The Yeatman in Porto (Vila Nova de Gaia)

Na een ochtend te hebben rondgezworven in het schitterende Porto was ik blij dat ik had gereserveerd bij het restaurant van The Yeatman. Fijne valetparking hebben ze hier en je wandelt het mooie hotel binnen op de hoogste verdieping, waar onder andere de bar, de wijnwinkel en het restaurant zijn gevestigd. De kamers en het zwembad liggen lager. We werden door het erg mooi ingerichte restaurant naar het terras geleid, waar zeer ruime, mooi gedekte tafels met parasol stonden te wachten. We genoten even van het meer dan prachtige uitzicht over Porto en opeens hoorde ik Nee zeg, Carla, het is toch niet waar??? en tot mijn grote verrassing was een bekende van me al bezig met de lunch hier. En wel een van mijn favoriete Nederlandse koks, Michel van der Kroft van 't Nonnetje in Harderwijk. Ontzettend leuk om hem daar te ontmoeten, in het voorjaar heeft hij er namelijk een maaltijd verzorgd en na afloop van de maaltijd hebben we nog even met hem en de chef van The Yeatman nagepraat over Porto, Portugal en de maaltijd. Bijzonder leuk!
We namen plaats aan een fijne ronde tafel en begonnen met een bubbel uit Portugal, een Campolargo Bruto, een zeer lekkere sprankelende wijn.
Op een zwart rond plaatje verschenen drie hapjes. Onderop een bal gevuld met een behoorlijk sterke gin en tonic, lekker! Links erboven een boon gevuld met een lichte citroengel, ook erg smakelijk en rechtsboven een pinda met wasabi en soja. Bepaald geen smaken die ik in Portugal zou verwachten, maar alledrie heel erg lekker.
Vervolgens verscheen er een hoorntje gevuld met sardine, guacamole en peper, wat bijzonder hoog op smaak was en heel knap gemaakt, want de sardine bleef goed te proeven. De guacamole vond ik nu eindelijk eens lekker, meestal vind ik die nogal suf.
Hierna verschenen er nog drie hapjes per twee personen. Op een langwerpig wit plaatje een terrine van brioche met pistache, foie gras en groene appel, werkelijk heerlijk! Een lollypop met foie gras, fruit en witte chocolade, ook geweldig lekker en in een leuk flesje een appelgazpacho, die heerlijk fris was.
We bekeken de kaarten en besloten - uiteraard - tot het Chefs Special Menu, inclusief wijnarrangement (een reis door de Portugese wijnregio's via vijf wijnen) voor drie personen, want we waren bijzonder benieuwd naar de Portugese wijnen die geschonken zouden gaan worden.
Nog een amuse kregen we, waarbij de Campolargo nog eens werd bijgeschonken. Allereerst werd er gedekt (elke gang wordt hier apart ingedekt, ik vind dat prettig) met zo'n leuke tang, wat ik altijd spannend vind. De amuse werd gepresenteerd op een houten plankje met een stukje visnet erop. Links lag in de schelp een gekarameliseerde coquille met kalfsjus, op het net lagen kokkels, stukjes scheermes en diverse zeegroenten. De coquille was adembenemend lekker, zeker in combinatie met de goede jus. De kokkeltjes, scheermesstukjes en groentjes waren volgens mij net uit de zee gehaald, zo heerlijk vers eet ik ze zelden. Een uitstekend begin dus.
De eerste wijn werd ingeschonken. Ik kreeg het idee dat er hier meer sommeliers werken, in ieder geval een mannelijke en een vrouwelijke. Het Engels is niet van iedereen even goed, wat me ook niet uitmaakt eigenlijk, want ook met handen en voeten kom je een heel eind tenslotte. De vrouwelijke sommelier sprak in ieder geval vloeiend Engels en dat is bij de wijn wel heel prettig.
Die eerste wijn kwam uit de Alentejo. Een Alvarinho, Terra d'Alter 2012. Een bijzondere lekkere wijn, waarbij ik moet aantekenen dat ik erg weg ben van de Portugese Alvarinhos.
Het gerechtje erbij was kaviaar, komkommer en ijs van champagne. In een wit bekertje lag onderin een rondje gegeleerde vichysoisse met erop flink wat kaviaar, ijs van champagne en piepkleine plakjes mini-komkommer. De mousse van de vichysoisse was precies stevig genoeg, de kaviaar was heerlijk zilt en de smaak van champagne in het ijs was duidelijk te proeven. Zoals bekend vind ik komkommer altijd leuk, ieder mens heeft tenslotte recht op een kleine afwijking. Een goed gerechtje dus.
Olijfolie werd in twee schaaltje ingeschonken, Portugese olijfolie natuurlijk en wel die van Quinta da Vargellas. Volgens de mannen een heerlijke olijfolie. Brood werd gebracht. Op een grote houten schaal hier en wel een soort of 6. Het was de bedoeling telkens twee soorten te kiezen, wat de mannen met graagte deden. Ook ik vond het erg lekker brood.
De Alvarinho werd bijgeschonken en het tweede gerechtje kwam. Tomaat, eilandkaas, basilicum.
Op een glazen bord kregen we tartaar van tomaat, brood van pistache, azuros kaas, wat een koekaas is, schuim van uitlekvocht van tomaat, een klein groen ontveld tomaatje en dat alles was afgewerkt met basilicum en heerlijke olijfolie. In al zijn simpelheid een bijzonder smakelijk gerechtje, ook weer door de versheid van de gebruikte producten.
Ook bij het derde gerecht bleef de Alvarinho en dat gerecht was Algarve garnaal gesauteerd met limoen, venkel, garnaal en een knoflooksaus. Dit gerecht klonk weer simpeler dan het was, want we troffen aan uitstekend klaargemaakte garnalen, mosseltjes, een heerlijke vissaus, zeegroenten en onderop een puree met citroengras en een gelei van zeevruchten. Het geheel was bedekt met schuim van knoflook, heerlijk licht. Zowel in combinatie als apart allemaal erg lekker weer.
We kregen een andere wijn. Een Meruge uit de Douro 2010. Ook een zeer aantrekkelijke wijn, iets zwaarder dan de Alvarinho uiteraard. Het gerecht was tarbot, gesauteerd met courgetteplakjes, vissaus en groenten.
Onderin het bord lagen linzen, omgeven door een heerlijke vissaus en schuim van vissaus. Erop een perfect gebakken stukje tarbot met erop heerlijke flinterdunne plakjes gebakken mini-courgette en her en der wat truffel. Dit geheel werd afgemaakt door een flinke rivierkreeft met wat groen er bovenop. Een prima gerecht, mooi van uitvoering en weer kraakvers allemaal.
De Meruge werd nog eens bijgeschonken voor bij het volgende gerecht, tripe Gaia style met kreeft en vleesbouillon.
Een mooi wit bord kwam op tafel met in het midden wat stukjes gebakken ingewanden, carpaccio van kreeft, een witte bonenpuree, spekjes, minipastinaak en een bijna gegeleerde vleesbouillon waarin duidelijk chorizo te proeven was. Hoog op smaak allemaal en bijzonder smakelijk vonden we.
We waren toe aan een rode wijn en dat werd een Quinto de Sant'Ana, een Pinot Noir 2012. Lichtgekoeld en erg lekker. Uit de omgeving van Lissabon.
Hierna werd het qua menu wat rommelig, want er werd van afgeweken, wat tot de nodige verwarring leidde. Volgens de zwarte brigade kregen we nu namelijk tong, maar we wisten heel zeker dat het buikspek was. Ik beschrijf gewoon het gerecht, een titel hebben we niet. Op flink wat gebakken prei met een zacht sausje, waarin we duidelijk koffie en kalfsjus proefden kregen we een perfect uitgevoerd stukje crunchy suckling pig, speenvarken dus. Perfect klaargemaakt, het vlees mooi mals, de bovenkant heerlijk krokant. De saus met de prei was geweldig lekker en heel bijzonder. Erop nog wat donkerpaarse cressjes, die erg smaakvol waren.
De Pinot Noir werd doorgeschonken bij het volgende gerecht, waarvan ik eigenlijk denk dat dat een extra gerechtje was. Het was namelijk kalfsentrecote. Kalfsentrecote als het ware verpakt als een pakketje met een zeer spicy saus, wat wij heerlijk vonden. Verder erbij tartaar van kalf, groentjes, chorizobacon, spongecake van aardappel en parmezaanse kaas. Een bijzonder lekker vleesgerecht.
Een nieuwe wijn werd ingeschonken, een Passadouro, Douro DOC 2011 en die vonden we bijzonder lekker. We keerden terug naar het menu. Dat nam overigens de nodige tijd in beslag, zonder dat de keuken daar iets aan kon doen. Een zeer brutale meeuw vloog namelijk het terras op en pakte een stuk vlees van een van de al klaar staande borden, waardoor alle vier de borden opnieuw gemaakt moesten worden. Niet leuk voor de keuken, maar wij moesten er eigenlijk wel om grinniken. We kregen eendenborst met een krokante laag met onder andere gember en kerrie, vijgen en een saus met foie gras. Uitstekende eendenborst was het natuurlijk, erg lekker in combinatie met de gember en kerrie; een combinatie die ik nog niet kende, dus leuk. De saus was goddelijk lekker en mooi hoog op smaak, de bijgerechtjes waaronder wat groentjes en een half bolletje waarin het gekonfijte pootje van het beestje verwerkt was waren ook allemaal erg lekker. Opvallend was dat het citrusfruit wat erbij lag gebakken was. Wat we ook al erg lekker vonden. Weer een prima gerecht.
Waarmee we richting de desserts gingen.
Als eerste dessert kregen we ananas. Ananassorbet, gekarameliseerde ananas en citroenyoghurt. Een fris klein dessertje was het, waarbij de mascarponemousse met ananas opviel en ook het minieme gebruik van kokos. Prettig licht allemaal en wederom erg smakelijk. Iets anders gepresenteerd dan op de menukaart staat, maar dat boeide ons niet zo.
Bij het volgende en laatste dessert kwam een glas madeira. Malsmsey Madeira Harvest Colheita 2006, Blandys. Zoet, maar gelukkig niet zo plakkerig als een PX.
Erbij karamel en chocolade; karamelpudding met gezouten chocolade, karamelijs en chocoladetruffel. Precies dat troffen we op het bord aan, zeer mooi gepresenteerd overigens. De karamel met de gezouten chocolade was hemels, het karamelijs had als extra smaakmaker nog amandel en de truffel was gevuld met sinaasappel. Verder lagen er nog wat zoute pinda's op het bord om het gerecht mee af te maken. Een fijne afsluiter.
De echte afsluiter kwam in de vorm van uitstekende espresso (dat schenken ze overigens overal in Noord-Portugal) waarbij ook nog wat lekkere snoepjes kwamen en met het leuke gesprek wat we hadden met Michel en de chef.
Het was natuurlijk al laat in de middag toen we via het restaurant de hal in wandelden, op weg naar de wijnwinkel, waar we wat dozen aanschaften. Nogal rozig reden we terug naar ons heerlijke vakantiehuis, waar we ons die avond wat vermaakten met slaperig lezen, fruit en wat kaas.
Een erg lekker restaurant, schitterend gelegen, uitstekende en zeer attente bediening (zo kreeg ik bijvoorbeeld halverwege de maaltijd extra papier van ze om aantekeningen te maken, zonder dat ik erom gevraagd had), prima wijnen, een goede keuken, kortom: de reis waard.