Dunya Lokanta in Rotterdam

Op deze vrijdagavond had ik geboekt voor een voorstelling van het Jeugdtheater Hofplein en wel voor de voorstelling "De Club van de Lelijke Kinderen". Zoals op de website is te zien heeft het jeugdtheater een eigen ruimte, waar de producties worden opgevoerd. In de scholenbuurt, zoals wij dat onparlementair noemen. Achter het Hofplein, bij de Schiekade. Steek je de Schiekade echter over, dan kom je in de Provenierswijk terecht en daar zitten wel lollige eethuisjes. De voorstelling begon op een onchristelijk vroeg tijdstip, namelijk om 19.00 uur en zou ruim twee uur duren. Normaliter zouden we na afloop iets eten, nu echter niet, Ole zou dat absoluut niet gaan redden. Dus moest er iets gezocht worden, waar we zo tegen 17.30 al terecht zouden kunnen. Dunya Lokanta dus.
Verbazingwekkend snel bracht de bus de jongetjes en mij bij het metrostation Capelsebrug, waar echtgenoot ons al op stond te wachten. Zo rondom 17.30 liepen we het restaurantje binnen, nt op tijd overigens, want wij kregen zonder reservering het laatste tafeltje voor vier personen. Vele mensen die na ons binnenkwamen gingen teleurgesteld naar buiten.
De kaart is hier simpel: wat voorgerechten, warm of koud en een combinatie ervan, wat hoofdgerechten met niet al te veel visgerechten (verbazingwekkend genoeg ook rijsttafels, maar dat bleek later een soort menu te zijn) en uiteraard mierzoete desserts. Een zeer beperkte wijnkaart ook nog.
Het vriendelijke personeel adviseerde ons geen rijsttafel te nemen, dat zouden we in tijd gezien net niet gaan halen, maar raadde ons het hoofdgerecht van de rijsttafel aan: specialiteit van ons dorp. Goed.
Maar eerst een combinatie van koude voorgerechten, wat hier betekent een negental schoteltjes met diverse smeerseltjes (geroosterde paprika, tzatziki, iets met pompoen, iets met aubergine, iets met noot, iets met tomaat en zo nog wat) met erbij een flinke mand met Turks brood en stukjes Turkse pannenkoek. Eigenlijk erg lekker allemaal.
Voor de kinderen een karaf water, leuk opgediend met metalen bekers, waarin een extra ijsklontje zat en voor ons een fles rode wijn, een Villa Doluca, een heel gewone fles Turkse wijn, waar niets mis mee is, maar die nu ook niet echt nodig is.
Allevier dus de specialiteit van ons dorp, wat hier betekent een réchaud vol met aan de ene kant rijst, aan de andere kant vierkantjes brood met yoghurt en een tomatendip erop en erom heen diverse soorten verbazingwekkend goed vlees. Lam, rund, kip en gehakt. Uitstekend gegrild en botermals. Boven verwachting lekker eigenlijk. Erbij nog een schaal gemengde salade, waarbij Maurits opmerkte dat ze in de keuken vast 10 kilo hadden klaarstaan, maar die best lekker was.
Tijd voor een dessert hadden we niet, ruimte eigenlijk ook niet en na het betalen van 91.60 (wat ik dan weer niet heel goedkoop vind) liepen wij richting Hofpleintheater om te genieten van de bijzonder aangename voorstelling.