinatie.
Voor Maurits en mij de kreeft. Aan een spiesje met salade in een gevogeltesoep met kokosmelk en Thaise kruiden. Twee prachtige stukken kreeft aan een soort ijslollystokje waarboven dan nog wat kort gestoomde kropsla zat in een werkelijk erg mooi romig soepje met dus duidelijk een Thais aandoende smaak. Ik was erg tevreden en ook Maurits was erg te spreken over dit gerecht. Alleen de sla kon hem minder bekoren, maar okee. Deze kreeft vond hij lekkerder dan die bij Da Vinci. Wat nu precies het verschil dan is, is mij niet geheel duidelijk, maar prettig dat hij nu dus kreeft smakelijk vindt.
Na een prettige pauze, wat wat gekeuvel met het zeer vriendelijke personeel opleverde (men vertelde ons dat ze het zo grappig vonden dat de kinderen hier met ons aten, helaas zien ze toch erg weinig kinderen in het restaurant), kwamen de hoofdgerechten.
Ole vond het hoofdgerecht uit het kindermenu niets (iets met kip, ik weet het niet meer precies) en had het vleesgerecht van het menu genomen, evenals Maurits, het Black Angus rund. En wel de entrecote van die beesten met pommes fondant en spitskool en een saus van gerookte paprika. De pommes waren op aandringen van de bediening vervangen door heerlijke frieten, waarbij ook nog eens appelmoes, ketchup en mayonaise - allemaal zelf gemaakt ! - verschenen en de kinderen waren dieptevreden. En terecht. Een erg mooi stuk entrecote, prachtig rosé in een heerlijke saus troffen ze aan. De spitskool lieten ze de spitskool, maar het vlees ging tot het laatste draadje op. Zo ook de frieten en de appelmoes. Op de vraag of de jongeheren misschien nog wat friet wilden moesten ze helaas nee antwoorden.
Wij hadden de koolvis. Aan de lijn gevangen met kleine groenten in krokant deeg en venkelmousseline. Een flink pakketje, de koolvis was nl. omwikkeld met filodeeg waarin dan de moot uitstekende vis lag met erop heel veel erg fijn gehakte groentjes, op een bedje van werkelijk prachtige venkelmousseline. Niet zomaar mousseline, nee het was zalvig van structuur, werkelijk erg lekker en mooi in de mond ook. Een erg mooi gerecht !

Bij het dessert wilden we wel wat dessertwijn. De sommelier liet vallen dat hij ook Pedro Ximenez had, waarop de mannen direct besloten dat ze ook wel een glaasje wilden. Twee halve glaasjes kon ook. Twee halve glaasjes PX Gutierrez Colosia dus. Voor ons een Chateau Peyruchet 2003, Premieres Cotes de Bordeaux, een niet onaardige dessertwijn, die me lichtjes aan Monbazillac deed denken.

Maurits kreeg zijn chocolade, bladerdeeg op cocoscrème, sorbet en saus en was erg tevreden. Veel chocolade in ieder geval en hij heeft er heerlijk van zitten snoepen. Ole was teruggekeerd naar zijn kindermenu en kreeg ijs, ook al huisgemaakt. Enkele sorbets en twee flinke bollen vanille-ijs, dus ook hij was erg tevreden.
Echtgenoot kreeg bloedsinaasappel, partjes met "Suzette"-saus, crème chiboust en sorbet en was ook tevreden. Gewoon een prettig fris nagerecht.
Ik kreeg de kaaswagen voorgereden. Vrij beperkt hier, maar wel leuk en koos wat kaassoorten, waarvan in ieder geval een oude camembert en een tweetal oude geiten zijn blijven hangen. Lekkere kaas gewoon.

Espresso wilden we ook nog, maar dan wel in de lounge natuurlijk. En toen gebeurde er iets raars, althans dat vond ik. De zitjes waren inmiddels omgevormd tot 1 enkele grote kring en een 14-tal stoelen stonden apart opgesteld. Die plaatsen waren gereserveerd. Nu hadden wij net de laatste vier stoelen in de grote kring, dus ik kon gewoon mijn sigaret roken, maar mensen die na ons kwamen hadden heel gewoon pech. Geen plek, dus niet roken. Ik geloof nu niet dat ik hier heel kapot van ben....
Maar goed, de espresso was in orde, de snoeperijtjes erbij ook en tevreden verlieten we keurig op tijd het restaurant om ons naar de zaal te begeven.

Samenvattend: het is me zeer meegevallen hier. Deze kwaliteit had ik heel gewoon niet verwacht (kan ook heel goed aan mij liggen, ik heb soms wat last van vooroordeeltjes). Ik wacht nog even een bezoek van echtgenoot binnenkort aan de Chef's table af, maar als dat ook zo positief is, keer ik hier zeker nog eens terug om eens uitgebreid te dineren. Een pluim ook nog voor het personeel, we hebben zelden zulk aardig personeel meegemaakt, met name ook richting de kinderen.