De Librije in Zwolle, vierde bezoek (diner)

In februari ontstond de behoefte om te dineren bij De Librije. Een vriend van ons had daar dringend behoefte aan, evenals zijn vrouw. Ik zou wel even reserveren. Hun dochter zou op onze knapen passen en de vriend zou een hotelletje zoeken. Natuurlijk belde ik direct en vroeg opgewekt of wij op vrijdag de ...een tafeltje zouden kunnen krijgen. Nou nee....de eerstvolgende mogelijkheid zou begin augustus worden op een vrijdag- of zaterdagavond. Ik viel even stil, maar herstelde me snel genoeg om naar mijn agenda te grijpen. 3 September was de eerste vrije avond en die stond ook nog open bij De Librije. Was dat even fijn...
Nu was ik voor het gemak vergeten dat ik op zaterdag de 4e vrijwel de hele dag bezig zou zijn met de viering van het 50-jarig bestaan van de bridgeclub en dat het de eerste middelbare schoolweek van Maurits was, waardoor hij wellicht nogal moe zou zijn, maar relatief rustig, alles weer eens ingepakt in de koffers en tassen, reden we richting Delft om de jongetjes af te leveren en de vrienden op te halen. Zij reden ons overigens richting Zwolle, wat ook wel eens prettig is.
De nodige files in- en later weer uitrijdend bereikten we iets te laat ons overnachtingsadres in Zwolle, Hotel Fidder, wat mij betreft een absolute aanrader. In tegenstelling tot Wientjes (vergane glorie) of het Campanileding (ronduit slecht) is het hier uiterst aangenaam toeven.
Ingecheckt, de kamers even bewonderd hebbend, liepen we het hotel weer uit en reden we naar De Librije. Eerdere ervaringen richting Zwolle hadden ons zo slim gemaakt ons al te kleden voor het diner namelijk. De valetparking werkt er perfect, dus wij liepen richting het terras, waar we ontvangen werden door een vriendelijke mevrouw. Ja, wij wilden het aperitief wel gebruiken op het terras, het was tenslotte prachtig weer nog steeds. Een glaasje champagne natuurlijk, nog steeds Moët & Chandon hier, overigens wat knullig en eigenlijk te laat ingeschonken, leidde ons grote genieten hier in. Erbij wat knabbels en cocktailtjes: koekjes met oude kaas en koekjes met kaantjes. Erg lekker heel gewoon, vooral die met kaantjes, maar ik hou dan ook veel van kaantjes. Ik krijg ze wel vrijwel nooit, want dat is niet echt meer comme-il-faut, helaas, maar hier dus wel !
Drie glaasjes met cocktailtjes erin: eentje met geitenkaas, tomaat en olijven, wonderbaarlijk zacht van smaak, maar erg mooi van structuur, eentje met gerookte bietjes, maggiplant en zure room, die ik aan de simpele kant vond en eigenlijk ook te dun. Dat eet namelijk bijzonder lastig met een klein lepeltje en eentje met mierikswortel, komkommer en komkommergelei. Deze laatste deed bij mij een belletje rinkelen, want hij kwam me bekend voor, alhoewel de vorm waarin deze werd gepresenteerd geheel anders was. Deze keer lag de komkommer er in juliennereepjes gesneden namelijk bovenop, terwijl ik de vorige juist zo enthousiast werd van de uiterst fijn gesneden minieme stukjes komkommer die onderin lagen. Ook de komkommergelei was deze keer minder vol van smaak en wederom, naar mijn smaak dan, maar misschien eet ik wel heel onhandig, dat kan natuurlijk ook, iets te dun. Maar: allemaal natuurlijk behoorlijk lekker !
Het was heerlijk toeven daar op het terras. We zaten met onze rug naar de Xenos, dus niets kon de rust bederven. Tijdens onze Athenetrip kregen we van een inwoner van Zwolle nog wat informatie over de plannen van de familie Boer met het complex, maar nog niets schijnt in kannen en kruiken te zijn, dus we wachten nog even af. De kaarten werden ons overhandigd door mevrouw Boer, die deze avond zeer toegankelijk was, wat alleen maar extra meewerkte aan de feestvreugde eigenlijk. We waren er vrij snel uit, ook onze vrienden zijn genieters: we zouden vragen naar het tiengangenmenu en wel zien wat er uit zou rollen. Op onze vraag of dat mogelijk was, antwoordde mevrouw Boer dat er wel een gangetje of 8, 9 uit de keuken zou kunnen komen.
Ook de wijnkaart wilden we graag zien, die hier nog steeds mooi van opbouw is en naar mijn idee iets aangepast is. We kozen een witte (dat is ie altijd namelijk) Pacherenc du Vic Bilh, Chateau Montus, A. Brumont, 2000 en een rode Madiran, Chateau Montus, A. Brumont, 1997. En van ons drinkt namelijk geen alcohol, waardoor het wijnarrangement 10 euro per gang geen optie werd en deze wijnen zijn zeer favoriet bij me.
Tijdens het bekijken van de wijnkaart bracht de heer Boer, charmant als altijd, ons zijn lolly van gekonfijte eend en eendenlever en die was weer geweldig lekker.

Na enige tijd werden we aan tafel genood en we kregen een vriendelijk rond tafeltje met zicht op het hele restaurant. Het viel me op dat kunst aan de muur vervangen was door wat kleurrijker en moderner aandoende kunst, wat zeker niet misstaat.
De tafeltjes werden gebracht voor de tasjes, de servetten werden op de diverse schoten gedrapeerd en de echte amuse werd gebracht: sardine met verveine en granité van gebrande paprika. Geweldig zeg ! Een mooi klein stukje, erg mooi smakend, sardine met ijzerkruid vonden wij en in een apart schaaltje twee lepeltje granité van zeer vol en tegelijkertijd heel zacht smakende paprika. Erg mooi.
De broodjes kwamen (gedurende de avond zijn er nogal wat broodjes gebracht, maar die heb ik allemaal niet onthouden), boter (!) stond al op tafel en in het schaaltje ernaast werd olijfolie uit een eerste persing ingeschonken, die mooi zacht was.

De wijn werd geproefd en goed bevonden, water werd ingeschonken en de eerste gang kwam op tafel.
Vier bereidingen van rund en lever, zo staat op het meegekregen menu, maar ik weet vrij zeker dat het er drie waren. En wat voor drie: een pittige tartaar van runderezel met wat ganzenlevermayonaise, die ik geweldig lekker vond; een marmer (?) van ganzenlever met vanille, wat betekent dat er een rondje werkelijk zuigend prachtige ganzenlever lag in een plasje (ook wel coulis genoemd) van vanille. De combinatie is wonderschoon in ieder geval. In een apart kopje lag een stukje merg en een stukje van een blaadje salie en daarop werd uit een alleschattigst theepotje runderbouillon geschonken. Maar mensenkinderen zeg, wat voor een bouillon. Ook al weer zo geweldig lekker (en dat terwijl ik helemaal niet zo'n bouillonnetjes of soepjesliefhebber ben). Een waardig begin dus.
Onze tweede gang, kleine gerechtjes van Noordzeekreeftjes als "tapa's" maakte ons een beetje stil. Wij vonden namelijk achtereenvolgens een tartaar van langoustines met schuim van tomaat, een gefrituurde langoustine met knoflookmayonaise, inktvis gevuld met varkenswang en langoustines en een rauwe langoustine met eendenlever en pata negra.
Vier supergerechtjes. De n eigenlijk nog lekkerder dan de andere en doodzonde dat ze zomaar opeens op waren. Ik kan nu wel langdurig uitwijden over alle smaaksensaties per onderdeel, maar dan wordt deze recensie helemaal zo onleesbaar, maar neem maar van mij aan dat dit ongelofelijk lekker was. De inktvis bijvoorbeeld was wel zo ontzettend boterzacht en spatte zo vreselijk mooi open tijdens het eten, waardoor de prachtig op smaak gebrachte langoustine opeens in je mond was; de rauwe langoustine combineerde wonderwel met de lever en de ham en zo kan ik nog wel even doorgaan....Maar dat doe ik niet, want er komt nog meer.

Het derde gerecht, tarbot met Noordzeekrab geserveerd met een apart uitgeschonken sausje van citroengras, kokos en iets van kerrie, was ook alweer zo mooi. Gewoon heel mooie tarbot, met fijne stukjes krab in een prachtig sausje.
De vierde gang vond ik weer leuk, omdat ik die al eens eerder gegeten had hier en ook nu weer duidelijk kon zien hoe de gerechten hier evolueren. Het was namelijk zacht gegaarde kabeljauwrug met truffel, slakjes en saus van aardpeer. Mooie, wat heet mooie, prachtige schijfjes (volgens mij apart gegaard allemaal, dat kan bijna niet anders) kabeljauw, perfect gewoon in dat heerlijke sausje van aardpeer, op smaak gebracht met die hele mooie, soepele, boterzachte slakjes. Erbij dan nog flink wat plakken truffel, die dan weer wat weinig smaak hadden, maar dat zal een algemeen probleem in restaurants zijn dit jaar.
Erg mooi weer !
De volgende gang, onze laatste gang met vis, bracht me weer in vervoering. Met laurier gegaarde ' verse' paling en gerookte paling met opperdoezer-ronde en gebakken ganzenlever. Vooral het stukje met laurier gegaarde paling vond ik gewldig ! Boterzacht, ontzettend vol van smaak en toch niet met dat vettige wat paling vaak heeft. Bijzonder knap alweer. De ganzenlever was erg mooi krokant en als ik heel eerlijk ben (er was al wat wijn doorheen tenslotte) weet ik niet meer precies hoe de gerookte paling met de opperdoezer eruit zag. Wel weet ik nog dat het heerlijk smaakte en daar gaat het uiteindelijk om.

De rode wijn werd ingeschonken en ook die was erg lekker, ondanks het niet al te beste jaar (ik had nog een leuk gesprekje met de sommelier, blijkbaar is er een extra sommelier aangetrokken over de Montus-wijnen, altijd leerzaam).
Het hoofdgerecht werd ons gebracht. Wilde kooieend met artisjokken, boterraapjes en een jus van gebrande koffieboontjes. Het borstje van de eend, uiteraard prachtig en het pootje van de eend, eveneens prachtig uiteraard, gekonfijt waren geweldig en combineerden erg goed met de leuke saus van koffieboontjes. De smaak van koffie kwam er goed in naar voren en voegde eigenlijk wel iets lolligs toe aan de mooie wildsmaak. De groentjes waren natuurlijk gewoon goed.
Na een keurige pauze kwam onze kaasgang. Gelukkig (gezien de voorgaande gerechten en de buikjes die toch wel wat vol begonnen te worden) niet de wagen, maar mijn favoriet, die ook al aangepast was, de gebrande Epoisses met groene appeltjes sorbet. Een schaaltje met gebrande Epoisses dus. Koud deze keer en er was iets met het laagje bovenop gedaan. Er zat een duidelijk zoetje in en dat combineerde wonderwel met de prachtig op temperatuur (en daarmee qua textuur dus prima in orde) zijnde kaas. Genieten weer dus. De sorbet was net als de vorige keer gewoonweg bewonderenswaardig vol van smaak, ik blijf het knap vinden.
Na een prettige pauze, waarin we de wijn uitdronken, kregen we een dessertamuse, waar ik om moest grinniken: een shake van rum en dragon, overigens zonder dessertwijn deze keer. Gewoon lekker weer.
Het dessert staat op het meegekregen menuutje omschreven als diverse Librije toetjes. We kregen een glas gevuld met yoghurtijs en iets van bramen meen ik, in ieder geval heel prettig fris en een souffléebakje met een caramelsoufflée, die weliswaar erg lekker was, maar eigenlijk te zwaar.
Erbij een glaasje dessertwijn, ik meen een Beerenauslese Burgenland, in ieder geval een vrij frisse dessertwijn, die naderhand nog eens ruimhartig werd bijgeschonken.

Waarmee we toewaren aan de koffie. Op de vraag of we er een chocolaatje bijwilden, antwoorden we bevestigend en moesten erg grijnzen om alle bakjes en schaaltjes met vreselijk heerlijke zoetigheden die uitgestald werden. Ook de chocoladelolly en die onwijs lekker bonbon met Bailey's ontbraken gelukkig niet.
Erg tevreden verlieten we natuurlijk weer als laatsten dit zeer gastvrije restaurant en wederom moesten we bevestigen dat hier erg lekker gekookt wordt.